Η Σόφι προσλαμβάνεται ως οικοιακή βοηθός από μια οικογένεια αστών που ζει σε μια απομονωμένη επαύλη σε μια επαρχία της Γαλλίας. Η φιλία της με Ζαν, την ενοχλητική για την οικογένεια υπάλληλο ταχυδρομείου, θα έχει απρόσμενες εξελίξεις.
Η μεγάλη επιστροφή του Σαμπρολ (1930-2010) με την 49η ταινία του μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα στη καριέρα του ήταν και η μεγαλύτερη εμπορική του επιτυχία. Θέμα του και πάλι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και πως αυτές εκδηλώνονται στον ταξικό κόσμο. Από τη μια πλευρά η Σόφι- λιγομίλητη, βολική, υπάκουη, αγέλαστη και κρύα σαν ρομπότ. Κρύβει με κάθε τρόπο και όποιο ρίσκο τον αναλφαβητισμό της απο όλους. Σε κάθε ευκαρία λιώνει μπροστά στην tv. Από την άλλη, μια τυπική πατριαρχική οικογένεια ενός βιομηχάνου και μιας γκαλερίστας με δυο παιδιά από προηγούμενους γάμους. Μόλις έβαλαν δορυφορική tv και έχουν ξετρελαθεί. Συμφώνησαν οτι θα την προσφωνούν Σόφι ή νοικοκυρά και όχι κουβερνάντα ή οικονόμο. Είναι ικανοποιημένοι μαζί της, την θεωρούν "λίγο παράξενη, αλλά εύρημα". Η αγενής Ζαν είναι η διαφθορέας, η κακή επιρροή. Σαρκάζει τους φιλανθρωπους της εκκλησίας, φθονεί τους αστούς, κουτσομπολεύει την Οικογένεια. Όταν ο Κύριος τσακωθεί μαζί της για την ανοιχτή αλληλογραφία του, θα επιπλήξει την Σόφι για τις κακές παρέες της. Το ποτήρι θα ξεχειλίσει όταν το φοβερό μυστικό της αποκαλυφθεί. Ένοχα(?) μυστικά του παρελθόντος θα φέρουν πιο κοντά τις δυο κοπέλες, η φιλία τους θα γίνει συμμαχία, και οι καραμπίνες θα ηχήσουν την ώρα που η Οικογένεια με επίσημο ένδυμα παρακολουθεί στην tv την όπερα του Μότσαρτ Don Giovanni.
Η μεγάλη επιστροφή του Σαμπρολ (1930-2010) με την 49η ταινία του μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα στη καριέρα του ήταν και η μεγαλύτερη εμπορική του επιτυχία. Θέμα του και πάλι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και πως αυτές εκδηλώνονται στον ταξικό κόσμο. Από τη μια πλευρά η Σόφι- λιγομίλητη, βολική, υπάκουη, αγέλαστη και κρύα σαν ρομπότ. Κρύβει με κάθε τρόπο και όποιο ρίσκο τον αναλφαβητισμό της απο όλους. Σε κάθε ευκαρία λιώνει μπροστά στην tv. Από την άλλη, μια τυπική πατριαρχική οικογένεια ενός βιομηχάνου και μιας γκαλερίστας με δυο παιδιά από προηγούμενους γάμους. Μόλις έβαλαν δορυφορική tv και έχουν ξετρελαθεί. Συμφώνησαν οτι θα την προσφωνούν Σόφι ή νοικοκυρά και όχι κουβερνάντα ή οικονόμο. Είναι ικανοποιημένοι μαζί της, την θεωρούν "λίγο παράξενη, αλλά εύρημα". Η αγενής Ζαν είναι η διαφθορέας, η κακή επιρροή. Σαρκάζει τους φιλανθρωπους της εκκλησίας, φθονεί τους αστούς, κουτσομπολεύει την Οικογένεια. Όταν ο Κύριος τσακωθεί μαζί της για την ανοιχτή αλληλογραφία του, θα επιπλήξει την Σόφι για τις κακές παρέες της. Το ποτήρι θα ξεχειλίσει όταν το φοβερό μυστικό της αποκαλυφθεί. Ένοχα(?) μυστικά του παρελθόντος θα φέρουν πιο κοντά τις δυο κοπέλες, η φιλία τους θα γίνει συμμαχία, και οι καραμπίνες θα ηχήσουν την ώρα που η Οικογένεια με επίσημο ένδυμα παρακολουθεί στην tv την όπερα του Μότσαρτ Don Giovanni.
La ceremonie=H Tελετή (ελλ.τίτλος)=η διαδικασία που προηγείται της θανατικής ποινής με γκιλοτίνα, /πρωτοχρησιμοποιήθηκε στη Γαλλική Επανάσταση. Οι αντιστοιχίες προφανείς... H πάλη των τάξεων ως τραγωδία ή μαύρη κωμωδία ντυμένη με μυστήριο και σασπενς. Βασισμένο στο μυθιστόρημα Τυφλή Ετυμηγορία (A Judgement in Stone.1977) της Ρουθ Ρέντελ που είναι εμπνευσμένο απο την υπόθεση των αδελφών Παπέν (βλ.Οι Δούλες.1947 , Les abysses.1963). Παρακολουθεί μια απλή ιστορία, την σοκιν είδηση της ημέρας, και φωτίζοντας τις ασήμαντες αθέατες λεπτομέρειες της, ξεσκεπάζει τις σχέσεις εξουσίας και τις βίαιες συνθήκες που τις συντηρούν. Η Ζαν θα ταράξει τις ισορροπίες και η αντιβία της άβουλης και αναλώσιμης Σόφι δεν θα έρθει απο ιδεολογικές οδούς, αλλά από ένα βιολογικό, ανεξέλεκτο, αναπόφευκτο, ιστορικά αναγκαίο, ξέσπασμα απέναντι στην υπεροψία της (συμπαθέστατης κατά τα άλλα) Οικογένειας.
Αν και ο τίτλος προδίδει το φιναλε, ο "γάλλος Χιτσκοκ" με αργούς ρυθμούς, γραμμικότατη αφήγηση και υπόγεια ένταση συντηρεί την αγωνία σε όλη τη διάρκεια μέχρι και την "προκλητική" τελική έκρηξη, υποστηριζόμενος από τις τέλειες ερμηνείες των Isabelle Huppert και Sandrine Bonnaire. Αν και πρωτοπόρος της νουβελ βαγκ δεν τo έπαιξε ποτέ Kαλλιτέχνης και ήταν πάντα ο πιο εύπεπτος των εκπροσώπων του Νέου Κύματος κάνοντας με πλάγιο τρόπο πολιτικές ταινίες και όχι προπαγάνδα. Ο ίδιος την χαρακτήριζε σαν την τελευταία Μαρξιστική ταινία.
Αν και ο τίτλος προδίδει το φιναλε, ο "γάλλος Χιτσκοκ" με αργούς ρυθμούς, γραμμικότατη αφήγηση και υπόγεια ένταση συντηρεί την αγωνία σε όλη τη διάρκεια μέχρι και την "προκλητική" τελική έκρηξη, υποστηριζόμενος από τις τέλειες ερμηνείες των Isabelle Huppert και Sandrine Bonnaire. Αν και πρωτοπόρος της νουβελ βαγκ δεν τo έπαιξε ποτέ Kαλλιτέχνης και ήταν πάντα ο πιο εύπεπτος των εκπροσώπων του Νέου Κύματος κάνοντας με πλάγιο τρόπο πολιτικές ταινίες και όχι προπαγάνδα. Ο ίδιος την χαρακτήριζε σαν την τελευταία Μαρξιστική ταινία.
