2 ιστορίεςΗ πρώτη εξελίσσεται σε ηφαιστειογενείς τοποθεσίες κάπου στο μεσαίωνα. Νεαρός κανίβαλος ψάχνει για τροφή, συνεργάζεται με μια συμμορία, αργότερα συλλαμβάνεται και κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του θα πει την κλασσική ατάκα της ταινίας: "Σκότωσα τον πατέρα μου, έφαγα ανθρώπινη σάρκα και έτρεμα απο χαρά."
Η δεύτερη ιστορία αφορά τον επηρεασμένο από τις ιδέες του Μάη του ΄68 γιο γερμανού ζάμπλουτου βιομηχάνου. Ο πατερας ετοιμαζεται να συνεργαστει με πρωην ναζι και ο γιος περνά την ώρα συζητώντας με τη φίλη του μέχρι που τα ψυχολογικά του προβλήματα θα τον ρίξουν σε αφασία. Όταν συνέρχεται επισκέπτεται το χοιροστάσιο του πατέρα του όπου τα γουρούνια τον καταβροχθίζουν.Ο πατέρας προσπαθεί να καλύψει το γεγονός αποφεύγοντας το σκάνδαλο
Στην 1η δεν μιλούν καθόλου, στην 2η μιλούν πολύ αλλά και στις δυο η ανθρώπινη επικοινωνία μοιάζει αδύνατη. Η σημειολογία είναι προφανής. Ο μεσαίωνας δεν τέλειωσε ποτέ. Ο άνθρωπος δε φαίνεται να έχει διδαχτεί τίποτα από την ιστορία και παραμένει κανίβαλος όπως στην εποχή του μεσαίωνα με άλλοθι τον πολιτισμό και την εξέλιξη. Οι 2 ιστορίες εξελίσσονται παράλληλα, σαν μια συζήτηση περι κανιβαλισμού διαμεσω των αιώνων, σαν μια γελειογραφία με δυο καρέ, τότε και τώρα, με γραφικούς χαρακτήρες σε ακραία "καθημερινά" φαινόμενα. Ακόμα μια προκλητική δημιουργία του Pasolini αμέσως μετά το Τheorema (1968) με έντονο σαρκασμό, επιθετική διάθεση και πλούσιο καστ Ugo Tognazzi, Pierre Clementi, Jean-Pierre Leaud, Anne Wiazemsky και Marco Ferreri. Ο ποιητής, συγγραφέας και σκηνοθέτης Παζολίνι, προπαγάνδισε και υπαρασπίστηκε τις ιδέες του μέχρι τέλους. Το αιρετικό και αντισυμβατικό του πνεύμα διέπει ολόκληρη την φιλμογραφία του, μέχρι και το έσχατο αριστούργημα Salo (1975) όπου και πλήρωσε με τη ζωή του
