Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Slacker (1991)

Ο όρος slacker αναφέρεται σε άτομα ηλικίας κυρίως μεταξύ 20 και 30 που χαρακτηρίζονται από απάθεια, έλλειψη στόχων και απουσία φιλοδοξίας. Έχοντας απορρίψει την ιεραρχική δομή της κοινωνίας πρίν τους απορρίψει αυτή, αποφεύγουν καθήκοντα και ευθύνες, και αρνούμενοι την καθημερινή εργασία γυρνάνε στους δρόμους αμπελοφιλοσοφώντας.

Χωρίς υπόθεση, αρχή, μέση, τέλος και κεντρικούς χαρακτήρες, η ταινία παρακολουθεί τις ζωές τους καθώς αυτές διασταυρώνονται τυχαία μια μέρα στο Austin του Texas. Ο ένας πετυχαίνει κάποιον στο δρόμο και μιλάνε, μετά ο κάποιος πετυχαίνει έναν άλλον και πάει λέγοντας...
Ένας πρίζει τον ταρίφα με την θεωρία του περί ονείρων και παράλληλης πραγματικότητας, ένας συνομοσιολόγος x-files τύπος μιλά για μυστικά προγράμματα εξερεύνησεις του διαστήματος και απαγωγές από εξωγήινους, μια τύπισσα πουλάει το τεστ παπ της Μαντόνα, ένας κολλημένος με τη δολοφονία του Κένεντυ, ένας που σιχαίνεται τη δουλειά, ένας γέρος αναρχικός γίνεται φίλος με κάποιον που μόλις του διέρρηξε το σπίτι, ένας συλλέκτης τηλεοράσεων ισχυρίζεται ότι μια μαγνητοσκοπημένη εικόνα είναι πιο αληθινή από ένα πραγματικό γεγονός, χασικλίδες συζητούν για την προπαγάνδα των smurfs, ένας ζητά κρατικό πρόγραμμα δωρεάν διάθεσης όπλων και άλλα πολλά τρελά περί πολιτικής, στατιστικών, θεωρίες συνομοσίας, μεταφυσικής, ερωτικών σχέσεων, για το αν ο ελβις ζει...
Η πρώτη ταινία του Richard Linklater.Μηδενικό μπάτζετ, έντονα πολιτικοποιημένη, έξυπνη, απλή, πρωτότυπη και αστεία. Την κόπιαρε ο ίδιος 10 χρόνια μετά για το διδακτικό,πιασάρικο και σοβαροφανές waking life(2001).Οι slackers απέκτησαν φιλμική υπόσταση με αυτή τη ταινία και μαζί με το Sex, Lies, and Videotape (1989) αποτελούν την αρχή της αναβίωσης του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά των 90s
1.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

A Snake Of June (2002)

Iαπωνία.Εποχή των βροχών.Η Rinko εργάζεται σε μια τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής στήριξης. Ένας άντρας, της στέλνει δέμα με τολμηρές προσωπικές της φωτογραφίες και την εκβιάζει. Ξαφνικά βρίσκεται στους υγρούς δρόμους της μεγαλούπολης υπακούοντας τις οδηγίες του εκβιαστή που την κατευθύνει μέσω τηλεφώνου και την υποχρεώνει σε ένα επίπονο σκοτεινό ταξίδι σεξουαλικής αυτογνωσίας.
Ηπιότερο από τις προηγούμενες δουλειές του Tsukamoto,με στρωτή αφήγηση αλλά πάντα με την προσωπική του ξεχωριστή γραφή. H επώδυνη μετάλλαξη των ηρώων είναι και πάλι το θέμα,οι ήρωες απο ξεπεσμένες αδιάφορες υπάρξεις που χάνονται κάτω από τα κτίρια της πόλης καλούνται να ξαναβρούν την ανθρώπινη υπόσταση τους . Ο εκβιαστής (S.Tsukamoto) θα διαταράξει την φαιναινομενικά όμορφη συζυγική ζωή τους και αυτό θα'ναι το ευχαριστώ του προς την Rinko που με τις συμβουλές της τον απέτρεψε απ'την αυτοκτονία. Η Rinko θα γίνει πιόνι στα χέρια του άγνωστου ακολουθώντας μια σειρά από εντολές που θα την φέρουν κάπου ανάμεσα στην ταπείνωση και την ευχαρίστηση, θα αναστήσει τον καταπιεσμένο της ερωτισμό και θα κερδίσει τον αυτοσεβασμό της. Aργότερα ο άντρας της πρέπει έστω και διαμέσου της βίας να δεχθεί αυτή τη νέα κατάσταση.
Σενάριο, σκηνοθεσία, μοντάζ, παραγωγή, φωτογραφία- όλα ο τσουκαμοτος. 3 χρώματα -άσπρο, μαύρο, μπλέ- με κάμερα στο χέρι, μακριά απο το να χαρακτηριστεί exploitation ή πορνογραφία,πάντα με το εκκεντικό του ύφος, εστιάζει στους χαρακτήρες και την μεταμόρφωση τους, και με την μουσική του μόνιμου συνεργάτη-Chu Ishikawa-χτίζει μια κλειστοφοβική υγρή ατμόσφαιρα πάνω σε μια "ιστορία της ύστατης στιγμής της μοναδικής πιθανής επαφής. Στα βάθη της πόλης, όλοι οι άνθρωποι στεγνώνουν, στα κρυφά. Κι αν μπορέσετε να ακούσετε τις σβησμένες κραυγές των ηρώων, έτσι όπως έρχονται από τον πυθμένα του σκοταδιού, θα είμαι ευτυχής."(S.Tsukamoto)
1.

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

The Fourth Man (1983)

O Gerard διάσημος αμφιλεγόμενος ομοφυλόφιλος αλκοολικός συγγραφέας, εμμονικός με τον θάνατο και τη θρησκεία, βλέπει οράματα που τον προειδοποιούν για κάποιον επικείμενο κίνδυνο. Mετά απο διάλεξη φιλοξενείται απο την αινιγματική αισθητικό Christine, συνδεέται σεξουαλικά μαζί της και ερωτεύεται τον εραστή της. Αργότερα ανακαλύπτει οτι έχει χάσει 3 συζύγους κάτω απο μυστήριες συνθήκες και υποψιάζεται οτι προορίζεται για την θέση του τέταρτου ανθρώπου.
Τελευταία ταινία του Verhoeven στην Ολλανδία, κερδίζει την διεθνή αναγνώριση και φεύγει για το χολλυγουντ.Το γνώριμο προκλητικό του υφός ειναι και εδώ παρόν ,από τους τίτλους αρχής οπου μια αράχνη στήνει τον ιστό της στην σταυρωμένη μορφή του χριστού μέχρι και την τελική gore σκηνή, εμπλουτισμένο με θρησκευτικούς συμβολισμούς και βιβλικές αναφορές για να ξεγελάσει τους ολλανδούς κριτικούς που τον είχαν κατηγορήσει για φτηνό εντυπωσιασμό στις προηγούμενες ταινίες του.
"Αν πω αρκετές φορές την ιστορία, θα αρχίσω να την πιστεύω κι εγώ. Και αυτή, πιστεύω, είναι η ουσία των γραπτών μου.Ψεύδομαι την αλήθεια.Μέχρι που δεν ξέρω αν κάτι συνέβη πραγματικά, ή όχι.Τότε είναι που γίνεται συναρπαστικό. Αυτό που δημιουργεί κανείς απ'την πραγματικότητα...είναι απεριόριστα πιο ενδιαφέρον απ'την ίδια την πραγματικότητα" λέει ο Gerard (Jeroen Krabbé) στην διάλεξη.Η απόμακρη σαγηνευτική χήρα (Renée Soutendijk) δεν κάνει ξεκάθερες τις προθέσεις της, κινεί τα νήματα της υπόθεσης ενώ ταυτόχρονα μοιάζει θύμα σατανικών συμπτώσεων.Ο Verhoeven αποκρύπτει συνεχώς την αλήθεια από τον θεατή τοποθετώντας τον στο παρανοικό μυαλό του συγγραφέα που σιγά σιγά χάνει τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας καθώς οι συμπτώσεις και τα οράματα πληθαίνουν. Κάθε σκηνή της ταινίας έχει σχέση με το σεξ και το θάνατο όμως καταφέρνει να ισορροπεί μεταξύ αισθησιασμού και αγωνίας σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα μυστηρίου με έντονα χρώματα, χιτσκοκικές νύξεις και αρκετές σοκαριστικές και βλάσφημες σκηνές, ενώ αποτελεί ταυτόχρονα και ένα ειρωνικο σχόλιο στον καθολικισμό.

1.μοιάζει με prequel του Basic Instict (1992)
2.

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

The Player (1992)

Ένας παραγωγός του Hollywood εκβιάζεται ανώνυμα από ενα σεναριογραφο που είχε απορρίψει στο παρελθόν. Στη προσπάθεια του να ανακαλύψει τη ταυτότητα του εκβιαστή μπλέκεται σε μια υπόθεση δολοφονίας και ερωτεύεται την ερωμένη του θύματος.
Η μόνιμη κόντρα μεταξύ του Altman και των στούντιο ήταν η βασική έμπνευση για την δημιουργία αυτής της ταινίας. Μια μικρή εκδίκηση. Ξεκινώντας με ένα απίστευτο 8λεπτο μονοπλάνο μας εισάγει αμέσως στην καθημερινότητα ενός στούντιο όπου παραγωγοί, στελέχοι, σεναριογράφοι, γραμματείς, σεκιουριτάδες, τουρίστες πηγαινοέρχονται ασταμάτητα. Πρωταγωνιστής είναι ο Griffin Mill -αυτός που ακούει ιδέες για σενάρια και αποφασίζει αν κάποια αξίζει να γίνει ταινία. Κομψός, αυτάρκεστος, με χρημα, εξουσία, γραμματεα/ερωμένη, χαμόγελο... Η εμφάνιση του εκβιαστή σεναριογράφου, την στιγμή που απειλείται η καρέκλα του από έναν γλείωδη καριετερίστα, είναί το πρόσχημα που χρειάζεται ο Αλτμαν για να ξεδιπλώσει μια ανελέητη σάτιρα πάνω στη βιομηχανία του χολυγουντ και τα άτομα που τη συγκροτούν, την καλλιτεχνική και ηθική τους απάθεια. Σε πρώτο επίπεδο εξελίσσεται η υπόθεση εκβιασμού και η παράνοια του Griffin και στο δεύτερο παρακολουθούμε την πολιτική των στούντιο. Το μεγάλο comeback του Αλτμαν δεν χωρά στα πλαίσια κάποιου συγκεκριμένου είδους, δεν υπακούει στους κανόνες αλλά παίζει μαζί τους συνθέτοντας ένα κράμα από comedy- crime- drama- mystery- romance- thriller. Με ένα ευφυέστατο σενάριο γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις μέχρι το φινάλε (τόσο στο στυλ όσο και στην αφήγηση) και με μια καινοτόμα χρήση του χώρου, του καστ, του ήχου, των διαλόγων και της κίνησης της κάμερας δίνει μια ρεαλιστική αίσθηση του περιβάλλοντος καταφέρνωντας να τοποθετεί τον θεατή μέσα στα δρώμενα. Ενορχηστρώνει αρμονικά ενα μωσαικό από πολυάριθμους χαρακτήρες και προσθέτει περίπου 60 cameos απο μεγάλα ονόματα του χολλυγουντ που παίζουν τον ευατό τους συμμετέχοντας στην ταινία ως σκηνικό, σαν ζωντανό ντεκορ. Με αναρίθμιτες και συνεχείς αναφορές στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου (πρόκληση για film-buffs) πετά υπονοούμενα στον θεατή ενώ ταυτόχρονα ειρωνευεται τις καταστάσεις. Επίσης βλέπουμε την πορεία μιας ταινιας- από την αρχική ιδέα μέχρι και την τελική της μορφή και ακούμε πολλά σενάρια σε 25 λεξεις το καθένα. O Αλτμαν απομυθοποίει το Hollywood αλλά η ίδια η ταινία μας λέει πόσο σπουδαίο θα μπορούσε να είναι. Μια απο τις καλυτερες ταινίες "για το σινεμά" με βραβείο σκηνοθεσίας και πρώτου ανδρικού ρόλου για τον Tim Robbins στις κάννες και αρκετές υποψηφιότητες για οσκαρ. Μια ταινία που δεν θα γεράσει ποτέ.
1.

Great Head Explosion Scene (5)

The Greatest Opening Scene (6)







The Fall (2006)

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Island Of Death (1977)

Ένα ζευγάρι άγγλων, ο Christopher και η Celia , φτάνει στη μύκονο διωκόμενο από έναν αστυνομικό. "Σταλμένοι από το θεό" θα επιδοθούν σε μια σειρά φρικτών εγκλημάτων, εκδικούμενοι τους υπεύθυνους για τη διαφθορά και την ανωμαλία που επικρατεί στο νησί.
Η πρώτη ελληνική ταινία που απαγορεύτηκε στην αγγλία ως video nastie.
Ο νίκος μαστοράκης (...μισό λεπτό να φτύσω) επηρεασμένος από την επιτυχία του The Texas Chain Saw Massacre (1974) αποφάσισε να γυρίσει μια πιο ακράια ταινία επικεντρωμένη στο σεξ, την βία και τη διαστροφή- ένα σύνολο από softporn σκηνές και μια σειρά από ευρηματικούς και αιματηρούς φόνους. H διάθεση του να σοκάρει φαίνεται από το πρώτο λεπτό. Το ζευγάρι κάνει σεξ σε τηλεφωνικό θάλαμο ενώ ταυτόχρονα ο Christopher μιλά τηλεφωνικά με τη μάνα του. Ακολουθεί βιασμός κατσίκας και σφαγή της κατσίκας. Πνίγουν έναν καλλιτέχνη ρίχνοντας στο στόμα του μπογιά αφού τον έχουν σταυρώσει στο έδαφος. Σκοτώνουν ένα ομοφυλοφιλικό ζευγάρι την μέρα του αρραβώνα τους.Ο Christopher κατουρά μια νυμφομανή θείτσα και μετα την αποκεφαλίζει με μια μπουλτόζα. Κρεμούν ένα μπάτσο από αεροπλάνο. Bιασμός της Celia από χιππιδες και θανάτωση τους από τον Christopher με ψαροντούφεκο. Ο Christopher σκοτώνει μια λεσβία ηρωινομανή με αεροζολ-φλωγοβόλο. Φωτογραφίζουν τα εγκλήματα τους και αυνανίζονται κοιτώντας τις φωτογραφίες. Τελικά σκάνε οι μπάτσοι και κυνηγημένοι καταλήγουν στη στάνη κάποιου μουγκού βοσκού (Nίκος Τσακιρίδης-ο θεος από το Φυλακές Ανηλίκων) που αφού αυτός τους βιάζει και τους 2 ρίχνει τον Christopher σε ασβεστολάκο. Η Celia ερωτεύεται τον βοσκό.Μαθαίνουμε οτι ο Christopher και η Celia είναι αδέρφια. Όλα αυτά στα λευκά σοκάκια της ηλιόλουστης μυκόνου (chris-"This Island is for the Innocents")
Παρά τα όσα συμβαίνουν, ούτε το softcore porn ούτε η βία θα σοκάρει σήμερα -το low budget της παραγωγής δεν επιτρέπει την χρήση ειδικών Gore εφε κρατώντας έτσι το shock value χαμηλά και η αδύναμη σκηνοθεσία, οι ξύλινες ερμηνείες, και η απουσία suspens το καθιστούν ένα διεστραμμένο αστείο- ένα καλό μακάβριο ανέκδοτο που κατάφερε παίζοντας με τα taboo της εποχής να αποκτήσει φανατικό κοινό και να έχει μια περίοπτη θέση στην video nastie λίστα και στο exploitation cinema γενικότερα. Ήταν η 10η εμπορικότερη στην ελλάδα με 19.642 εισιτήρια το '77. Η uncut έκδοση κυκλοφόρησε φέτος σε dvd από την αγγλική Arrow Films

1.-Please, I believe in God.
-I'm sorry friend, but he doesn't believe in you.
2.με δική σου ευθύνη (ενσωματωμενοι ελλ.υπότιτλοι)
http://www.megaupload.com/?d=K4BSOY3C
3.επίσης γνωστό ως A Craving for Lust, Cruel Destination, Devils In Mykonos, Τα Παιδιά Του Διαβόλου
4.






















Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Land of the Minotaur (1976)

2 τουρίστες εξαφανίζονται σε μια αρχαιολογική περιοχή κάποιου νησιού της ελλάδας. Έχουν πιαστεί θύματα μιας παράξενης αίρεσης που τους θυσιάζει στο όνομα του μυθικού Μινωταύρου. Ένας καθολικός παπάς θα ζητήσει την βοήθεια ενός φίλου του ντετεκτιβ από την Ν.Υ. και μαζί θα προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο.
Αμερικανο-αγγλικο-ελληνική παραγωγή που κυκλοφόρησε και με τους τίτλους The Devil's Men, Οι Διαβολάνθρωποι και Η μάσκα του Διαβόλου. Σκηνοθέτης είναι ο παραγωγικότερος έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Καραγιάννης (έγκλημα στο καβούρι.1974, τανγκό 2001.1973, Χουλιγκανς-Κάτω Τα Χέρια Απο Τα Νειάτα.1983, Δράκος, το πρόσωπο της ημέρα.1983) με 101 ταινίες.
Σατανισμός και νεοπαγανισμός στα ελληνικά νησιά. Πάρε cast-ο καθολικός μάχιμος παπάς είναι ο Donald Pleasence. Ο αρχιερέας της αίρεσης-βαρώνος από τα καρπάθια όρη- είναι ο θρύλος της Hammer-Doctor Who-Peter Cushing. Μαζί τούς αρκετοί έλληνες... ντετεκτιβ είναι ο 80s γόης Κωστας Καραγιωργης, σατανιστής μπάτσος του χωριού, ο γνωστός "κακός" Δημήτρης Μπισλάνης και μπακάλης σατανιστής είναι ο κλασσικότερος έλληνας "κακός" Ανέστης Βλάχος (αλλά δεν υπάρχουν ελληνικοί διάλογοι). Και μουσική από BRIAN ENO!
Η ταινία ξεκινά καλά. Κουκουλοφόροι τύπου ΚΚΚ μαζεύονται σε ένα αρχαίο κάστρο σέρνοντας ένα άντρα και μια γυναίκα σε μια αίθουσα -ένα κορίτσι τους εκτελεί με ένα μαχαίρι μπροστά από το άγαλμα του Μινώταυρου που βγάζει φωτιές από τη μύτη ...και μιλάει. Βαρετό στο σύνολο, με όλα τα κλισέ που περιμένεις, έχει κάποιες καλές στιγμές, ψιλοκαλή ατμόσφαιρα μυστηρίου και αγωνίας μέχρι το φινάλε όπου ο παπάς- στην κρίσιμη στιγμή της θυσίας και αφου δεν μπορεί να νικήσει τους σατανιστές δίχνωντας τους τον σταυρό- τους πετά λίγο αγιασμό και εκρύγνονται όλοι και όλα. Κρίμα που δεν ζωντανεύει ο Μινώταυρος

1.Ο Κώστας Καραγιάννης ήταν συνιδρυτής της κινηματογραφική εταιρείας Καραγιάννης-Καρατζόπουλος (η γνωστότερη εταιρία μετά τη Finos Films)
2.http://www.megaupload.com/?d=N5PYR2CQ
3.






Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Christiane F. Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (1981)


Η πραγματική ιστορία της Christiane που στα 12 χρόνια της δοκίμασε ναρκωτικά, στα 13 της έγινε ναρκωμανής και στα 14 της έγινε πόρνη για να εξασφαλίσει τη δόση της.
 Μεταφορά του αυτοβιογραφικού βιβλίου της christiane f με τον ίδιο τίτλο. Η ταινία παρακολουθεί την πορεία της πανέμορφης christiane στον κόσμο των ναρκωτικών, από τον πειραματισμό της με χάπια μέχρι την εξάρτηση της από την ηρωίνη. Προέρχεται από μια διαλυμένη οικογένεια, μένει σε μια άθλια συνοικία του δ.βερολίνου και έχει κιόλας σιχαθεί και βαρεθεί τα πάντα. Θα αναζητήσει, μιμούμενη μια παρέα συνομήλικων που θα γνωρίσει στη ντισκο,  μια διέξοδο μεσω των ναρκωτικων, θα ερωτευτεί τον νεαρό Detlev και αργότερα θα στραφεί στην πορνεία (όπως και ο Detlev) για να εξασφαλίσει την καθημερινή απαιτούμενη δόση της. Η παρεα θα διαλύεται, φίλοι θα αυτοκαταστρεύονται και η κάθε μέρα θα γίνεται δυσκολότερη. 
Ωμή και σοκαριστική απεικόνηση της drug culture του δ.βερολινου των 70ς (που κάνει το Requiem for a Dream.2000 να μοίαζει με κομεντί της disney). Ο Uli Edel (Der Baader Meinhof Komplex-2008) στην πρώτη του ταινία, με σύμβουλο του την πραγματική Christiane F, παρακολουθεί στενά, με στεγνό ντοκυμαντερίστικο ύφος την καθημερινότητα της παρέας- σπίτι, ντισκο, τουαλέτες, δρόμους, πιάτσα στον σταθμό του Bahnhof Zoo, αναζήτηση πρέζας, παιδικη πορνεία, κουταλάκια, σύριγγες, ντάγκλες, χαρμάνες, προσπάθειες αποτοξύνωσης. Γυρισμένο κυρίως νύχτα σε αυθεντικές τοποθεσίες, με αμείλικτo ρεαλισμό, σκληρές εικόνες για κάθε στομάχι, εκπληκτικές ερμηνείες, μουσική του Bowie που λατρεύει η christiane (εμφανίζεται και ο ίδιος σε μια σκηνή από συναυλία), χωρίς ηθικολογίες, χωρίς βιολιά, χωρίς φτηνές συγκινήσεις και χαζοευαισθησίες, καταγράφει μια μαρτυρία πιο άξια από 1000000 αναλύσεις των ειδικών, μια κοινή πραγματικότητα για όλες τις μεγαλουπόλεις του κόσμου 
1. ελληνικος τίτλος Πορνη Στα 13 Για Ναρκωτικα (ελλ.τιτλος) 
2.


Secretary (2002)

Η Λι,μια ιδιόρρυθμη κοπέλα, επιστρέφει στο πατρικό της ύστερα από μια σύντομη νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική. Προσπαθώντας να ξεφύγει από τα υπαρξιακά της προβλήματα, την υπερπροστατευτική μητέρα και τον αλκοολικό πατέρα της πιάνει δουλειά ως γραμματέας σε ένα δικηγορικό γραφείο.Εκεί ερωτεύεται παράφορα το αφεντικό της και αναπτύσει μαζί του μια ερωτική-σαδομαζοχιστική σεξουαλική σχέση

Οχι το συνηθισμένο hollywood love story ούτε αυτό που περιμένεις από την αφίσα,αλλα μια σκοτεινή και πρωτότυπη δραματική ερωτική κομεντί που ασχολείται με τον σαδομαζοχισμό χωρίς να γίνεται προκλητική,διεστραμμένη ή γελοία. Οι χαρακτηρες περιγράφονται τέλεια...η Λι -Maggie Gyllenhaal- ιδανική -χαριτωμένη, ντοπαλή, ντυμένη σαν καλόγρια, ιδιότροπη 20+ που βρίσκει κάβλες στο να αυτοτραυματίζεται. Ο αφεντικός -James Spader- στον μόνιμο ρόλο του- σοβαρός, ψυχρός, άκαμπτος, τελειομανής, αυταρχικός. Μαζί θα ανακαλύψουν τους ευατούς τους, θα μάθουν να ακολουθούν τις επιθυμίες τους και να μην νιώθουν ένοχοι για τα ιδιαίτερα γούστα τους. Η μουσικη είναι του Angelo Badalamenti.



Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

The Bothersome Man (2006)

Ο 40 χρονος Andreas καταφθάνει, χωρίς να θυμάται πως και γιατί, με ένα λεωφορείο σε μια ερημική τοποθεσία. Τον υποδέχεται κάποιος και τον αφήνει σε μια πόλη όπου τον περιμένει έτοιμη δουλειά και ένα άνετο σπίτι. Σ'αυτή τη μυστηριώδη πόλη όλοι μοιάζουν ευτυχισμένοι ... ωστόσο όλα είναι μουντά, άχρωμα, βαρετά, αποστειρωμένα, δεν υπάρχει πόνος, γεύση, συναίσθημα, το μόνο θέμα συζήτησης είναι η διακόσμηση και όλα πάνε ρολόι. O Andreas αρχικά θα γοητευτεί από αυτή την νέα πραγματικότητα όμως αυτή η "τέλεια ζωή" θα είναι ασφυκτική για αυτόν και θα προσπαθήσει να αποδράσει από την πόλη...
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Νορβηγού Jens Lien είναι ένας σουρρεαλιστικός εφιάλτης- μια τρομακτική αλληγορία για τη ρουτίνα, τη μηχανική ζωή, τον καταναλωτισμό, την μοναξιά, και την τάση του άνθρωπου να αναζητά κάτι αληθινό μέσα στον σύγχρονο ιλουστρασιόν τρόπο ζωής των δυτικών κοινωνιών. Kαταφέρνει να δημιουργήσει ένα δικό της σύμπαν-μια λαμπερή πολιτεία απόλυτης ευμάρειας βγαλμένη μέσα από διαφημίσεις όπου οτιδήποτε "αρνητικό" αποβάλεται αυτόματα. "Περιγράφει έναν κόσμο όχι και πολύ διαφορετικό από τον δικό μας. Μια σαρκαστική και παραλλαγμένη ματιά στην πλουσιοπάροχη ζωή των σκανδιναβικών χωρών. Μια κοινωνία η οποία έχει λύσει όλα της τα προβλήματα. Δεν υπάρχει ούτε θάνατος, ούτε όνειρα, ούτε αγάπη. Η ταινία περιγράφει την απόλυτη μοναξιά σε έναν κόσμο, ο οποίος έχει τα πάντα. Μια κοινωνία, η οποία κάτι έχασε στο κυνήγι της για την τελειότητα"(Jens Lien). Ευφάνταστη και διασκεδαστική ιστορία με άφθονο μαύρο χιούμορ, λίγο gore, ψυχρή αλλόκοτη ατμόσφαιρα και θυμίζει κάτι από F.Kafka, Aldous Huxley, Jaques Tati, Groundhog Day(1993), Songs from the second floor(2000)

1.