The General (1998)

Η ζωή του Ιρλανδού ληστή Μάρτιν Καχίλ, τον οποίο σκότωσε ο IRA το 1994. Έζησε και έδρασε στο Δουβλίνο, έγινε θρύλος σαν σύγχρονος Ρομπέν των Δασών και έμεινε γνωστός ως ο Στρατηγός.

Ξεκινά από το τέλος, με τον θανάτο του Στρατηγoύ ένα πρωί έξω από το σπίτι του. Σε flashback παρακολουθούμε την έναρξη της καριέρας του σε μικρή ηλικία με μικροκλοπές για να βοηθήσει την πολυμελή οικογένεια του. Στην αποφυλάκιση του το μπλοκ του απειλείται με κατεδάφιση από το κράτος, απαντάει με μήνυση και κερδίζει μια άνετη οικία για την οικογένεια του. Τα διασημότερα χτυπήματα του, ανάμεσα σε διάφορες διαρρήξεις σε βίλες και ληστείες τραπεζών, είναι η ληστεία ενός χρυσοχοείου/φρούριο (που απέτυχε ο ΙΡΑ) και η κλοπή των έργων τέχνης από τη συλλογή κάποιου Sir (η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της Ιρλανδίας). Όλα αυτά τα πραγματοποιεί με ακλόνιτο άλλοθι τους ίδιους τους μπάτσους, θερμό με τσάι μόνιμα ανα χείρας, θράσος, πειθαρχεία και τέλειο σχεδιασμό στη συνέλευση με τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας που μοιράζονται ισόποσα τα κλοπιμαία και έχουν (αυστηρά) κοινή καταγωγή. Με τεχνάσματα παρακωλύει τα δικαστήρια και βγαίνει πάντα αθώος προκαλώντας και ξεφτιλίζοντας τις αρχές, γεμίζοντας μίσος τους μπάτσους και κερδίζοντας την αγάπη του λαού σαν άλλος Ρομπέν. Κατα τ'άλλα ζει απλά και λαικά, με τις 2 του γυναίκες/αδερφές και τα παιδιά τους που γνωρίζουν τη δουλειά του. Είναι περήφανος για τον τρόπο ζωής του, φροντίζει πάντα τους δικούς του αλλά δεν χαρίζεται αν μυριστεί προδοσία, κοντράρεται με την εξουσία σε κάθε του βήμα, παίρνει το κρατικό επίδωμα, έχει χόμπι τα περιστέρια, και αποφεύγει την εφορία και την αναπόφευκτη διασημότητα. Τα πράγματα θα αλλάξουν ροή όταν οι δικοί του μπλέξουν με την πρέζα και όταν αναγκαστεί να συνεργαστεί με αντιπάλους του ΙΡΑ (UVF). Η πίεση από παντού είναι μεγάλη (μπάτσοι και δημοσιογράφοι περικυκλώνουν το σπίτι σε 24ωρη βάση), το τέλος κοντά, και οι προειδοποιήσεις του διοικητή της αστυνομίας που παραδόξως τον σέβεται, βγαίνουν αληθινές.
 Άνοδος και πτώση ενός θρύλου της παρανομίας από τον John Boorman (Point Blank.1967, Zardoz.1974). Καλύπτει την συμπάθεια του (αν και ο ίδιος είχε πέσει θύμα ληστείας του) πίσω από την αποστασιοποιηση και την ντοκιμαντερίστικη υφή που το χαρίζει το εξαίσιο ασπρόμαυρο και αμβλύνει τα γεγονότα (όπως είθισται) προς όφελος του ήρωα και της ιστορίας στα κλασσικά γκαγκστερικά πρότυπα με δράση, χιούμορ και εντυπωσιακές ληστείες. Ο Brendan Gleeson είναι φτυστός ο Καχίλ σε όψη και κίνηση και ο Jon Voight (Runaway Train.1985) έιναι πάντα ο Voight. Αλλιωμένη βιογραφία ενός λαικού ήρωα που έζησε και πέθανε με του δικούς του κανόνες, ταγμένος συνειδητά σε ένα ακύρηχτο πόλεμο "εμείς εναντίον Εκείνων".

1.Βρ.σκηνοθεσίας Κάννες
2.ρεμακε
3.Μια άλλη εντυπωσιακή ληστεία

4.