Ikiru (1952)

  Ένας δημόσιος υπάλληλος, αφού μαθαίνει πως έχει καρκίνο σε τελευταίο στάδιο, προσπαθεί να δώσει νόημα στους λίγους μήνες ζωής που του απομένουν.
 Ο τίτλος σημαίνει Να Ζεις και όχι Ο Καταδικασμενος όπως αποδόθηκε στα ελληνικα. Είναι ένα ακόμα (μη επικό) αριστούργημα του μεγάλου  Akira Kurosawa. Η πρώτη ύλη έρχεται απο τη νουβέλα του Τολστόι 'Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς' και εντάσσεται στο περιβάλλον της καταστραμένης μεταπολεμικής ιαπωνίας.
 Ο ήρωας είναι μεσήλικας χήρος μ'ένα παντρεμένο γιο που περιμένει να τον κληρονομήσει. Είναι προιστάμενος της υπηρεσίας δημοσίων υποθέσεων του δημαρχείου. Ανία, μιζέρια, απάθια, και μια εύφημη μνεία για τα 25 χρόνια υπηρεσίας χωρίς απουσία. Είναι κοντά στο να σπάσει το ρεκορ των 30 ετών αλλά θα χαλάσει το σερι του την μέρα που μαθαίνει οτι έχει καρκίνο στομάχου και του απομένουν μόνο 6 μήνες. Ο κόσμος γυρνά ανάποδα και απογοητευμένος απ'την μέχρι τώρα ζωή του θα προσπαθήσει βιαστικά να απολαύσει χαρές που έχει στερηθεί. Με ενα νεαρό μποεμ γνωρίζει για πρώτη φορά την έξαλλη νυχτερινή ζωή και κάνει παρέα για λίγο με μια νεαρή θαυμάζοντας την ζωηράδα της. Τελικά, το νόημα το βρίσκει στο συλλογικό καλό και θα αναζητήσει την εξιλέωση πολεμώντας, από τα μέσα, το σύστημα που του έφαγε τη ζωή. Θα εκμεταλευτεί τη καρέκλα του και θα ασχοληθεί με την γραφειοκρατικά σκαλωμένη υπόθεση μιας ομάδας κατοίκων υποβαθμισμένης περιοχής που παρακαλούν να αποξηράθει μια επικίνδυνη χαβούζα και να μετατραπεί σε πάρκο. Πιέζει όλες τις υπεύθυνες υπηρεσίες με γαιδουρινή επιμονή, παραβιάζει ιεραρχία και πρωτόκολλα, αδιαφορεί για την μαφία, επιβλέπει τις κατασκευές και επιταχύνει τις διαδικασίες ώστε να προλάβει να δει την πραγμάτωση του έργου και την εξιλέωση της άσκοπα σπαταλημένης ζωής του. Το έργο το χρεώνεται ο αντιδήμαρχος (αλλά η γειτονιά ξέρει ποιόν πρέπει να ευγνωμονεί) και στην κηδεία του οι συνάδελφοι θα ανταλλάσουν απόψεις για τον αποθανόντα αναρωτούμενοι για την απότομη στροφή της ζωής του, πως κατάφερε να φέρει σε πέρας ένα έργο σωστά και γρήγορα,  ποιός θα πάρει την πολυπόθητη θέση του και το πως πέθανε στο νεοδημιουργημένο πάρκο μια παγωμένη νύχτα. Η θυσία του θα συγκινήσει και θα παραδειγματιστούν από αυτή, όμως τα γρανάζια της γραφειοκρατίας δεν σταματούν ποτέ. Spoiler Alert.
 Η πιο αγαπημένη ταινία του Κουροσάβα. Ύμνος στη ζωή, καταγγελία της γραφειοκρατίας (ένας άλλος καρκίνος), η θέση του ατόμου στην κοινωνία, μαθήματα ζωής και θανάτου, η ηθική της εξουσίας και πολλά άλλα ζητήματα σε ένα ουμανιστικό υπαρξιακό αστικό δράμα (όχι μελό) που συγκινεί και εξοργίζει ταυτόχρονα, με περίτεχνη δομή και μη γραμμική αφήγηση, με επιρροές από γερμανικό εξπρεσιονισμό  και ιταλικό νεορεαλισμό και μια τρομερή ερμηνεία απ'τον Takashi Shimura. Άλλο ένα αριστούργημα του Αυτοκράτορα, που δεν θα χάσει τίποτα απ'την καλλιτεχνική αξία και την διαχρονική αλήθεια του μέχρι και το 2052.
1. άλλος ένας μεσήλικας υπάλληλος που αλλάζει ζωή εδω