Τρεις έγχρωμοι του γκέτο του Χάρλεμ κλέβουν τα χρήματα των λευκών μαφιόζων, σε μια ένοπλη ληστεία με πολλά θύματα. Δύο ντετέκτιβ, ένας παλιός λευκός και ένας φιλόδοξος έγχρωμος, ελπίζουν να τους βρουν πριν την Μαφία. Αντιπροσωπευτικό blaxploitation- είδος που άνθισε στις ηπα των 70ς. Χαμηλού προϋπολογισμού ταινίες που κατεγράφαν την καθημερινότητα των γκετο και απευθύνονταν κυρίως στο αφρο- αμερικάνικο κοινό. Tο Χάρλεμ είναι το μεγαλύτερο γκέτο των μαύρων, μία από τις πιο διάσημοτερες υποβαθμισμένες περιοχές της Νέας Υόρκης, συνώνυμη με την εξαθλίωση, την υψηλή εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά.
Η μαύρη μαφία διοικεί όλο το Χάρλεμ (όπλα, προστασία, ναρκωτικά, πορνεία, τζόγος). Η άσπρη μαφία διοικεί την μαύρη. Το Χάρλεμ είναι δική τους ανακάλυψη και αυτή η ληστεία πληγώνει το κύρος τους. Ο γαμπρός του Νονού (Anthony Franciosa), το παιδί για όλες τις δουλειές, αναλαμβάνει να βρει τα χρήματα και να τιμωρήσει παραδειγματικά τους υπαίτιους. Οι ληστές είναι λουμπεναριά που έλπιζαν να πιάσουν την καλή μ'ένα έξυπνο σχέδιο που πήγε στραβά και τώρα κρύβονται χωρίς έξοδο διαφυγής. 2 αταίριαστοι μπάτσοι αναλαμβάνουν την υπόθεση- ένας κουρασμένος, υπερόπτης, ρατσιστής, παλιοσχολίτης, ιταλο-αμερικάνος (Anthony Quinn) που παρά τα γεράματα του αρνείται να αποσυρθεί και ένας νεαρός, καριετερίστας, προοδευτικός, απόφοιτος κολεγίου αφρο-αμερικάνος (Yaphet Kotto). Η συνεργασία τους είναι σχεδόν αδύνατη.
Αν και συγκαταλέγεται στα πρώιμα κλασσικά blaxploitation και εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το αγαπητό υποείδος (gangsters, pimps, Funk, εντυπωσιακές αμφιέσεις, διαπλοκή, διαφθορά, black power, κ.α.) καταφέρνει να ξεπερνά τα στενά όρια του, χαρις την αυθεντικότητα και την κινηματογραφική του αρτιότητα. Αναπαριστά ένα ακόμα μακελειό στην Πρωτεύουσα των γκετο, την σοκαριστική είδηση της ημέρας, την σχεση ρατσισμού-εθελοδουλείας-εκμετάλλευσης-αρχών, την παντοδυναμία του χρήματος και τον τρόπο λειτουργίας του κόσμου. Μηδενιστικό urban crime (αντι)buddy cop action thriller με ασταμάτητη δράση, ωμή βία σε όλα τα επίπεδα, πιστολίδι, κυνηγητά σε στενά/δρόμους/ταράτσες, super funky soundtrack από Bobby Womack και J.J. Johnson, δυνατές ερμηνείες, αγωνία, ανατροπές και ένταση από το πρώτο λεπτό μέχρι και το συγκλονιστικό φινάλε.
1. Ο δρόμος του τίτλου είναι το σύνορο μεταξύ Central Park και του Harlem.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου