Repo Man (1984)

Ο Otto, νεαρός πάνκης, απολύεται απο το σουπερμαρκετ που δουλεύει μετά από καβγά με τον αφεντικό του. Την ίδια μέρα, σε ενα παρτυ βρίσκει την κοπέλα του να τον απατά με φίλο του και μαθαίνει οτι οι χιππιδες γονείς του χάρισαν όλα τα λεφτά τους σε έναν τηλε- αιδεσιμότατο. Τριγυρνά στους δρόμους μονολογώντας. Πέφτει πάνω στον Bud και πριν το καταλάβει γίνεται μαθητευόμενος  Repo Man -υπάλληλος της απεχθούς  υπηρεσίας που κατάσχει τα οχήματα αυτών που καθυστερούν τις δόσεις τους. Ο Otto αλλάζει ζωή, γνωρίσει μια ουφολόγο και βλέπει τους πανκηδες φίλους του να μπλέκουν συνεχώς σε μικροεγκλήματα (blame society). Καθώς γνωρίζει την  "συναρπαστική" καθημερινότητα των ρεπο μεν (Not just a job, it's an adventure) θα βρεθεί αντιμέτωπος με άντιπαλους ρεπο, κυβερνητικούς πράκτορες, τρελούς επιστήμονες, συνωμοσιολόγους και σαλεμένους διανοούμενος. Όλοι ψάχνουν την επικυρηγμένη σεβρολετ. Όλα είναι μέρος του κοσμικού ασυνειδήτου.

Η ταινία φαινόμενο του Alex Cox (Sid and Nancy.1986,Straight to Hell.1987) είναι αδύνατον να κατηγοροποιηθεί. Κωμωδία, sci fi, buddy movie, detective thriller, road movie, conspiracy flick. Παρά το ανύπαρκτο μπατζετ, την ασυνήθιστη δομή και ασυνάρτητη ροή, την anti mainstream διάθεση και τραχιά punk αισθητική  της (αλλά και για όλα αυτά) έγινε θρύλος. Με διάφορες μικρές υποπλοκές και αναρίθμητες αναφορές στην ποπ κουλτουρα στήνεται μια κομιξάδικη σάτιρα των ηθών της εποχής. Μια απομυθοποίηση της λαμπερής εκδοχής των 80ς. Θεωρίες συνομωσίας, ουφο, new age, γιαππισμός, σαηεντολογία, media, αστικοί μύθοι, τηλευαγγελισμός, self help μεταφυσική, καταναλωτισμός, συντηρισμός και πανκ. Το φορτίο στο πορτ μπαγκαζ (βλ.Kiss Me Deadly.1955, Pulp Fiction.1994) είναι μια απο τις καλύτερες χρήσεις του Χιτσκοκικού MacGuffin (προσχηματικό αφηγηματικό στοιχείο πάνω στο οποίο στήνεται η πλοκή). Οι ρεπο μεν τριγυρνούν αέναα στο δυστοπικό και μίζερο L.A. υπερασπιζόμενοι σαν σαμουραι τον κώδικα τιμής τους (Not many people got a code to live by anymore), κλέβουν αμάξια και βρίσκονται συνεχώς σε περιπέτειες.

Μαζί με τον Emilio Estevez (Otto) ο πανταχού παρών Harry Dean Stanton (Bud) που δίνει ρεσιτάλ ως εκπαιδευτής εξαπολύοντας  τρομερές ατάκες (What are you? A fuckin’ commie? I don’t want no commies in my car…No Christians either!) και ο Tracey Walter (Miller-John Wayne was a fag). Μεγάλο ατου ο έμπειρος κινηματογραφιστής  Robby Muller (The American Friend.1977), συνεργάτης των Βεντερς, Τζαρμους κ.α. Εκπληκτική εισαγωγή, άκυροι διάλογοι, αυτοσαρκασμός, ακόμα πιο άκυρο φινάλε και μουσικές από Circle Jerks, Suicidal Tendencies, Black Flag, The Plugz και το βασικό θέμα από Iggy Pop. Σινεμά για την καύλα του. Ξεφτιλισμένο sequel απο τον ίδιο - Repo Chick (2009)

1.ελληνικό τίτλος-Η Λάμψη Που Σκοτώνει.

2.Όλοι οι repo men έχουν ονόματα μπύρας

3.Σχεδόν όλα τα προιόντα που φαίνονται στην ταινία είναι ανώνυμα,λευκά κουτιά με επιγραφές Food, Beer, chips κτλ. Η μοναδική ταινία δηλαδή χωρίς καμία διαφήμιση

4.