O Duncan βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα στρεσαρισμένη περίοδο της ζωής του. Όταν το άγχος αυξηθεί πολύ, ένα μικρό τέρας βγαίνει από τον κώλο του και σκοτώνει όποιον του το προκαλεί.
Αίμα, σκατά και Σίγκμουντ Φρόυντ. Μια εξωφρενική παρωδία τρόμου χωρίς προηγούμενο πάνω στην απέραντη μυθολογία για το τέρας που κρύβει ο άνθρωπος μέσα του. Συνδιασμός monster movie και κωμωδίας, με μακρινή αφετηρία το The Brood (1979) του D. Cronenberg, που απαιτεί από τον θεατή να αφήσει κατά μέρος την σοβαρότητα του.
Η επίσημη επιστήμη αδυνατεί να δώσει λύση στους έντονους στομαχικούς πόνους που βασανίζουν τον τελευταίο καιρό τον Duncan (Ken Marino) και θεωρεί οτι οφείλονται απλά σε κακή διαχείρηση του άγχους. Αυτό οφείλεται κυρίως στην επιμονή της γυναίκας του που θέλει οικογένεια και έχει προσλάβει έναν ενοχλητικό γιατρό (Steve Zissis) ειδικό σε θέματα γονιμότητας, την μάνα του που καυχιέται για την υπερσεξαουαλική της σχέση με τον νεαρό της σύντροφο και ζητά εγγόνια, και το γλείωδες καταπιεστικό αφεντικό που του έδωσε (ανεπιθύμητη) προαγωγή και απο λογιστάκος έγινε υπεύθυνος απολύσεων με καινούργιο γραφείο- τουαλέτες- που μοιράζεται με έναν ατζαμή χοντρό. Άπρόθυμα πηγαίνει σε new age ψυχολόγο/υπνωτιστή (Peter Stormare) και με τρόμο ανακαλύπτει τον Μάιλο -ένα τερατάκι που βγαίνει βίαια απ'τον κώλο του εξολοθρεύοντας την αιτία του άγχους, και όταν τελείωσει την δουλεία του επιστρέφει στον κώλο του Duncan. Είναι η φυσική εκδήλωση της σκοτεινής του πλευράς, το υποσυνείδητο του με σάρκα, οστά, τεράστιο στόμα, κοφτερά δόντια και μελανχολικά μεγάλα μάτια. Αν το σκοτώσει θα είναι σαν να κάνει λοβοτομή και θα γίνει ζόμπι. Για να το ελένξει πρέπει να το αποδεχτεί σαν κομμάτι του ευατό του και να το αγαπήσει. Και για να γίνει αυτό πρέπει να ξαναφτιάξει την σχέση με τον πατέρα του που έχει να δει χρόνια- έναν ζεν νεοχίππι που ζει σε μόνιμη μαστούρα και διαλογίζεται σε μια παράγκα στο δάσος. Τα media αναφέρουν οτι για τους παρέξενους φόνους ευθύνεται ένα λυσσασμένο ρακούν ενώ τα πράγματα μπερδεύονται περισσότερο όταν ο Μάιλο βάζει στόχο την γυναίκα του Duncan.
Η επίσημη επιστήμη αδυνατεί να δώσει λύση στους έντονους στομαχικούς πόνους που βασανίζουν τον τελευταίο καιρό τον Duncan (Ken Marino) και θεωρεί οτι οφείλονται απλά σε κακή διαχείρηση του άγχους. Αυτό οφείλεται κυρίως στην επιμονή της γυναίκας του που θέλει οικογένεια και έχει προσλάβει έναν ενοχλητικό γιατρό (Steve Zissis) ειδικό σε θέματα γονιμότητας, την μάνα του που καυχιέται για την υπερσεξαουαλική της σχέση με τον νεαρό της σύντροφο και ζητά εγγόνια, και το γλείωδες καταπιεστικό αφεντικό που του έδωσε (ανεπιθύμητη) προαγωγή και απο λογιστάκος έγινε υπεύθυνος απολύσεων με καινούργιο γραφείο- τουαλέτες- που μοιράζεται με έναν ατζαμή χοντρό. Άπρόθυμα πηγαίνει σε new age ψυχολόγο/υπνωτιστή (Peter Stormare) και με τρόμο ανακαλύπτει τον Μάιλο -ένα τερατάκι που βγαίνει βίαια απ'τον κώλο του εξολοθρεύοντας την αιτία του άγχους, και όταν τελείωσει την δουλεία του επιστρέφει στον κώλο του Duncan. Είναι η φυσική εκδήλωση της σκοτεινής του πλευράς, το υποσυνείδητο του με σάρκα, οστά, τεράστιο στόμα, κοφτερά δόντια και μελανχολικά μεγάλα μάτια. Αν το σκοτώσει θα είναι σαν να κάνει λοβοτομή και θα γίνει ζόμπι. Για να το ελένξει πρέπει να το αποδεχτεί σαν κομμάτι του ευατό του και να το αγαπήσει. Και για να γίνει αυτό πρέπει να ξαναφτιάξει την σχέση με τον πατέρα του που έχει να δει χρόνια- έναν ζεν νεοχίππι που ζει σε μόνιμη μαστούρα και διαλογίζεται σε μια παράγκα στο δάσος. Τα media αναφέρουν οτι για τους παρέξενους φόνους ευθύνεται ένα λυσσασμένο ρακούν ενώ τα πράγματα μπερδεύονται περισσότερο όταν ο Μάιλο βάζει στόχο την γυναίκα του Duncan.
Future cult classic b-movie. Χιούμορ τουαλέτας με new age αμπελοψυχολογία και λίγο τρόμο με δόσεις gore (highlight-ξερίζωμα πέους). Ο Μάιλο είναι υπέροχος, καλοφτιαγμένος, καρτουνίστικος, γλυκός και τρομάκτικός ταυτόχρονα, συνδιασμός του Ε.Τ.1982 με Gremlins.1984 άνευ CGI εφε. Άφθονες ξεκαρδιστικές σκηνές και αξιοπρεπείς ερμηνείες σε ένα WTF σύνολο αλλά με ένα φινάλε λιγότερο αντάξιο των προσδοκιών.
1. Για όποιον θέλει να δοκιμάσει τα όρια του πάνω στο κακόγουστο χιούμορ σχετικής θεματολογίας υπάρχει και το γιαπωνέζικο Zombie Ass: Toilet of the Dead (2011)
2.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου