The Osterman Weekend (1983)

Ο Τζόν Τάνερ είναι παρουσιαστής πετυχημένης τηλεοπτικής δημοσιογραφικής εκπομπής αποκαλύψεων. Πείθεται από την CIA πως οι φίλοι που θα φιλοξενήσει στο εξοχικό του το σαββατοκύριακο είναι πράκτορες της KGB που απειλούν την ασφάλεια των ΗΠΑ και δέχεται να μετατρέψει το σπίτι του σε κέντρο παρακολούθησης με σκοπό την σύλληψή τους. 

Τελευταία ταινία του Σαμ Bloody Πέκινπα, μετά από 5 χρόνια σιωπής (Convoy.1978), ένα χρόνο πριν πεθάνει μετά από χρόνια καταχρήσεων κοκαινης και αλκοόλ, αφήνοντας πίσω του ανεκπλήρωτο κενό. Παράδοξα ρομαντικός, ποιητής της βίας, λυρικά σχιζοφρενής, δημιουργικά μέθυσος, κολλημένος με την ωμή αναπάρασταση της βίας. Μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Ρόμπερτ Λούντλουμ (The Bourne Identity/ Supremacy/ Ultimatum).

Στην εντυπωσιακή εισαγωγή βλέπουμε τον αρχηγό της CIA να παρακολουθεί σε βίντεο τον πράκτορα Φασετ να κάνει έρωτα με την γυναίκα του, η οποία δολοφονείται μετά από εισβολή αγνώστων. Ο Φάσετ αναζητώντας τους δολοφόνους της γυναίκας του ξεσκεπάζει ένα δίκτυο κατασκόπων της KGB με το κωδικό όνομα Ωμέγα. Αντί για την εξόντωση τους προτείνει την μετατροπή, τουλάχιστον ενός απο τους τρεις, σε διπλό πράκτορα. Συνεργάζεται με τον Τάνερ, σε αντάλλαγμα μια εφ ολης της ύλης συνέντευξη με τον αρχηγό της CIA, και τοποθετεί μια συστοιχία κρυμμένων μηχανών λήψης σε όλο το σπίτι του Τάνερ. Επεμβαίνοντας διακριτικά στα δρώμενα ανεβάζει την ένταση ανάμεσα στους φίλους που με την σειρά τους υποπτεύονται τον Τάνερ. Ένας κύκλος ίντριγκας, ανατροπών, αλληλοεξαπάτησης, προδοσίας και αποκαλύψεων με ξεσπάσματα βίας ξεκινά μέχρι και το διφορούμενο φινάλε. 

Ηπιότερος και αρκετά χαμηλότερα από το άφταστο ύψος προηγούμενων ταινιών (The Wild Bunch.1969, Straw Dogs.1971, Bring Me the Head of Alfredo Garcia.1974) αλλά πάντα πιστός στην θεματολογία του- το αδιέξοδο της ατομικής δράσης, τον ρομαντισμό της εξεγέρσης, το αδύνατο της επιβίωσης με αξίες στον σύγχρονο κόσμο όπου "Η αλήθεια είναι ένα ψέμα που δεν αποκαλύφθηκε ακόμα". Ακολουθεί τα πρότυπα ψυχροπολεμικού κατασκοπικού θρίλερ απεικονίζοντας την αμερικάνικη παράνοια μετά το σκάνδαλο Γουοτεργκειτ, εισαγάγει την βιντεοπαρακολούθηση ως κεντρικό στοιχείο της αφήγησης - με Big Brother τον  John Hurt (Φασετ) που θα αντιστρέψει τους ρόλους στο 1984 (1984) - δημιουργώντας ένα κλίμα ανησυχίας που προκαλεί τις συγκρούσεις ανατρέποντας τα αρχικά δεδομένα και τους ρόλους θύτης/θύμα. Προτρέπει την ενεργητικότητα του θεατή και αφήνει ένα σχόλιο για την TV και το Θέαμα σαν την τελευταία του απάντηση προς τους επικρητές του. Πλούσιο καστ (Rutger Hauer, John Hurt, Burt Lancaster, Dennis Hopper, Meg Foster), λίγος ο Lalo Schifrin στο soundtrack ενώ οι τρύπες και τα μπερδεμένα σημεία στο στορυ οφείλονται στο τελικό edit που ανέλαβαν οι παραγωγοί αφού απέλησαν τον Πέκινπα που πάλι τσακώθηκε μαζί τους. 

1. To Σαββατοκύριακο των Κατασκόπων (ελλ.τίτλος)

2.