Billy Elliot (2000) (2 Αποψεις απο 2 φιλους του blog)

Ανωνυμος

Η ταινία διαδραματίζεται στο επαρχιακό βρετανικό προάστιο των μέσων της δεκαετίας του 80. Ο Μπίλι Έλιοτ ζει με τον αδελφό του, τον πατέρα του, που είναι ανθρακωρύχοι και με την γιαγιά του. Ο πατέρας στέλνει το Μπίλι σε μαθήματα μποξ , αλλά αυτός προτιμά το μπαλέτο, φέρνοντας σε ένα εικονικό ρινγκ τους δύο αιώνιους αντιπάλους: την προκατάληψη και την επιθυμία. Παράλληλα μία άγρια απεργία ανθρακωρύχων φουντώνει όλο και πολύ. Τελικά παρά τις αρχικές αντιδράσεις του πατέρα και του αδελφού του και με την βοήθεια μίας καθηγήτριας χορού, ο Μπιλι θα καταφέρει τελικά να κάνει πραγματικότητα το μεγάλο του όνειρό και να γίνει χορευτής.

Οι περισσότεροι που βλέπουν τη συγκεκριμένη ταινία συλλήβδην τρέχουν να την εκθειάσουν και να αναγνωρίσουν σε αυτή μόνο το κυρίαρχο στοιχείο της: αυτό της ανυποχώρητης θέλησης για αγώνα. Όμως κάποια βασικά στοιχεία παραβλέπονται:

Α) Οι περισσότερες ταινίες του ξεπουλημένου κινηματογράφου ασχολούνται πολύ συχνά με τους «δύσκολους αγώνες». Οι κοινοτυπία είναι πως πάντα αυτοί οι αγώνες δικαιώνονται. Θα θεωρούσαμε αληθοφανή αυτόν τον Μπίλι Έλιοτ που δε θα μπορούσε να ξεπεράσει τις δυσκολίες, που τα νεύρα του θα τσακιζόταν, που τελικά ο αγώνας του θα συντρίβονταν στο οδόφραγμα της κοινωνικής νομιμότητας. Εκεί, στην αποτυχία, θα μπορούσαμε να δούμε πόσο δυνατός θα μπορούσε να είναι ο ήρωας της ταινίας. Αντ΄ αυτού τον είδαμε να κατακλύζει τα πάλκό, να εξέχει στους καλλιτεχνικούς κύκλούς, να θριαμβεύει... Ότι συμβαίνει πάντα, δηλαδή, σε όλα τα ωραία παραμύθια.

Β) Ο Μπίλι Έλιοτ δεν ξεχωρίζει σε τίποτα από τους υπόλοιπους νέους που αδιαφορούν για το τι συμβαίνει γύρω τους. Κοιτάει μόνο προς τα μέσα του. Ενώ δίπλα του μαίνεται μία άγρια απεργία, ένας πόλεμος κανονικός, ο Μπίλι είναι απορροφημένος στο κόσμο του και το χορό. Αδιαφορεί, όχι επειδή δεν καταλαβαίνει, αλλά επειδή δεν νοιάζεται. Ο μικρόκοσμος του κυριαρχεί και οι ατομικές του ανάγκες επισκιάζουν τα πάντα

Γ) Στην ταινία ο αδερφός του Μπίλι παρουσιάζεται ως τραμπούκος επειδή είναι ταξικά συνειδητοποιημένος και συμμετέχει δυναμικά σε όλες τις διαδικασίες της απεργίας και του αγώνα, νόμιμες ή μη. Στην ταινία ο αδερφός αποτελεί το κακό στοιχείο, τον χαρακτήρα που διακατέχεται από μία απροσδιόριστη αρνητικότητα.

Δ) Ο πατέρας του Μπίλι, αρχικά παρουσιάζεται ως αντιπαθητική φιγούρα, επειδή δεν καταλαβαίνει τα καλλιτεχνικά φετίχ του γιου του. Ακολούθως γίνεται συμπαθής όταν εγκαταλείπει την απεργία και επιστρέφει στην δουλεία για να καταφέρει να χρηματοδοτήσει τις σπουδές του γιου του. Ο θεσμός δηλαδή της οικογένειας προέχει και οι ανάγκες της σηματοδοτούν όλα τα άλλα…

Ε) Ο φίλος του Μπίλι, που κρυφά είναι ερωτευμένος μαζί του, παρουσιάζεται ως αστεία καρικατούρα. Ο Μπίλι, δείχνει πως απλά τον ανέχεται και όταν του δίνει κάποια σημασία, αυτή είναι φευγαλέα και απαξιωτική. Με το τέλος της ταινίας η γελοιοποίηση του φίλου του ολοκληρώνεται, ενώ αποτυπώνεται παράλληλα ένα διακριτικό ρατσιστικό σχόλιο.

Η ταινία «Μπίλι Έλιοτ» είναι ένα αναμάσημα από την ανάποδη, ένα ηθικοπλαστικό θέαμα με ελευθεριάζον περιτύλιγμα. Ο Μπιλι Έλιοτ, ως άτομο, είναι θλιβερό και κατάπτυστο. Όπως και καθε καλλιτέχνης….

Καποιος απο Α.Ζ-Αγρινιο

1.Η μεγαλη ταξικη και κοινωνικη εξεγερση των ανθρακωρυχων και των αλληλεγγυων τους η οποια διηρκεσε σχεδον ενα χρονο (σε αντιθεση με αλλες εγχωριες εξεγερσεις ή μαλλον κοινωνικες εκρηξεις που διηρκεσαν απο 1 εως 4 μηνες) ειχε συμπαρασυρει εκτος των εργατων και πολλων αλλων ανθρωπων στους αγωνες και στα οδοφραγματα.Σιγουρα οχι ομως μαθητες δημοτικων και γυμνασιων.Εννοω οτι με ποια λογικη μπορει καποιος να απαιτει απο ενα 12χρονο ή 14χρονο να εχει ταξικη συνειδηση και αγωνιστικοτητα ή και κριτικη αντιληψη για τα κοινωνικα δρωμενα οποτε θεωρω πολυ ακυρη την αποψη οτι θα επρεπε ο μικρουλης μπιλυ να πρωτοστατει στα οδοφραγματα και στις συνελευσεις ή να εχει διαβασει ολα τα ιστορικα βιβλια που αναφερονται σε εργατικους αγωνες. Ενταξει παιδια ειπαμε αλλα ας μη το παρακανουμε....
2. Ο αδερφος του ειναι πραγματικα ενας επαρχιωτης γνησιος λουμπεν και προλετ αγωνιστης. Και καλα κανει.Αλλα ταυτοχρονα ειναι και ενας τυπικος επαρχιωτης αγγλος που κουβαλα ολα τα αντιστοιχα συμπλεγματα (καποιες φορες οπισθοδρομικος,σιγουρα ομοφοβικος και ισως σεξιστης).Παρολα αυτα και εδω ειναι το highlight βρισκει το σθενος μεσα στον αγωνιστικο κυκεωνα και τα οδοφραγματα να αποτιναξει τα συμπλεγματα του και να δεχθει τον αδερφο του και τις "αδερφιστικες" ασχολιες του αλλα και τον gay φιλο του αδερφου του.Τι καλυτερο απο ενα αγωνιστη και προλεταριο να μεταμορφωνεται απο τη μια στιγμη στην αλλη σε ενα πιο προοδευτικο ανθρωπο και ταυτοχρονα αγωνιζομενο εργατη.Το προλεταριατο οταν αποκτα και συνειδηση γινεται ακομη καλυτερο,αλλιως τι να το κανω.Και τα χρυσαυγουλα προλετ ειναι,τι να λεει??

3.Τα ιδια και χειροτερα πηγαινουν και για τον πατερα.Κολημενος,ομοφοβικος με παραδοσιακες πατριαρχικες αξιες αλλα και ταυτοχρονα "σκυλι" του πολεμου οπως αλλωστε και ο μεγαλος γιος του."Προδιδει" τον δικαιοτατο αγωνα του (ο οποιος διαφαινοταν οτι χανεται σιγα σιγα) για να μη "χασει" και τον γιο του.Οπως αλλωστε αναφερει καποια στιγμη "ειναι απλα ενα παιδι".
Το τελευταιο προφανως ξεχασαν οι συντακτες του καλογραμμενου κατα τα αλλα απο πανω αρθρου,οτι ο βασικος χαρακτηρας της ταινιας ειναι απλα ενα παιδι........
Τελος να αναφερω οτι προσωπικα εμενα μου δινει την εντυπωση οτι σε γενικες γραμμες η ταινια εκθειαζει και ηρωοποιει τον μεγαλυτερο αυτον ταξικο και εργατικο αγωνα που χει λαβει μερος στη συγχρονη ευρωπη.Φανταζομαι οτι αν ενας ή δυο εργατες υποχωρουσαν και εγκατελειπαν για χαρη του πιτσιρικα γιου ή αδερφου αυτο δεν θα σημαινε και το τελος του αγωνα...Ενος αγωνα μανιασμενου αλλα στο τελος χαμενου μιας και οι ορδες της σχιζοφρενης εξουσιαστριας θατσερ αποδειχτηκαν πιο δυνατες.Ενημερωτικα να αναφερω οτι ο αγωνας των αγγλων ανθρακωρυχων διηρκεσε σχεδον ενα χρονο (παρα κατι μερες) και ειχε και ανθρωπινες απωλειες.

Υ.Γ:Μια ιστορια ανθρωπινη δε σημαινει απαραιτητα οτι ειναι και αντι-επαναστατικη..