Get Carter (1971)

O Carter, ένας κακοποιός του Λονδίνου, επιστρέφει στην επαρχιακή γενετείρα του  για την κηδεία του αδερφού του, που σύμφωνα με τις αρχές αυτοκτόνησε. Δεν θα αποδεχτεί την εκδοχή αυτή, θα ερευνήσει μόνος τα αίτια του θανάτου του και θα βρεθεί αντιμέτωπος με την τοπική μαφία.

Η υποβλητικη ατμόσφαιρα του χειμωνιάτικου βιομηχανικού Νιουκαστλ των άρχών του 70 είναι το σκηνικό της τραγωδίας. Ο Carter, με αφοσίωση στον "ιερό" σκοπό της εκδίκησης αλλά και της εσωτερικής κάθαρσης θα πολεμήσει το κύκλωμα του υποκόσμου και της διαφθοράς που ξεκινά από εστιατόρια, συμβόλαια θανάτου, night clubs, τζόγο και φτάνει στην παιδική πορνογραφία. Μόνος εναντίων της επαρχιακής μαφίας που καλυπτόμενη πίσω από ένα νομιμόφρωνο και καθωσπρεπει  προφίλ καταφέρνει να ξεφεύγει πάντα. Προέρχεται και αυτός από τον υπόκοσμο και γνωρίζει τους κανόνες και τις πρακτικές του, εδώ όμως δεν πρόκειται για μια ακόμα δουλειά, ούτε για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών και έτσι θα παίξει με τους δικούς του όρους. Αποδίδει δικαιοσύνη με τον δικό του κώδικα τιμής χωρίς οίκτο και δεν αναγνωρίζει ελαφρυντικά τύπου -δεν ήξερα, ήμουν αναγκασμένος, μα εγώ μόνο. Μεθοδικός, προκλητικός, ευθύς, ωμός, οργισμένος, βλοσυρός, βίαιος, απρόβλεπτος, ειρωνικός, ακραίος, στυλάτος, άπιστος και γοητευτικός με κάποιο άγριο τρόπο. Απλά ο καλύτερος Michael Caine στον καλύτερο ρόλο του στην (για πολλούς) καλύτερη βρετανική ταινία.

Ο Mike Hodges στην πρώτη ταινία του, ο οποιος έγραψε και το σενάριο, σκηνοθετεί λιτά χωρίς να προσπαθεί να εντυπωσιάσει σε κάθε σεναριακό εύρημα. Το διάσημο μουσικό θέμα του Roy Budd προσθέτει λυρισμό και μια υποβόσκουσα ένταση στην μακάβρια πορεία του Carter. Η αίσθηση της βίας και η παντελής έλλειψη ηθικής είναι διάχυτη σε όλη την ταινία διανθυσμένη με αρκετό μαύρο χιούμορ, δράση και σασπένς .
Αξεπέραστο!

1.μια κάλη ταινία-αντιγραφή του get carter-είναι το Dead Man's Shoes (2004)

Cannibal Holocaust (1980)

Το Cannibal holocaust δεν είναι απλά μια ακόμα ταινία . 30 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της στην Ιταλία, απαγορευμένη σε πάνω απο 50 χώρες προκαλεί ακόμα και σήμερα σόκ και δέος, ανατριχίλα, τρόμο, αηδία, μίσος, σκέψεις, συζητήσεις τύπου "είσαι ανώμαλος? διεστραμένος?

Ο Friedrich Nietzsche είπε μέσα στα πολλά -αν κοιτάξεις την άβυσσο, να ξέρεις ότι θα σε κοιτάξει και αυτή (ή καπώς ετσι...). Αυτό είναι η ταινία... μιλά για κάποιους που πήγαν να δουν την άβυσσο, την προκάλεσαν μάλιστα, και αυτή τους καταβρόχθισε στην κυριολεξία.

Ένας καθηγητής ανθρωπολογίας πηγαίνει στον αμαζόνιο, στη ζούγκλα, σε περιοχές αχαρτoγράφητες, απάτητες από τον πολιτισμό, να βρεί τη απέγιναν μια παρέα  γιάπιδων που πήγε εκεί με σκοπό να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ (το θέμα είναι οι ιθαγενείς κανίβαλοι που ζούν εκεί και έχουν μείνει στη λίθινη εποχή ). Θα ανακαλύψει οτι είναι κομματάκια και θα βρεί τα φιλμ που τράβηξαν, τα οποία θα προσπαθήσει να εκμεταλευτεί η τηλεόραση.

Ο Deodato πραγματοποιήσε ένα μεγάλο επιτεύμα με φτωχικά μέσα και με σκηνικό την άγρια ζούγκλα. Γυρισμένο σαν ψευδο-ντοκιμαντέρ, με διπλή αφήγηση, καταφέρνει να παγώσει το αίμα με σκληρές εικόνες και ταυτόχρονα να μιλήσει για τον άνθρωπο και τον πολιτισμό, να επαναπροσδιορίσει τα όρια του μέχρι τότε σινεμά, να ξεράσει πάνω στην αστική αισθητική του 1981, να επιτεθεί ευθέως στη Mondo σχολή, να αποκαλύψει το πάσχων αυτονόητο, να βγάλει τους θεατές πανικόβλητους από τις αίθουσες, να καταδικαστεί νομικά ,να απαγορευτεί και να γίνει θρύλος... Στα μεγάλα συν της ταινίας είναι η μουσική του Riz Οrtolani που με τις μελωδίες του ντύνει την φρίκη με μια ένοχη απόλαυση, νοσταλγία, αθωότητα και μια ντροπή ίσως...

Οι συντελεστές δημιούργησαν ένα b movie exploitation  το οποίο ξεπέρασε τις προσδοκίες του, μιας και όλα τα αρνητικά που μπορεί να έχει ένα b movie ακραίου cinema, εδώ λειτουργούν άψογα ώστε να αναδειχθεί σε cult classic. H βία πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει στη τέχνη και στο cinema (ευτυχώς). Σήμερα θρίλερ τύπου saw, hostel κτλ δείχνουν την βία να έρχεται αναίτια, από μια παράλογη πηγή, προσπαθούν να αντιγράψουν την ωμότητα και τον τρόμο των διαφόρων βιντεο που έχουν διαρρεύσει από κρεματόρια τύπου guantanamo. Οι σύγχρονες  αυτές ταινιές, με πλούσια παραγωγή και προώθηση, γυαλισμένες ώστε να μπορούν να νικήσουν τη λογοκρισία, με επικάλυψη σοκολάτας και βιντεοκλιπίστικη αισθητική κοροιδεύουν τον θεάτη και θέλουν να τον απροσανατολίσουν, γιατί είναι κορόιδο και του αξίζει. Ο ίδιος φλώρος και οι όμοιοι του, η στρατιά των μετρίων, θα λογοκρίνουν το cannibal holocaust και οτιδήποτε προκαλεί την κυρίαρχη αισθητική, λογική και ιδεολογία που τους μετέδωσαν τα media απλόχερα τόσα χρόνια.

1.υπάρχουν άτομα που αναρωτιούνται σήμερα,στο 2010-είναι αυτό τέχνη?
 2.το cinema είναι καλύτερος τρόπος να μιλήσεις για κάτι από οτι το ντοκιμαντέρ
 3.Ο Sergio Leone προσκύνησε την ταινία"Dear Ruggero, what a movie! The second part is a masterpiece of cinematographic realism, but everything seems so real that I think you will get in trouble with all the world.
 4.Η Τατιάνα και ο Άδωνης σίγουρα την απεχθάνονται
 5.Σκέψου τους χοντρούς γραφειοκράτες-λογοκριτές που είδαν την ταίνια πως ένιωσαν
 6.Φυσικά και δεν έχει κυκλοφορήσει στην ελλάδα.
7.μας αρέσουν τα απαγορευμένα
 8.blair witch project what?
update απο Ανώνυμος
 9.Φυσικά και έχει κυκλοφορήσει στην ελλάδα απο τη New Star
10.Ντοκυμαντερ=Σινεμα

Black Dynamite (2009)

O ΒLACK DYNAMITE κυρήσει πόλεμο εναντίον των έμπορων ναρκωτικών παίρνοντας εκδίκηση για τον θάνατο του αδερφού του.

Ο Michael Jai White εμπνευστής, συν-σεναριογράφος, και πρωταγωνιστης κρατά την ταινία στα μπράτσα και το μουστάκι του και ο Scott Sanders σκηνοθετεί με μια super 8 δίνοντας την ακριβή αισθητική των αυθεντικών blaxploitation ταινιών. Μαζί μάζεψαν τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν ένα κλασσικό blaxploitation film και δημιούργησαν μια παρωδία μικρής παραγωγής με σεβασμό στις ταινιές που μεγάλωσε η γενιά τους τη δεκαετία του 1970.

Και έτσι παιρνούν από την ταινία αγαπημένα κλισέ του είδους όπως εντυπωσιακά κουστούμια, pimps, ναρκωτικά, αμάξια, πολιτικοί, beatches, επανάσταση, vietnam, εκδίκηση, έρωτας, μικρά κινέζικα μάτια, ορφανά, ο Kακός Λευκός, kung fu master, afro χτενίσματα, C.I.A., Νίξον, διάλογοι με ρίμες, μεγάλα όπλα, heavy shit, the MAN, ξύλο, ξύλο, ξύλο, ελληνική μυθολογία, της πουτάνας το κάγκελο μέχρι το finale να σου τινάξει τον εγκέφαλο. Μαζί σ'όλα αυτά και ένα καταπληκτικό soundtrack πιστό στον ήχο και το ύφος της εποχής μιας και ο Adrian Younge ξέθαψε καταπληκτικά library funk θέματα. Can u dig it?

Ευχαριστουμέ τον Χριστάρα που μας πρότεινε την ταινία
DYNAMITE!DYNAMITE!

Escape From New York (1981)

1997. Τοτε κοντινό μέλλον, η κυβέρνηση των Η.Π.Α. έχει κλείσει το Μανχαταν με τεράστιους τοίχους μετατρέποντας το σε φυλακή υψίστης ασφαλείας .Μετά από τρομοκρατικό χτύπημα, ο πρόεδρος των Η.Π.Α. βρίσκεται αιχμάλωτος των φυλακισμένων. Οι αρχές στέλνουν τον ηρώα πολέμου-ληστή τράπεζας- Snake Plissken- να τον φέρει πίσω ζωντανό μέσα σε 24 ώρες με αντάλλαγμα την ζωή και την ελευθερία του.

Ο John Carpenter στήνει μια αδυσωπητη περιπέτεια σε ένα μετα-αποκαλυπτικό σκοτείνο μιζερο Μανχαταν. Ο Kurt Russell είναι ο  μονόφθαλμος Snake, με κοφτερές ατάκες και σταρχιδιστικό ύφος- ο απόλυτος bad ass αντιήρωας. Πλήθος cult περσόνων- Lee Van Cleef, Ernest Borgnine, Donald Pleasence, Isaac Hayes, Harry Dean Stanton στους δεύτερους ρόλους απογειώνουν την ταινία. Ατακές βροχή- άφθονη περιπέτεια- κόμικ αισθητική-σασπένς - ανατρεπτικό φινάλε

1.ο snake συναντά τον ταξιτζή σε μια παρακμιακή θεατρική παράσταση... άραγε, σε ένα τέτοιο κόσμο υπάρχει χώρος ,χρόνος, διάθεση και νόημα για τέχνη?
2.ο snake είναι κάτι σαν την τρίτη πλευρά του νομίσματος- η μια πλευρά είναι η κυβέρνηση,η άλλη πλευρά οι φυλακισμένοι παράνομοι και ο Snake είναι ακριβώς στη μέση μιας και πέρασε και από τα 2 στρατόπεδα, προδόθηκε και από τα δύο, για να καταλήξει μόνος, αηδιασμένος και αδιάφορος ,και ως τέτοιος είναι ο μόνος ικανός για αυτή την αποστολή
3.μπορούμε να πούμε οτι είναι ένα μελλοντολογικό γουέστερν επιστημονικής φαντασίας μιας και ο Snake και η αποστολή του μοιάζει να είναι βγαλμένα από κλασσικό γουεστερν με ήρωα έναν κυνηγό επικυρηγμένων (εξού και η ατάκα "i thought you were dead" που επαναλαμβάνεται συχνά, η οποία ανήκει στην μυθολογία του γουέστερν, είδος που υπερεκτιμα ο Carpenter).

Μπορεί σήμερα να μοιάζει λίγο παροχημένη, λίγο κιτς, αλλά σίγουρα είναι μια σπουδαία ταινία για το είδος της και όχι μόνο 

 test 
test
1   2        1            2              1                      2                                                         3