Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Sorcerer (1977)

Οι ζωές τεσσάρων αντρών διαφορετικών εθνικοτήτων συναντιούνται σε μια επίγεια κόλαση κάπου στην Ν.Αμερική. Δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες στις πετρελαιοπηγές και θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να κερδίσουν γρήγορα αρκετά χρήματα. Αποστολή τους είναι να μεταφέρουν 6 κιβώτια νιτρογλυκερίνης με δύο φορτηγά μέσα απο τη ζούγκλα.
Δεύτερη μεταφορά της νουβέλας  The Wages of Fear του Georges Arnaud (ή ριμεικ?) μετά το αριστούργημα του Henri-Georges Clouzot(1953). Μια από τις διασιμότερες εμπορικά αποτυχίες... θάφτηκε από τους κριτικούς, αγνοήθηκε από το κοινό [λόγω του ατυχή τίτλου (=κακός μάγος-το όνομα του ενός φορτηγού) και της υποτιτλισμένης 1ης μισής ώρας] και ποδοπατήθηκε κάτω από την σαρωτική επιτυχία του ποπ φαινομένου Stars Wars.1977 συμβολίζοντας το τέλος του τότε New Hollywood (1967-1980). Απέκτησε ισχυρό cult following με την έξαρση του home video και δικαιώθηκε ως lost masterpiece.
 Στο πρώτο μέρος βλέπουμε το παρελθόν της καταραμένης τετράδας. Ένας πληρωμένος δολοφόνος στο Μεξικό. Ένας παλεστίνιος βομβιστής στο Ισραήλ που γλύτωσε την σύλληψη μετά από έκρηξη βόμβας στο κέντρο της Ιερουσαλημ. Ένας κυνηγημένος χρεωμένος τραπεζίτης του Παρισίου που τον πούλησε ο πεθερός του και ο οδηγός (Roy Scheider) μιας Ιρλανδέζικης συμμορίας- μοναδικός επιζών μιας αποτυχημένης ληστείας εκκλησίας- κυνηγημένος απο την μαφία του New Jersey. Όλοι τους κρύβονται από το παρελθόν τους κάπου στην Λατινική Αμερική. Φτώχια, εξαθλίωση, μιζέρια, παρακμή, δικτακτορία. Εργάζονται με πλαστές ταυτότητες σε ένα άθλιο χωριό εξαρτημένο απο μια αμερικάνικη πετρέλαιοχημική εταιρία. 300 χιλιόμετρα απο το χωριό εξεράγει μια πετραιλαιοπηγή μετά από τρομοκρατικό χτύπημα και ο μόνος τρόπος να σβηστεί η φωτιά ειναι η νιτρογλυκερίνη και ο μοναδικός τρόπος μεταφοράς -λόγω τις επικινδυνότητας του υλικού- είναι ο οδικός. Όλοι οι άντρες του χωριού πρόθυμα παίρνουν μέρος στο διαγωνισμό της εταιρίας για κομάντο αυτοκτονίας. Οι 4 αναλάμβανουν την μεταφορά έναντι μεγάλου χρηματικού ποσού που θα τους εξασφαλίσει διαβατήριο και εισητήριο για να φύγουν από την κόλαση. Το 2ο μέρος είναι  αφιερωμένο στο επικίνδυνο ταξίδι. Δυο σαράβαλα φορτηγά με σταθερή ταχύτητα και ασφαλή απόσταση μεταξύ τους, σε μια δύσβατη πορεία 300χιλ. μέσα από τη αφιλόξενη ζούγκλα με κλειστούς δρόμους, κατεστραμμένα γεφύρια, τροπική καταιγίδα, μηχανικά προβλήματα, κακό χάρτη, παράνοια και αντάρτες. Οι δύσκολες συνθήκες τους αναγκάζουν να συνεργαστούν παρά τις μεταξύ τους διαφορές ενώ μια μικρή στραβοτιμονιά ή μια λακούβα, ανά πάσα στιγμή, μπορεί να σημάνει το τέλος τους.
Μια σύγχρωνη τραγωδία με αντι-ήρωες 4 άντρες που για διαφορετικούς λόγους βρίσκονται στο πουθενά και, χωρίς τίποτα να χάσουν αφού τίποτα δεν έχουν, δένονται με ένα απίθανο στοίχημα. Για να αποδράσουν απ'την κόλαση πρέπει πρώτα να την διασχύσουν υπερπηδώντας τα εμπόδια, δοκιμάζοντας κάθε όριο και χάνοντας κάθε αξιοπρέπεια, για μια χούφτα πέσος. Στην αγαπημένη του ταινία ο William Friedkin αποδεικνύεται αντάξιος της φήμης που τον ακολουθούσε μετά τα The French Connection.1971 και The Exorcist.1973.....δεν κολώνει να εκμοντερνίσει ένα ήδη κλασσικό έργο και δημιουργεί το δικό του Fitzcarraldo.1982. Συνδιάζει με την ίδια ωμώτητα την βία των πόλεων και του πολιτισμού με τη βία της ζούγκλας τοποθετόντας στο κέντρο τον άνθρωπο και την αιώνια πάλη του με την μοίρα πάνω σε ένα απλό αλλά συναρπαστικό σενάριο (Walon Green-The Wild Bunch.1969). Απαισιόδοξη man vs nature vs fate περιπέτεια με ασταμάτητη ρεαλιστική δράση, στιγμές υψηλής έντασης που κόβουν την ανάσα (highlight-η σκηνή στην κρεμαστή γέφυρα, βλ.αφίσα), άψογες ερμηνείες -ειδικά από τον Roy Scheider (Jaws.1975), ανατροπές, μουσικάρα από τους πρωτοπόρους Tangerine Dream και σταθερά αυξάνουσα αγωνία σ'ένα ζοφερό κλίμα απελπισίας. Αυτό που λες -δεν γυρίζονται τέτοιες ταινίες πια.
1.Ο Friedkin αφιέρωσε την ταινία τον στον Henri-Georges Clouzot

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Bad Milo! (2013)



O Duncan βρίσκεται σε μια  ιδιαίτερα στρεσαρισμένη περίοδο της ζωής του. Όταν το άγχος αυξηθεί πολύ, ένα μικρό τέρας βγαίνει από τον κώλο του και σκοτώνει όποιον του το προκαλεί.
Αίμα, σκατά και Σίγκμουντ Φρόυντ. Μια εξωφρενική παρωδία τρόμου χωρίς προηγούμενο πάνω στην απέραντη μυθολογία για το τέρας που κρύβει ο άνθρωπος μέσα του. Συνδιασμός monster movie και κωμωδίας, με μακρινή αφετηρία το The Brood (1979) του D. Cronenberg, που  απαιτεί από τον θεατή να αφήσει κατά μέρος την σοβαρότητα του.
Η επίσημη επιστήμη αδυνατεί να δώσει λύση στους έντονους στομαχικούς πόνους που βασανίζουν τον τελευταίο καιρό τον Duncan (Ken Marino) και θεωρεί οτι οφείλονται απλά σε κακή διαχείρηση του άγχους. Αυτό οφείλεται κυρίως στην επιμονή της γυναίκας του που θέλει οικογένεια και έχει προσλάβει έναν ενοχλητικό γιατρό (Steve Zissis) ειδικό σε θέματα γονιμότητας, την μάνα του που καυχιέται για την υπερσεξαουαλική της σχέση με τον νεαρό της σύντροφο και ζητά εγγόνια, και το γλείωδες καταπιεστικό αφεντικό που του έδωσε (ανεπιθύμητη) προαγωγή και απο λογιστάκος έγινε υπεύθυνος απολύσεων με καινούργιο γραφείο- τουαλέτες- που μοιράζεται με έναν ατζαμή χοντρό. Άπρόθυμα πηγαίνει σε new age ψυχολόγο/υπνωτιστή (Peter Stormare) και με τρόμο ανακαλύπτει τον Μάιλο -ένα τερατάκι που βγαίνει βίαια απ'τον κώλο του εξολοθρεύοντας την αιτία του άγχους, και όταν τελείωσει την δουλεία του επιστρέφει στον κώλο του Duncan. Είναι η φυσική εκδήλωση της σκοτεινής του πλευράς, το υποσυνείδητο του με σάρκα, οστά, τεράστιο στόμα, κοφτερά δόντια και μελανχολικά μεγάλα μάτια. Αν το σκοτώσει θα είναι σαν να κάνει λοβοτομή και θα γίνει ζόμπι. Για να το ελένξει πρέπει να το αποδεχτεί σαν κομμάτι του ευατό του και να το αγαπήσει. Και για να γίνει αυτό πρέπει να ξαναφτιάξει την σχέση με τον πατέρα του που έχει να δει χρόνια- έναν ζεν νεοχίππι που ζει σε μόνιμη μαστούρα και διαλογίζεται σε μια παράγκα στο δάσος. Τα media αναφέρουν οτι για τους παρέξενους φόνους ευθύνεται ένα λυσσασμένο ρακούν ενώ τα πράγματα μπερδεύονται περισσότερο όταν ο Μάιλο βάζει στόχο την γυναίκα του Duncan. 
Future cult classic b-movie. Χιούμορ τουαλέτας με new age αμπελοψυχολογία και λίγο τρόμο με δόσεις gore (highlight-ξερίζωμα πέους). Ο Μάιλο είναι υπέροχος, καλοφτιαγμένος, καρτουνίστικος, γλυκός και τρομάκτικός ταυτόχρονα, συνδιασμός του Ε.Τ.1982 με Gremlins.1984 άνευ CGI εφε. Άφθονες ξεκαρδιστικές σκηνές και αξιοπρεπείς ερμηνείες σε ένα WTF σύνολο αλλά με ένα φινάλε λιγότερο αντάξιο των προσδοκιών.
1. Για όποιον θέλει να δοκιμάσει τα όρια του πάνω στο κακόγουστο χιούμορ σχετικής θεματολογίας υπάρχει και το γιαπωνέζικο Zombie Ass: Toilet of the Dead (2011)
2.


Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

The Osterman Weekend (1983)

Ο Τζόν Τάνερ είναι παρουσιαστής πετυχημένης τηλεοπτικής δημοσιογραφικής εκπομπής αποκαλύψεων. Πείθεται από την CIA πως οι φίλοι που θα φιλοξενήσει στο εξοχικό του το σαββατοκύριακο είναι πράκτορες της KGB που απειλούν την ασφάλεια των ΗΠΑ και δέχεται να μετατρέψει το σπίτι του σε κέντρο παρακολούθησης με σκοπό την σύλληψή τους. 
Τελευταία ταινία του Σαμ Bloody Πέκινπα, μετά από 5 χρόνια σιωπής (Convoy.1978), ένα χρόνο πριν πεθάνει μετά από χρόνια καταχρήσεων κοκαινης και αλκοόλ, αφήνοντας πίσω του ανεκπλήρωτο κενό. Παράδοξα ρομαντικός, ποιητής της βίας, λυρικά σχιζοφρενής, δημιουργικά μέθυσος, κολλημένος με την ωμή αναπάρασταση της βίας. Μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Ρόμπερτ Λούντλουμ (The Bourne Identity/ Supremacy/ Ultimatum).
Στην εντυπωσιακή εισαγωγή βλέπουμε τον αρχηγό της CIA να παρακολουθεί σε βίντεο τον πράκτορα Φασετ να κάνει έρωτα με την γυναίκα του, η οποία δολοφονείται μετά από εισβολή αγνώστων. Ο Φάσετ αναζητώντας τους δολοφόνους της γυναίκας του ξεσκεπάζει ένα δίκτυο κατασκόπων της KGB με το κωδικό όνομα Ωμέγα. Αντί για την εξόντωση τους προτείνει την μετατροπή, τουλάχιστον ενός απο τους τρεις, σε διπλό πράκτορα. Συνεργάζεται με τον Τάνερ, σε αντάλλαγμα μια εφ ολης της ύλης συνέντευξη με τον αρχηγό της CIA, και τοποθετεί μια συστοιχία κρυμμένων μηχανών λήψης σε όλο το σπίτι του Τάνερ. Επεμβαίνοντας διακριτικά στα δρώμενα ανεβάζει την ένταση ανάμεσα στους φίλους που με την σειρά τους υποπτεύονται τον Τάνερ. Ένας κύκλος ίντριγκας, ανατροπών, αλληλοεξαπάτησης, προδοσίας και αποκαλύψεων με ξεσπάσματα βίας ξεκινά μέχρι και το διφορούμενο φινάλε. 
Ηπιότερος και αρκετά χαμηλότερα από το άφταστο ύψος προηγούμενων ταινιών (The Wild Bunch.1969, Straw Dogs.1971, Bring Me the Head of Alfredo Garcia.1974) αλλά πάντα πιστός στην θεματολογία του- το αδιέξοδο της ατομικής δράσης, τον ρομαντισμό της εξεγέρσης, το αδύνατο της επιβίωσης με αξίες στον σύγχρονο κόσμο όπου "Η αλήθεια είναι ένα ψέμα που δεν αποκαλύφθηκε ακόμα". Ακολουθεί τα πρότυπα ψυχροπολεμικού κατασκοπικού θρίλερ απεικονίζοντας την αμερικάνικη παράνοια μετά το σκάνδαλο Γουοτεργκειτ, εισαγάγει την βιντεοπαρακολούθηση ως κεντρικό στοιχείο της αφήγησης - με Big Brother τον  John Hurt (Φασετ) που θα αντιστρέψει τους ρόλους στο 1984 (1984) - δημιουργώντας ένα κλίμα ανησυχίας που προκαλεί τις συγκρούσεις ανατρέποντας τα αρχικά δεδομένα και τους ρόλους θύτης/θύμα. Προτρέπει την ενεργητικότητα του θεατή και αφήνει ένα σχόλιο για την TV και το Θέαμα σαν την τελευταία του απάντηση προς τους επικρητές του. Πλούσιο καστ (Rutger Hauer, John Hurt, Burt Lancaster, Dennis Hopper, Meg Foster), λίγος ο Lalo Schifrin στο soundtrack ενώ οι τρύπες και τα μπερδεμένα σημεία στο στορυ οφείλονται στο τελικό edit που ανέλαβαν οι παραγωγοί αφού απέλησαν τον Πέκινπα που πάλι τσακώθηκε μαζί τους. 
1. To Σαββατοκύριακο των Κατασκόπων (ελλ.τίτλος)
2.