Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Summer of Sam (1999)




Η ταραγμένη καθημερινότητα σε μια ιταλο-αμερικάνικη συνοικία του Bronx την περίοδο που εμφανίστηκε ο serial killer "son of sam"
 Tο καλοκαίρι της N.Y. του 1977 σημαδεύτηκε απο την υψηλότερη θερμοκρασία που γνώρισε η πόλη, τις συνεχείς διακοπές ρεύματος και τα υπέροχα πλιάτσικα που ακολούθησαν, την σχάση της κόντρας του νεοφερμένου punk κινήματος με το κοινό της disco και φυσικά τον Γιο του Σαμ όπου "υπακούοντας τις εντολές του σκύλου του γείτονα" σκότωνε ανυποψίαστες νεαρές γυναίκες με ένα 44άρι όπλο. Τα θύματα αυξάνονταν ενώ τα media κρίνοντας και στοχοποιόντας, με επαναλήψεις και διεστρεβλώσεις, δημιούργησαν ένα κλίμα πανικού... γρήγορα ο φόβος και η παράνοια κυρίευσε την πόλη
Η ταινία παρακολουθεί το πως επηρέασαν τα γεγονότα την συνοικία μέσα από τις ζωές μιας παρέας που αποτελείται από έναν κομμωτή, έναν πάνκη, μικροεγκληματίες, τις παρέες και τις οικογένειες τους που περνούν τη ζώη τους ανάμεσα στη δουλειά, επιφανειακές σχέσεις, ναρκωτικά και κλάμπινγκ. Ο Γιος συνεχίζει ακάθεκτoς και μπορεί να'ναι ο καθένας, οι μαλάκες στην αστυνομία αδυνατούν να δώσουν ένα τέλος και η μαζική υστερία έρχεται με αποτέλεσμα ο αρχηγός μιας τοπικής μαφίας να επικηρύξει τον Γιο. Οι γειτονιές οδηγούμενες από την άγνοια και το φόβο, θα πάρουν το νόμο στα χέρια τους και θα ξεκινήσει η δίωξη των πιθανών υπόπτων προς κάθε κατεύθυνση, σαν σύγχρονο κυνήγι μαγισσών
Σ'αυτό το joint ο Lee χρησιμοποιεί τα γεγονότα ως background για να μιλήσει για το τέλος των 70ς και το που μπορούν να φτάσουν τα πράγματα, σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, όταν οδηγούνται από την άγνοια και τον τρόμο. Σωστή αναπαράσταση της εποχής (πολύ μουσική, μόδα, διασκέδαση, ηθική, ρατσισμός-κάποτε μόνιμο θέμα του) με σκηνές από το CBGB και το studio54 μέχρι και το prive sex club "Plato's Retreat". Αξιόλογο κάστ με John Leguizamo, Adrien Brody, Mira Sorvino, BEN GAZZARA, και λίγο Michael Imperioli και Spike Lee. Χειροπιαστοί χαρακτήρες, ρεαλιστικοί διάλογοι, βρώμικη Ν.Υ, αύξανόμενη ένταση... ίσως και να είναι λίγο πρόχειρη η παρουσίαση του ψυχασθενούς αλλά δεν γαμιέται.
444 φορές ακούγεται η λέξη fuck

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Welcome to the Dollhouse (1995)


Η 11χρονη Dawn δεν είναι όμορφη, δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνη, δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, είναι ανεπιθύμητη στο σπίτι και στο σχολείο, προσπαθεί να βρει μια ισορροπία και να γίνει αγαπητή.

Το καθημερινό μαρτύριο της άσχημης Dawn ξεκινά από το σπίτι και την τυπική αμερικάνικη οικογένεια της που αποτελείται απο την μικρότερη αδερφή, μια σπαστικά χαριτωμένη μπαλαρίνα-στολίδι και διαφήμιση της οικογένειας, τον nerd μεγαλύτερο αδερφό της που κάνει τα πάντα για ένα καλό βιογραφικό και τους γονείς που ετοιμάζονται για την δεξίωση της 20ης επετείου γάμου. Στο σχολείο... η ασχήμια, η αφέλεια και η αθωότητα της (εως βλακεία) θα την καταστήσουν αντικείμενο χλευασμού και περίγελο των συμμαθητών και των δασκάλων της. Ένας συμμαθητής που απειλεί οτι θα την βιάσει και ένας επίδοξος νέος john bon jovi θα την μπερδέψουν ακόμα περισσότερο. Η σκυλόφατσα (όπως την αποκαλούν) ανυπομονεί να ενηλικιωθεί, να αγαπηθεί και να δραπευτεύσει από τη κόλαση... μέχρι τότε έχει να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό, την μοναξιά, την βία, την αδικία και τον εξευτελισμό.
Οι γονείς, το σχολείο, η κοινωνική τάξη και φυσικά η τηλεόραση ως κομμάτια ενός μηχανισμού στρογγυλοποίησης της προσωπικότητας, που μορφοποιεί τον τρόπο σκέψης και οριοθετεί τη φαντασία, προσδιορίζει την ηθική και αξιοπρέπεια, βαθμολογεί, βραβεύει και τιμωρεί... χαράζοντας έτσι την πορεία της κάθε Dawn, ώστε να εισέλθει και να ενταχθεί ομαλά στους κόλπους της κοινωνίας, να γίνει (οσο μπορεί) αυτό που της απαιτήθηκε και να συνεχισεί με την σειρά της αυτόν τον φαύλο κύκλο
Ο Τodd Solondz, γνήσιος εκπρόσωπος του αμερικάνικου ανεξάρτητου cinema, καταγράφει (διαφορετικά από ανάλογιες ταινίες του είδους) την ενηλικίωση στην αμερικάνικη επαρχία (τηρουμένων των αναλογιών τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν σε κάθε δυτική αστική κοινωνία) αποφεύγοντας να γίνει διδακτικός, χωρίς να χαρίζεται στην ηρωίδα, ρεαλιστικά, με καυστικό μαύρο χιόμορ, χωρίς ηθικολογίες και χαζονοσταλγικότητες, υπογραμμίζει το "αδύνατον" της επικοινωνίας μεταξύ γενεών και παίρνει το βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβαλ sundance. Την σπουδή του πάνω στην γυαλισμένη αμερικάνικη σαπίλα θα την ολοκληρώσει με την επόμενη ταινία του, το κλασσικό πλέον Happiness(1998) .

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Shogun Assassin (1980)

Ο σκληρός σαμουράι Μοναχικός Λύκος ταξιδεύει με τον γιο του σε αναζήτηση του Σογκούν που σκότωσε τη γυναίκα του, τον παγίδευσε για το φόνο και τον άφησε με τη φροντίδα του μικρού γιου του. Είναι ορκισμένος για εκδίκηση και θα διασχίσει την Ιαπωνία εκτελώντας μισθοφορική εργασία μέχρι την τελική μάχη με τους τρεις Άρχοντες του Θανάτου, προστάτες του Σογκούν.
Ιt's impossible to keep a body count, γράφει στην αφίσα και έχει απόλυτο δίκιο...banned since 1983!!!...και ω ναι, strong uncut version!!!! 83 λεπτά στο μπλέντερ με Leone +Peckinpah +Kurosawa +manga.
Το πιο παράξενο φονικό δίδυμο στην ιστορία τoυ cinema, στο πέρασμα του σπέρνει τον θάνατο για τον ιερό του σκοπό και εμείς δεν χορταίνουμε να βλέπουμε αυτή τη σφαγή! θέλουμε και άλλους νεκρούς να πέσουν από το κατάνα του μοναχικού λύκου! Υπέροχα σκηνοθετημένα μάχες σε εσωτερικούς χώρους, σε ποτάμι, σε δάσος, σε αμμόλοφους, στο φώς και στο σκοτάδι, με 2, με 5, με 10, με 100 νιντζα, άντρες και γυνάκες, και ταυτόχρονα με όλα αυτά... αν είναι ποτέ δυνατόν... σκηνές λυρισμού και συγκίνησης διανθισμένες με art house πινελιές. Η αφήγηση του Diagoro από το άρμα-καροτσάκι του, οι απίστευτες μάχες, η σχέση πατέρα-γιου, οι διάλογοι, τα skills του cooler than ice μοναχικού λύκου, τα κεφάλια που ίπτανται, η μουσική, το αίμα, η φάτσα του shogun, οι γυναίκες νιντζα, τα μακρινά πλάνα αφήνουν με στόμα ανοιχτό το θεατή.
Η πρώιμη 80's electro μουσική συνοδεύει κατάλληλα τον μοναχικό λύκο σε αυτό το ιδιόμορφο road trip τονίζοντας την ένταση και δίνοντας το απαραίτητο βάθος καθώς οι ατάκες (πολλές από τις οποίες χρησιμοποιήσε ο RZA για την παραγωγή του κλασσικού πλέον δίσκου του GZA Liquid Shords) πέφτουν σαν κεφάλια δημιουργόντας πίδακες αίματος κάτω από το ηλιοβασίλεμα. Από εδώ πήρε ο θεός Carpenter τους masters of death και τους έκανε Three Storms για το Big Trouble In Little China (1986). Αυτό το classic cult σφυροκόπημα ειναι το project του Robert Houston ο οποίος μίξαρε και ντούμπλαρε τα 2 πρώτα από τα 6 επεισοδία της σειράς Lone Wolf and Cub (μεταφορά από manga) για τα αμερικάνικα grindhouse.
1.Δεν υπάρχει σε dvd στην ελλάδαρα αλλά υπάρχει στο thepiratebay.com καθώς και ολόκληρη η αυθεντική σειρά Lone Wolf and Cub