The Passenger (1975)

Ρεπόρτερ βρίσκεται σε αποστολή κάπου στη βόρεια Αφρική. Όταν βρίσκει νεκρό τον ένοικο του διπλανού δωματίου στο μοτέλ όπου διαμένει, αλλάζει τις φωτογραφίες στα διαβατήρια και υοθετεί την ζωή του. Ανακαλύπτει αργότερα οτι ο νεκρός ήταν έμπορος όπλων.
 Άλλη μια κορυφαία στιγμή του μεταπολεμικού κινηματογράφου από τον Michelangelo Antonioni. Το τελευταίο του αριστούργημα. Ίσως η καλύτερη κινηματογραφική πραγματεία πάνω στο ζήτημα της ταυτότητας. Ο τίτλος Passenger περιγραφει καλύτερα το περιεχόμενο από το Professione: Reporter.
 Παρακολουθούμε τον 40αρη Locke (=κλειδωµένος) να δίνει την δική του μάχη για καταξιωμένη καριέρα μαζεύοντας ντοκιμαντερίστικο υλικό για τον εμφύλιο πόλεμο κάποιου κρατιδίου της Αφρικής. Η δυσκολία επικοινωνίας με τους ντόπιους κάνει ακόμα πιο δύσκολη την αποστολή και θα φτάσει στα όρια του όταν, αναζητώντας αντάρτες του ενωμένου απελευθερωτικού μετώπου, ξεμήνει μόνος στην μέση της ερήμου με το τζιπ κολλημένο στην άμμο. Επιστρέφοντας απελπισμένος και εξαντλημένος στο άθλιο ξενοδοχείο του παρουσιάζεται η απόλυτη ευκαιρία για μια νέα αρχή. Στο πρόσωπο του νεκρού συνομίληκου γείτονα που τα έπιναν παρέα, αναγνωρίζει ένα πιθανό ευατό, κάποιον ξεχασμένο από το θεό που πέθανε άσκοπα, και σχεδόν ενστικτωδώς, αλλάζει ταυτότητα με τον νεκρό αφήνοντας πίσω τον βαρετό γάμο του, την κακοήθη δουλειά του και την πληκτική ζωή του και τραβά μονόδρομη πορεία προς το άγνωστο. Εξερευνώντας τον καινούργιο του ευατό ακολουθεί την αντζέτα και τα προγραμματισμένα ραντεβού του νεκρού και ανακαλύπτει οτι ο Robertson ήταν έμπορος όπλων και συνεργάζοταν με τους αντάρτες που αυτός έψαχνε να τους πάρει συνέντευξη. Στην νέα του ζωή, με συντροφιά μια βιβλιοφάγο, ταξιδιώτρια, φοιτήτρια αρχιτεκτονικής που γνώρισε στο ταξίδι του, τρέχει αλλά δεν μπορεί να κρυφτεί. Τον αναζητούν μυστικοί πράκτορες της δικτατορικής κυβέρνησης του κρατιδίου, η γυναίκα του και ένας φίλος (για να μάθουν πως πέθανε ο Locke).
 Tο άμεσα αναγνωρίσιμο (αρχιτεκτονικό) ύφος του Αντονιόνι (Red Desert.1964) είναι πέρα από τα είδη και τα ενέχει όλα σ'ένα Φαουστικό κοσμοπολίτικο (Λονδίνο, Σαχάρα, Μόναχο, Βαρκελώνη) road movie με στοιχεία κατασκοπικού θριλλερ, περιπέτειας καταδίωξης και υπαρξιακού δράματος πάνω στην αποξένωση του ανθρώπου της σύγχρονης αστικής κοινωνίας. Ελλειπτικοί διάλογοι, μεγάλης διάρκειας πλάνα, αναντιστοιχεία εικόνας και ήχου, μη γραμμική αφήγηση, απουσία μουσικής, ψυχογραφική χρήση του χώρου- όλα λειτουργούν μ'ένα τρόπο όπου “τα ερωτήματα είναι πιο αποκαλυπτικά από τις όποιες απαντήσεις” και οι εικόνες μιλούν περισσότερο από τα λόγια "φτάνοντας τόσο μακριά, όσο κανείς άλλος, την έκφραση των πιο απόκρυφων συναισθημάτων" (Ακίρα Κουροσάβα.Ikiru.1952). Πρωταγωνιστεί ο Jack Nicholson (μετά το Chinatown.1974 και πριν το One Flew Over the Cuckoo's Nest.1975) και η  Maria Schneider (Last Tango in Paris.1972). Διαχρονικά μοντέρνο, αντισυμβατικό, πολυεπίπεδο, βατό arthouse με άφθονες σκηνές ανθολογίας και σήμα κατατεθέν το μνημειώδες το 7λεπτο μονοπλάνο μεγάλης κατασκευαστικής δυσκολίας του ευρηματικού φιναλε (το οποίο ξεπεράστηκε τεχνολογικά την επόμενη χρονιά που κυκλοφόρησε η steadicam).

 1. Κάτι ήξερε ο Nicholson που όταν αντιλήφθηκε ότι κυκλοφορούσε πετσοκομμένο, τόσο στη διάρκεια όσο και στις διαστάσεις του κάδρου, απέκτησε τα δικαιώματά του, το απέσυρε από την αγορά και φρόντισε να κυκλοφορήσει ξανά στην αυθεντική του μορφή.

 2. άλλος ένας που αλλάζει ταυτότητα εδώ και κάποιοι χωρίς ταυτότητα εδω και ενας άλλος ρεπορτερ εδω

Animal Factory (2000)

 O 21χρονος Ρον, καταδικάζεται σε φυλάκιση για κατοχή και εμπόριο μαριχουάνας. Σαν ψάρι γίνεται αμέσως περιζήτητος απ'τους άλλους συγκρατούμενους και μοιράζεται το κελί του με μια τραβεστι. Αναπτύσσει φιλία με τον Ερλ, ένα παλιό κατάδικο που είναι 18 χρόνια μέσα και κάνει κουμάντο με τη συμμορία του. Η έφεση του Ρον θα αποτύχει παρά τα κόλπα του Ερλ και τότε η απόδραση θα είναι η μόνη επιλογή.
Τίμιο, off-beat, indie, prison drama. Mεταφορά της ομότιτλης νουβέλας του φυλακόβιου Eddie Bunker (Runaway Train.1985) από τον Steve Buscemi. Περιγράφει με ήπιους τόνους την καθημερινότητα της φυλακής (βία, βιασμός, φυλετικές συγκρούσεις, συμμορίες,  απεργία, ναρκωτικά, εξέγερση, σεβασμός, καρφιά, απομόνωση, απόδραση) χωρίς να μελοδραματοποιεί τα κλισε και επικεντρώνεται στην παράδοξη σχέση νέου-παλιού, την τέχνη της επιβίωσης σ'ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον, τις σχέσεις εξουσίας που αναπτύσσονται και τον αντισωφρονιστικό ρόλο της φυλακής. Πλούσιο καστ- ο Ρον είναι ο Edward Furlong (o John Connor του Τerminator2.1991 και ο μικρός αδερφός του American History X.1998) και ο Ερλ είναι ο Willem Dafoe (American Psycho.2000), ο Danny Trejo στον φυσικό του ρόλο, συγγραφέας και σκηνοθέτης σε μικρούς ρόλους, απίστευτος ως τραβεστι ο Mickey Rourke (Barfly.1987). Μουσική από John Lurie (Stranger Than Paradise.1984) και μια μικρή αποτυχημένη συναυλία από τους Antony and the Johnsons

The Salvation (2014)

 Δανός μετανάστης στην Αμερική εκδικείται τους δολοφόνους της οικογένειας του και έρχεται αντιμέτωπος με την συμμορία ενός σαδιστή τοπικού άρχοντα που καταδυναστεύει μια ειρηνική μικρή πόλη.
Ένα από τα καλύτερα δείγματα της σύγχρoνης μικρής αναβίωσης του western ήρθε παραδόξως από τη δανία. Ο Kristian Levring (προερχόμενος απο το Δόγμα 95) ανακυκλώνει τους κώδικες και τα χαρακτηριστικά του είδους και παροκολουθεί την Άγρια Δύση απο ευρωπαική σκοπιά.
Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται ο πρώην στρατιώτης Jon. Έφυγε με τον αδερφό του μετά την ήττα της δανίας απο τη γερμανία στον Δεύτερο Πόλεμο του Σλέσβιχ και έχει κάνει μια καλή αρχή ως κυνηγός/έμπορος γούνας. Μετά από 7 χρόνια υποδέχεται τη γυναίκα και τον γιο τους στο στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο και το αμερικάνικο όνειρο το οποίο θα τελειώσει πριν καν ξεκινήσει όταν συναντήσουν 2 πρόσφατα αποφυλακισμένα καθίκια. Απαγωγή, βιασμός, φόνος και εκδίκηση απο τον Jon. Ο ένας απο αυτούς τυγχάνει να είναι ο αδερφός ενός στρατηγού που με την συμμορία του διοικεί την πόλη. Κάποτε ήταν καλός άνθρωπος αλλά σκοτώνοντας τόσους ινδιάνους έχει σαλέψει και για αντίποινα εκτελεί κατοίκους, διπλασιάζει τον φόρο και ζητά να να του παραδοθεί ζωντανός ο δολοφόνος. Φοβισμένοι κάτοικοι φεύγουν άρον άρον και πουλούν όσο όσο την γη τους στον δήμαρχο/νεκροθάφτη που την παραδίδει στον στρατηγό και αυτός την πουλά στην Εταιρία που αργότερα θα εκμεταλλευτεί το λάδι που κολάει (=πετρέλαιο) όταν αυτό θα αξίζει πολλά. Σ'αυτό το ντόμινο εκδίκησης, διαφθοράς, διαπλοκής και προδοσίας ο Jon θα βρεθεί μόνος εναντίον όλων και θα επιστρέψει αναζήτωντας λύτρωση στο μακελειό του φινάλε. Στην υπόθεση μπλέκεται ο δουλικός παπάς/σερίφης, η μοιραία μουγκή χήρα του καθικιού, ο μάχιμος εγγονός μια γριας που θυσιάστηκε και ο Eric Cantona- το πρωτοπαλίκαρο του στρατηγού από την Κορσική/η άλλη όψη της μετανάστευσης.
Παλιοσχολίτικο κλασσικοειδές western εκδίκησης. Δράμα, ντυμένο καουμπόικα, για ένα άντρα που τα έχει όλα και ξαφνικά τα χάνει όλα ή επιβίωση σ'ένα περιβάλλον όπου η ζωή δεν αξίζει τίποτα μπροστά στο κέρδος του ισχυρού ή μικρές καθημερινές σφαγές που εξελίσσονται στο διάβα του καπιταλισμού ή δανέζικος φόρος τιμής. Υπέροχο οπτικά χάρις τον Τέλειο φωτισμό, δυνατές ερμηνείες κυρίως από Mads Mikkelsen (Pusher Trilogy.1996-2005) και Eva Green, σωστό soundtrack, άφθονο πιστολίδι, μεγάλο body count, αναφορές στα κλασσικά του είδους, ωμή βία, διάχυτος μηδενισμός. Σαν μακρινό spaghetti preguel του There Will Be Blood (2007)
1.άλλος ένας πρώην στρατιώτης εκδικητής εδώ  

2.

Basquiat (1996)

1979. Νέα Υόρκη. Ο 19χρονος Αιτηνοαμερικάνος Ζαν Μισέλ Μπασκιά ζει σε χαρτόκουτα και είναι καλλιτέχνης του δρόμου. Θα βρεθεί στο επίκεντρο του καλλιτεχνικού κόσμου όταν τον ανακαλύψει ο Άντι Γουόρχολ και θα θεωρηθεί ο πρώτος σημαντικός μαύρος για την μοντέρνα τέχνη. Πέθαινε από υπερβολική δόση ηρωίνης σε ηλικία 27 ετών.
  Η πρώτη βιογραφική ταινία που έγινε από ζωγράφο για ζωγράφο. Βίος και πολιτεία του Jean-Michel Basquiat απ'τον φίλο του Julian Schnabel (Before Night Falls.2000)
  Ο Μπασκιά (Jeffrey Wright) μένει στο πάρκο και τριγυρνά στους δρόμους γράφοντας με σπρέυ αινιγματικές ατάκες στους τοίχους υπογράφοντας ως SAMO. Ο πατέρας είναι κάπου και η μάνα στο ψυχιατρείο. Παίζει σε μια no wave μπάντα (Gray), έχει σχέση με μια λευκή σερβιτόρα, βρίσκεται σε μόνιμη μαστούρα και κάνει φάρσες σε τηλ. κέντρα ψυχολογικής υποστήριξης, ζωγραφίζει όπου βρει και ονειρεύεται κύματα και surfers στον ουρανό του Μανχάταν. Δουλεύει καμιά φορά σαν βοηθός ηλεκτρολόγου και ανυπομονεί για αναγνώριση μέχρι που τον ανακαλύπτει τυχαία σε ένα πάρτυ ένας κριτικός τέχνης και του κανονίζει την πρώτη του έκθεση. Η επιτυχία του τραβά το ενδιαφέρον του Άντι Γουόρχολ (David Bowie), γίνονται φίλοι και μπαίνει στον καλλιτεχνικό του κύκλο. Ακολουθεί τεράστια αναγνωρισιμότητα, σεβασμός, πολλά λεφτά, συνεντεύξεις, περισσότερα ναρκωτικά και αλαζωνία. Ο Τύπος απ'την μια τον εκθιάζει ως μεταμοντέρνο νεοεξπρεονιστή ή ως γκραφιτά παιδί-θαύμα που ζωγραφίζει με τον τρόπο που κάποιος από την Αιτή μιλά γαλλικά και απ'την άλλη τον επικρύνει για τα ναρκωτικά, οτι χρησιμοποιεί το οτι είναι μαύρος, οτι είναι η μασκοτ του Γουόρχολ, οτι είναι ο Έντι Μέρφι της τέχνης. Στο πικ της δόξας του η εξάρτηση του από την ηρωίνη έχει επιδινωθεί και νιώθει κουρασμένος απο κριτικούς, αντζέντηδες, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, συλλέκτες, έμπορους, σκάνδαλα και ρατσιστές και επιθυμεί να αποσυρθεί στο Μαουί και να γίνει μουσικός. Αλλά...
 Άνοδος και πτώση ενός νεαρού ταλαντούχου άστεγου μαύρου που κατάφερε μ'ένα σπρέυ να μπει στα σαλόνια του καλλιτεχνικού κόσμου και να ξεβραστεί οικιοθελώς πληρώνοντας με τη ζωή του το τίμημα της επιτυχίας. Δεν είναι απόλυτα βιογραφία, μπερδεύει βιογραφικά στοιχεία με μυθοπλασία για να γίνει πικρόχολο σχόλιο πάνω στο φανταχτερό κόσμο της τέχνης, τον ρατσισμό και τη δόξα. Τεράστιο καστ - Benicio Del Toro, Claire Forlani, Dennis Hopper (Out Of The Blue.1980, The Osterman Weekend.1983, The American Friend.1977), Gary Oldman (alter ego του σκηνοθέτη), Christopher Walken (King of New York.1990), Willem Dafoe, Courtney Love, Vincent Gallo. Θα μπορούσε και καλύτερα παραδέχτηκε ο σκηνοθέτης. "Βελούδινα, ασφαλή νομίζει".
1. υπάρχει και το και το ντοκιμαντερ Jean-Michel Basquiat: The Radiant Child (2010) και το Downtown 81-New York  Beat.1981 όπου πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο Jean-Michel Basquiat (εκεί εμφανίζεται ολόκληρη η underground σκηνή της ΝΥ- αναμεσά τους και ο Ted Bafaloukos (Rockers.1978)
2. o Μπασκιά έκανε και την παραγωγή του θρυλικού rap single Beat Bop.1983 του Rammellzee που εμφανίζεται στο τέλος του Stranger Than Paradise.1984

3. ελλ. τίτλος - Μπασκιά- Ανατολικά του Παραδείσου

4. ένας άλλος Picasso εδώ

5.

Hannah Arendt (2012)

 Η Γερμανοεβραία πολιτική επιστήμονας και φιλόσοφος Χάνα Άρεντ αναλαμβάνει να καλύψει για το περιοδικό The New Yorker τη δίκη του ναζί εγκληματία Άντολφ Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ και σοκάρει τους πάντες με τη θαρραλέα, αντισυμβατική προσέγγισή της.
 Χρονικό απ'τη ζωή της διανοήτριας που ανέτρεψε την αντίληψη του μεταπολεμικού δυτικού κοσμού για την έννοια του Κακού σημαδεύοντας την πολιτική και φιλοσοφική σκέψη με το βιβλίο της «Ο Αϊχμαν στην Ιερουσαλήμ: Εκθεση για την Κοινοτοπία του Κακού»  απ'την  Margarethe von Trotta (The Lost Honour of Katharina Blum.1975, Rosa Luxemburg.1986).  Μεγάλωσε στο Βερολίνο. Σπούδασε φιλοσοφία υπό τον Μάρτιν Χάιντεγκερ με τον οποίο είχε μια μακροχρόνια ερωτική σχέση, για την οποία αργότερα τής ασκήθηκε κριτική εξαιτίας της υποστήριξης του Χάιντεγκερ προς το ναζιστικό κόμμα. Με την άνοδο του ναζισμού κατέφυγε στη Γαλλία. Μετά την εισβολή των ναζί στο Παρίσι οδηγείται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης απ'όπου αποδρά με τον σύζυγο της για Νέα Υόρκη. Εκεί ασχολήθηκε με την πανεπιστημιακή διδασκαλία και την συγγραφή δοκιμίων πολιτικής φιλοσοφίας σχετικά με τον ολοκληρωτισμό.
 Το 1960 συλλαμβάνεται απ'την Μοσάντ ο Άντολφ Άιχμαν, αρχιτέκτονας των στρατοπέδων συγκέντρωσης/υπευθύνος για τον συντονισμό της Τελικής Λύσης, που είχε διαφύγει στην Αργεντινή με τη βοήθεια του Βατικανού. Στην δίκη-θέαμα παρακολουθεί τον Άιχμαν να απολογείται μέσα από γυάλινο αλεξίσφαιρο κλουβί και αντι για ένα σαδιστικό τέρας βλέπει ένα ανθρωπίδιο, ένα φρικτά φυσιολογικό άτομο, έναν αφοσιωμένο δημόσιο υπαλληλίσκο ακραίας μορφής που απλά έκανε το στρατιωτικό του καθήκον και εκτελούσε πειθήνια εντολές (θα σκότωνε ακόμα και τον πατέρα του αν είχε λάβει διαταγή), τιμώντας τον όρκο του στον Χίτλερ. Απαλλαγμένος απ'το βάρος της ατομικής συνείδησης και παραμερίζοντας κάθε ηθική αξία μπροστά στο γραφειοκρατικό στόχο του συνετελούσε στο μεγαλύτερο έγκλημα του αιώνα. Επιστρέφει με κούτες απ'τα πρακτικά της δίκης στη ΝΥ και προκαλεί σάλο ερμηνεύοντας τον Άιχμαν λέγοντας πως το Κακό στον 20ο αιώνα αποδείχτηκε πιο ριζοσπαστικό από ό,τι αναμενόταν και σχετίζεται κυρίως με το φαινόμενο της απαξίωσης του ανθρώπου ως άνθρωπο (και όχι του ατομικισμού). Στο δικαστήριο δεν δικαζόταν κάποιο σύστημα, ούτε κάποιος -ισμός, ούτε καν ο αντισημιτισμός. Μόνο ένας άνθρωπος που δεν είχε κάνει ποτέ τίποτα με δική του πρωτοβουλία. Το μεγαλύτερο κακό στον κόσμο δεν προέρχεται από ανθρώπους που επιλέγουν να είναι κακοί, αλλά από ασήμαντους ανθρώπους που κάτω από κατάλληλη χειραγώγηση, βλέπουν τα πράγματα μονομερώς, αρνούνται την ατομικότητα τους και την λογική κρίση για να ενταχθούν σε ένα σχήμα που τους προσδίδει σημαντικότητα και υπηρετούν μέχρι τέλους. Αυτή η ανικανότητα αυτόνομης σκέψης επέτρεψε σε πάρα πολλούς συνηθισμένους ανθρώπους να διαπράξουν το κακό, με έναν οργανωμένο και συστηματικό τρόπο, θεωρώντας το προφανή, νόμιμο και κανονικό, σε γιγαντιαία κλίμακα. Αυτό το φαινόμενο ονομάσε Κοινοτυπία Του Κακού. Επιπλέον επικρίνει δριμύτατα τους ηγέτες των εβραϊκών κοινοτήτων που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, για τον έναν ή τον άλλο λόγο συνεργάστηκαν με τους ναζί για την καταστροφή του ίδιου τους του λαού. Το βιβλίο σήκωσε θύελλα αντιδράσεων και η Άρεντ κατηγορήθηκε ως διεστραμμένη ιδιοφυία, για αντισημητισμό και υπεράσπιση των ναζί. Το πείραμα του Milgram (βλ. Compliance.2012), των κρατουμένων του Stanford (βλ. Das Experiment.2001), το τρίτο κύμα (βλ. Die Welle.2008) και οι ψηφοφόροι της χα την δικαίωνουν.
 Η ταινία παρακολουθεί την Άρεντ (1906–1975) στο δικαστήριο (αυθεντικά αποσπάσματα απ'τη δίκη), στο πανεπιστημίο, την σχέση της με σύζυγο, φοιτητές, Χαιντεγκερ (σε φλασμπακ), φίλους, εχθρούς, εκδότες και τσιγάρο. Η (έστω κινηματογραφική και περηλιπτική) γνωριμία με τη σκέψη και το έργο της Άρεντ και η ερμηνεία της Barbara Sukowa υπερκαλύπτουν την ακαδημαικότητα, την αδιάφορη σκηνοθεσία και τους επιφανειακούς 2ους ρόλους.
1. H μοναδική εξέγερση που σημειώθηκε σε στρατοπεδο συγκέντρωσης εδω

2.

We Are the Best! (2013)

Στοκχόλμη 1982. Οι 13χρονες αχώριστες φίλες Bobo και Klara είναι οι μοναδικές punks του σχολείου. Αγοροκόριτσα με παράξενα κουρέματα, εκκεντρικά ντυσίματα και κολλημένα ακουστικά walkman στα αυτιά. Η punk μουσική είναι η διέξοδος για  την εσωστρεφή Bobo που νιώθει παραμελημένη απ'την χωρισμένη μάνα και για την αντιδραστική Klara είναι ένας τρόπος να έκφρασει την αγανάκτηση της για την πολιτική. Δεν τις νοιάζει που όλοι λένε οτι το πανκ πέθανε και οι 16ρηδες ακούνε πλέον Joy Division. Αράζουν στο κέντρο νεότητας που κάνουν πρόβα οι Iron Fist (=νταήδες μεταλλάδες που τις κοροιδεύουν) και, μόνο και μόνο, για να τους την χαλάσουν,  δημιουργούν την δική τους μπάντα, χωρίς να έχουν ούτε ξέρουν να παίζουν κάποιο όργανο. Το 1ο τραγούδι τους έχει αφορμή την τιμωρία τους στο μάθημα φυσικής αγωγής και λέγεται I Hate Sports. Πλησιάζουν την μοναχική Hedvig που έφαγε γιουχάρισμα στην σχολική επίδειξη ταλέντων παίζοντας κλασσική κιθάρα για να γίνει το 3ο μέλος της μπάντας. Είναι χριστιανή και παρά τις προσπάθειες της Klara αυτό δεν αλλάζει, αλλά τουλάχιστον θα την κουρέψουν σωστά. Τωρα είναι 3, έχουν την καλύτερη μπάντα του κοσμου και δεν δέχονται τον χαρακτηρισμό-κοριτσίστικη. Η πρώτη ρήξη θα έρθει όταν γνωρίσουν τους Σαμποταζ (συνομήλικη punk μπάντα αγοριών με hit το Μπρέζνιεφ & Ρέιγκαν- Γαμηθείτε)
Feelgood comedy drama ενηλικίωσης απ'τον σουηδό Lukas Moodysson (Lilja 4-ever.2002), μεταφορά της ημιαυτοβιογραφικής κομικ νουβέλας Never Goodnight.2008 της συζύγου του. Συλλαμβάνει με ειλικρίνεια την ηλικία και καταγράφει επεισόδια από την καθημερινότητα των outsiders κοριτσιών (οικογένεια, σχολείο, παιχνίδι, 1ο μεθύσι, φλερτ, τράκα στο μετρό, ανησυχίες, ανασφάλειες, καταπίεση, θράσος, κύρηγμα, bullying, 1η συναυλία) σε μια μουντή και παγωμένη Στοκχόλμη που, αβίαστα και χωρίς διδακτισμούς, αναδεικνύει την φιλία, την επιμονή στην προσωπική επιλογή, την αποδοχή της διαφορετικότητας, και την αλληλεγγύη ως τα μόνα μέσα επιβιώσης στον βαρετό και άχαρο κόσμο των μεγάλων. Κάμερα στο χέρι, αμεσότητα, μεταδοτική ενέργεια, υπερφυσικές ερμηνείες, 80ς νοσταλγία, πολύ σουηδικό punk rock. Καρφώνει ένα μόνιμο χαμόγελο σε όλη την διάρκεια της και ας μην καταφέρνει να προκαλέσει σασπένς και κορυφώσεις. Απευθύνεται σε ανήλικους κάθε ηλικίας.

1.άλλη μια νεαρή πανκ εδω και άλλη μια 13χρονη εδω

2.

Altered States (1980)

Νεαρός διακεκριμένος καθηγητής/ερευνητής εξερευνά τα διάφορα επίπεδα  συνειδητότητας και υποβάλλεται σε μια σειρά επικίνδυνων πειραμάτων με ισχυρά παραισθησιογόνα κλεισμένος σε μια δεξαμενή τα οποία θα του επιφέρουν βιολογικές και σωματικές μεταλλάξεις.
 Το τελευταίο και καλύτερο LSD exploitation. Βασισμένη στα πραγματικά πειράματα που έγιναν απ'τον καθηγητή John C. Lilly, που εφηύρε το Floating Tank-Μέθοδος Επίπλευσης, σε σκηνοθεσία του ιδιόρυθμου Βρετανού Ken Russell (Tommy.1976, The Devils.1971)
 Ο αλαζόνας, εκκεντρικός, ψηλομύτης, ευφιέστατος Δρ.Jessup (πρώτοεμφανιζόμενος William Hurt) πιστεύει πως έχουμε 6 εκατ. χρονιά μνήμης στο μυαλό μας. Η μνήμη είναι ενέργεια, δεν εξαφανίζεται. Η πρώτη και αυθεντική μορφή ανθρωπινής ζωής, τo πραγματικό Εγώ, είναι απτό, έχει μορφή, μπορεί να καταμετρηθεί και να προσδιοριστεί ποσοτικά... Γίνεται ο ίδιος πειραματόζωο για να αποδείξει την θεωρία του και κλείνεται για ώρες σε μια δεξαμενή απομόνωσης βιώνοντας παραισθήσεις. Μέσω αυτών προσπαθεί να ανοίξει τις Πύλες Της Αντίληψης και να "αγγίξει" την πρώτη μορφή ζωής. Για την Φαουστική εμμονή του φταίνε τα οράματα, θρησκευτικού περιεχομένου, που έβλεπε μικρός, τα οποία σταμάτησαν μετά το θάνατο του πατέρα όπου και έχασε την πίστη του στο θεό. Θα ταξιδέψει στο Μεξικό για να συμμετάσχει σε μια τελετή μιας απομονωμένης αρχαίας φυλής που γίνεται ομαδική χρήση ενός παρασκευασμάτος μανιταριών σε μια τεράστια σπηλιά. Θα βρεθεί -υπό την επήρεια- σ'ένα αλλιωμένο χωρόχρονο, θα στροβιλιστεί στο κενό, και από το τίποτα θα ξεπηδήσει η αρχέγονη ψυχή του. Θα μελετήσει αυτές τις εμπειρίες κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες εργαστηριού σε συνδιασμό με την δεξαμενή. Σταδιακά αυξάνει τις δόσεις και οι παραισθήσεις εξωτερικεύονται μεταμορφώνοντας τον σε πιθηκοειδές, κάτι σαν εξελικτική οπισθοδρόμηση. Παρά τις συμβουλές των φίλων, αυτός συνεχίζει μέχρι να φτάσει στη μεγάλη Αλήθεια και μόνο η παραμελημένη γυναίκα του (Blair Brown) μπορεί να τον σώσει. 
Αταξινόμητο ιερόσυλο (ψευδο)επιστημονικής φαντασιάς mindfuck body horror ή μια από τις πιο trippy ταινίες που έγιναν ποτέ. Επιστήμη, θρησκεία, ψυχεδέλεια, ψυχολογία, τρόμος, αγάπη, Δαρβίνος,  Dr Jeckyll and Mr Hyde και special efe. Τα εφε είναι και το highlight/σήμα κατατεθέν της ταινίας- ασυνάρτητο, σουρεαλιστικό, ντελιριακό video art με αλλόκοτους ήχους και εικόνες βιβλικής αποκάλυψης που τοποθετούν τον θεατή στο τριπαρισμενο μυαλό του Δρ. (κορυφή ο επτάφθαλμος τραγοκέφαλος ευσταυρωμένος). Θα μπορούσε να είναι και σάτιρα πάνω στην επιρροή που άσκησε η new age βλακεία.
1.ελλ τίτλος=Ανεξέλεγχτες Καταστάσεις
2.

Ex Drummer (2007)

 Τρεις σχεδόν ανάπηροι losers ζητούν από διάσημο συγγραφέα να γίνει ο drummer της punk-rock μπάντας τους για να συμμετάσχουν σε τοπικό μουσικό διαγωνισμό. Αυτός δέχεται με σκοπό να χρησιμοποιήσει την εμπειρία του στο καινούργιο του διήγημα.
Στην αφίσα γράφει- this is hardcore και στην άλλη αφίσα γράφει- ένα  σκοτεινότερο, διασκεδαστικότερο πανκ ροκ Τrainspoting. Δεν είναι διαφημιστικό κόλπο. Βέλγικη Έκθεση Ωμοτήτων βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Herman Brusselmans.
Ξεκινά με τον συγγραφέα να μας εξηγεί την κυνική του στάση απέναντι στη ζωή και μετά μπαίνουν οι ευρηματικοί τίτλοι αρχής που -σε rewind- μας παρουσιάζουν τους 3 white-trash rednecks. Ένας υπερβίαος μισογύνης Ψευδός τραγουδίστης, ένας σχεδόν Κουφός ναρκωμανής κιθαρίστας και ένας γκέι μπασίστας με Άκαμπτο Χέρι (από τραυματικό αυνανισμό). Όλοι ζουν σε άθλιες τρύπες, κάτω από άθλιες συνθήκες, με κατεστραμμένες οικογένειες. Ο συγγραφέας για να μπει στην μπάντα ως drummer πρέπει να έχει απαραίτητα και αυτός μια μορφή αναπηρίας και αυτή είναι οτι Δεν Παίζει drums. Βαφτίζει την μπάντα Οι Φεμινιστές και "θα βγει για λίγο από τον χαρούμενο κόσμο του, θα κατέβει στα βάθη της ηλιθιότητας, της ασχήμιας, της αναισθησίας, της αναξιοπιστίας και του ψεύτικου. Θα πιαστει από τη ζωή των απόκληρων, χωρίς να ανήκει στον κόσμο τους, έχοντας τη επίγνωση ότι πάντα μπορεί να επιστρέψει στο δικό του κόσμο". Προβάρουν διασκευάζοντας Τέλεια το Mongoloid των Devo ως φόρο τιμής στην ανάπηρη υπόσταση τους. Μεγάλος αντίπαλος για το έπαθλο είναι η μπάντα του σιχαμερού big dick (όνομα και πράμα). Ο celebrity drummer κατευθύνει καταστάσεις, ενισχύει τις άπειρες ίντριγκες και επικτύνει τον εφιάλτη τους μέχρι και το αιματηρό ανατρεπτικό φινάλε.   

Tραχύ, υπερβολικό, ενοχλητικό, προκλητικό, γκροτέσκο, χωρίς ίχνος πολιτικής ορθότητας,  ωμό punk crime/drama/comedy. Μια άτσαλη βουτιά στην επιμελώς αθέατη πλευρά του καταπιλιστικού Βορρά. Οι Βίαιοι, Βρώμικοι και Κακοί.1976 ζουν στο μοντέρνο μεσαίωνα, χωρίς διέξοδο και μέλλον, σε μια παραζάλη φτώχιας, ομοφοβίας, μηδενισμού, ξενοφοβίας, ναρκωτικών, απάθειας, κυνισμού, μιζέριας και βίας κάθε επιπέδου και θα γίνουν η είδηση σοκ της ημέρας και ένα ακόμα πετυχημένο μυθιστόρημα του εναλλακτικού μπουρζουά "ανθρωπιστή" συγγραφέα που θα συγκινήσει τις μάζες. Διάφορα στιλιστικά κόλπα με δόσεις σουρρεαλισμού, άφθονο κάφρικο χιούμορ, εξωφρενικές καταστάσεις, γρήγορος ρυθμός, πολύ μουσική, άφθονοι απίθανοι χαρακτήρες, ανωμαλίες, τρελοί διάλογοι, επεισοδιακό battle of the bands. Τhis is hardcore
1. ελλ τίτλος= Ένα Παράξενο Κουαρτέτο

The Fisher King (1991)

Επιτυχημένος κυνικός ραδιοφωνικός dj προτρέπει, άθελα, μέσα απ'την εκπομπή του, έναν ακροατή να εισβάλει σε γιαππικο ρεστοράν και να σκοτώσει όποιον βρει μπροστά του. Ο ακροατής παίρνει κατά γράμμα τα λεγόμενα του, μπουκάρει με κοντόκανη και αφήνει πίσω του 7 νεκρούς πριν ο ίδιος αυτοκτονήσει. Ο ραδιοdj χάνει την δουλειά και πιάνει πάτο. 3 χρόνια μετά, είναι αλκοολικός και συζεί πρόσκαιρα με ιδιοκτήτρια μικρού βιντεοκλαμπ, σκέφτεται συνέχεια τον τίτλο της βιογραφίας του και κάνει υπομονή μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες και επιστρέψει στις παλιές του δόξες. Μετά από ένα ακόμα γερό μεθύσι αποπειράται να αυτοκτονήσει αλλά, την τελευταία στιγμή, του σώζει την ζωή ένας ημίτρελος ρακένδυτος καλοσυνάτος Ιππότης. Ανακαλύπτει οτι ο ιππότης ήταν καθηγητής που έχασε τα λογικά του όταν σκοτώθηκε, μπροστά στα μάτια του, η γυναίκα του, σε εκείνο το εστιατόριο, εκείνη τη μέρα. Ο ιππότης ζει σε μια τρύπα, ακούει φωνές και έχει βάλει στο μάτι το Άγιο Δισκοπότηρο το οποίο έχει εντοπίσει σε ενα Κάστρο που κρύβεται στη Ν.Υ. και είναι κρυφά ερωτευμένος με μια αδέξια, ιδιόρρυθμη, μοναχική νεαρή. Ο dj νιώθει υπεύθυνος για την κατάσταση του και πιστεύει οτι αν του στήσει το προξενιό, ο ιππότης θα βρει τα λογικά του και θα ζήσει ευτυχισμένος ενώ ο ίδιος θα εξιλεωθεί και θα επιστρέψει στη παλιά του ζωή. Ο ένας βρίσκεται πάνω από τα σύννεφα και ο άλλος κάτω από τη γη- πρέπει να βρουν μια κοινή οδό για να νικήσουν τον Κόκκινο Δράκο και να εξαγνιστούν απ'το παρελθόν τους.
Η πιο mainstream ταινία του (πρώην αμερικάνου) βρετανού Terry Gilliam (Brazil.1985, The Adventures of Baron Munchausen.1988, Twelve Monkeys.1995, Fear and Loathing in Las Vegas.1998,  Tideland.2005 βάλε και όλες τις ταινίες με τους Monty Pythons) διατηρεί την αυθεντικότητα και το άμεσα αναγνωρισίμο ύφος του δημιουργού και αποτελεί μια τρελή, σύγχρονη, παραλλαγή του μύθου του βασιλιά Αρθούρου και της αναζήτησης του άγιου δισκοπότηρου. Άψωγη πρωταγωνιστική τετράδα - Robin Williams (R.I.P.), Jeff Bridges, Mercedes Ruehl, Amanda Plummer- λίγα  εφε, γέλιο και συγκίνηση σ'ενα feel good αστικό, πυκνογραμένο, σκοτεινό και πολυδιάστατο παραμύθι, μεταξύ κωμωδίας και δράματος, φαντασίας και πραγματικότητας που μιλά για τις ανατροπές της ζωής, την απώλεια, την αλληλεγγύη, τον ερώτα, την ενοχή, το παράλογο, την λύτρωση και το δικαίωμα στη τρέλα σ'ένα τρελό κόσμο.
1. O Βασιλιάς της Μοναξιάς (ελλ.τίτλος)

Ikiru (1952)

  Ένας δημόσιος υπάλληλος, αφού μαθαίνει πως έχει καρκίνο σε τελευταίο στάδιο, προσπαθεί να δώσει νόημα στους λίγους μήνες ζωής που του απομένουν.
 Ο τίτλος σημαίνει Να Ζεις και όχι Ο Καταδικασμενος όπως αποδόθηκε στα ελληνικα. Είναι ένα ακόμα (μη επικό) αριστούργημα του μεγάλου  Akira Kurosawa. Η πρώτη ύλη έρχεται απο τη νουβέλα του Τολστόι 'Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς' και εντάσσεται στο περιβάλλον της καταστραμένης μεταπολεμικής ιαπωνίας.
 Ο ήρωας είναι μεσήλικας χήρος μ'ένα παντρεμένο γιο που περιμένει να τον κληρονομήσει. Είναι προιστάμενος της υπηρεσίας δημοσίων υποθέσεων του δημαρχείου. Ανία, μιζέρια, απάθια, και μια εύφημη μνεία για τα 25 χρόνια υπηρεσίας χωρίς απουσία. Είναι κοντά στο να σπάσει το ρεκορ των 30 ετών αλλά θα χαλάσει το σερι του την μέρα που μαθαίνει οτι έχει καρκίνο στομάχου και του απομένουν μόνο 6 μήνες. Ο κόσμος γυρνά ανάποδα και απογοητευμένος απ'την μέχρι τώρα ζωή του θα προσπαθήσει βιαστικά να απολαύσει χαρές που έχει στερηθεί. Με ενα νεαρό μποεμ γνωρίζει για πρώτη φορά την έξαλλη νυχτερινή ζωή και κάνει παρέα για λίγο με μια νεαρή θαυμάζοντας την ζωηράδα της. Τελικά, το νόημα το βρίσκει στο συλλογικό καλό και θα αναζητήσει την εξιλέωση πολεμώντας, από τα μέσα, το σύστημα που του έφαγε τη ζωή. Θα εκμεταλευτεί τη καρέκλα του και θα ασχοληθεί με την γραφειοκρατικά σκαλωμένη υπόθεση μιας ομάδας κατοίκων υποβαθμισμένης περιοχής που παρακαλούν να αποξηράθει μια επικίνδυνη χαβούζα και να μετατραπεί σε πάρκο. Πιέζει όλες τις υπεύθυνες υπηρεσίες με γαιδουρινή επιμονή, παραβιάζει ιεραρχία και πρωτόκολλα, αδιαφορεί για την μαφία, επιβλέπει τις κατασκευές και επιταχύνει τις διαδικασίες ώστε να προλάβει να δει την πραγμάτωση του έργου και την εξιλέωση της άσκοπα σπαταλημένης ζωής του. Το έργο το χρεώνεται ο αντιδήμαρχος (αλλά η γειτονιά ξέρει ποιόν πρέπει να ευγνωμονεί) και στην κηδεία του οι συνάδελφοι θα ανταλλάσουν απόψεις για τον αποθανόντα αναρωτούμενοι για την απότομη στροφή της ζωής του, πως κατάφερε να φέρει σε πέρας ένα έργο σωστά και γρήγορα,  ποιός θα πάρει την πολυπόθητη θέση του και το πως πέθανε στο νεοδημιουργημένο πάρκο μια παγωμένη νύχτα. Η θυσία του θα συγκινήσει και θα παραδειγματιστούν από αυτή, όμως τα γρανάζια της γραφειοκρατίας δεν σταματούν ποτέ. Spoiler Alert.
 Η πιο αγαπημένη ταινία του Κουροσάβα. Ύμνος στη ζωή, καταγγελία της γραφειοκρατίας (ένας άλλος καρκίνος), η θέση του ατόμου στην κοινωνία, μαθήματα ζωής και θανάτου, η ηθική της εξουσίας και πολλά άλλα ζητήματα σε ένα ουμανιστικό υπαρξιακό αστικό δράμα (όχι μελό) που συγκινεί και εξοργίζει ταυτόχρονα, με περίτεχνη δομή και μη γραμμική αφήγηση, με επιρροές από γερμανικό εξπρεσιονισμό  και ιταλικό νεορεαλισμό και μια τρομερή ερμηνεία απ'τον Takashi Shimura. Άλλο ένα αριστούργημα του Αυτοκράτορα, που δεν θα χάσει τίποτα απ'την καλλιτεχνική αξία και την διαχρονική αλήθεια του μέχρι και το 2052.
1. άλλος ένας μεσήλικας υπάλληλος που αλλάζει ζωή εδω

23 - Nichts ist so wie es scheint (1998)

Tέλη 80s. Δυτική γερμανία. Ένας νεαρός ακτιβιστής χακερ, προκαλεί ένα απ'τα μεγαλύτερα σκάνδαλα κατασκοπίας μπαίνοντας σε κεντρικούς κυβερνητικούς και στρατιωτικούς υπολογιστές και διοχετεύοντας με απόρρητες πληροφορίες την KGB.
Ο τίτλος σημαίνει 'τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται'. Η (σχεδόν) αληθινή ιστορία του Karl Koch, ενός απ'τους πιο διάσημους hacker, όπως την διηγήθηκε ο φίλος και συνεργάτης του, μετά την μυστηριώδη αυτοκτονία του Καρλ στις 23-5-1989 σε ηλικία 23 ετών.
O Karl Koch, βαθιά επηρεασμένος απ'το μυθιστόρημα "Illuminatus!" του Robert Anton Wilson, πιστεύει πως η συνωμοσία των Illuminati ελέγχει υποχθόνια όλο το κόσμο. Ο μυστικός τους κωδικός είναι ο αριθμός 23. 'Οταν πέθανε ο μισητός πατέρας- εκδότης δεξιάς εφημερίδας- του άφησε γερή κληρονομιά την οποία κατανάλωσε σε έξαλλα πάρτυ και στην αγορά ενός υπολογιστή Commodore. Στο μεγάλο συνέδριο του Chaos Computer Club (στο οποίο είναι καλεσμένος ο R.A.Wilson) γνωρίζει τον David και μαζί αρχίζουν να χακάρουν οτι χακάρεται. Μέσω ενός μικροέμπορα ναρκωτικών έρχονται σε επαφή με τη KGB. Σπάνε κωδικούς και εισβάλουν σε κρατικούς και στρατιωτικούς υπολογιστές του δυτικού ιμπερεαλισμού και δίνουν τις απόρρητες πληροφορίες στη Μόσχα έναντι αμοιβής. Στην αρχή όλα πάνε καλά και εύκολα όμως αργότερα η KGB ζητά πιο δύσκολους στόχους και ξενυχτάνε ενισχυμένοι με κοκαίνη για να τα καταφέρουν. Ο Karl μπλέκεται σε ένα κύκλο εθισμού, χρέους και παράνοιας- βλέπει παντού τους Ιλουμινάτοι και το 23 τους και από αναρχικός αγωνιστής που πολεμά το σύστημα καταντά ένας ναρκωμανής υπό κατάρρευση με διανοητικές διαταραχές που έγινε πιόνι των μυστικών υπηρεσιών που υποτίθεται οτι θα καταπολεμούσε. Παράλληλα ένας δημοσιοκάφρος ενδιαφέρεται να βγάλει λαβράκι και του προτείνει να δώσει ονόματα, να αποκαλύψει το σκάνδαλο και να μπει σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.
Πολιτικό θριλερ επιστημονικής πραγματικότητας. Ψυχρός πόλεμος, πολιτική τρομοκρατία, δολοφονία Olof Palme, Gadhaffi, Tschernobyl, συνωμοσιολογία, cyberpunk και κατασκοπία στις απαρχές του ιντερνετ. Αναλυτικότατο και πυκνογραμμένο σενάριο, σωστό καστ, μια δόση από Trainspotting.1996 και στεγνή, σχεδόν ντοκιμαντερίστικη, αφήγηση της ιστορίας ενός εκ των διασημοτέρων χακερ παγκοσμίως. Η καλύτερη και άδικα άγνωστη ταινία για τον χακερισμό. Χαίρε Έρις!
23.επιπρόσθετη ιστορική υπεραξία αποκτά γιατί εδώ είναι και η μοναδική εμφάνιση του Robert Anton Wilson στο σινεμά.
23.μάντεψε πόσα reviews υπάρχουν για την ταινία μέχρι αυτή τη στιγμή στο imdb
23.ένας άλλος αριθμός εδω
23.Αποφένια (Apophenia) είναι η τάση του ανθρώπου να συνδέει φαινομενικά ασύνδετες πληροφορίες συντάσσοντας ένα έλλογο μωσαϊκό νοήματος.