Η έφηβη Οσάρε αποφασίζει να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές της μαζί με τις έξι συμμαθήτριές της στο εξοχικό της γεροντοκόρης θείας της. Το σπίτι και η αινιγματική ιδιοκτήτριά του έχουν άλλες βλέψεις για τις νεαρές επισκέπτριες.
Αυτό που λες... πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις (και όσο αντέξεις). Εδώ όλα τα κλισέ του είδους horror- στοιχειωμένο σπίτι- comedy πνίγονται στο LSD και ξερνούν ένα σουρρεαλιστικό ντελίριο γεμάτο χρώματα, όπου το γέλιο και ο "τρόμος" εναλλάσσονται ταχύτατα μέσα σε ένα πλαίσιο teenager κωμωδίας, ιστοριών φαντασμάτων, σαπουνόπερας και μελοδράματος. Ο Obayashi σε όλη τη διάρκεια της ταινίας πειραματίζεται χωρίς μέτρο στο μοντάζ με όλες τις πιθανές τεχνικές εκπλήσσοντας τον θεατή ασταμάτητα με ψυχεδελικές εικόνες στιλιστικής ακρότητας και συνεχόμενα WTF. Χωρίς ίχνος ρεαλισμού και σοβαροφάνειας, με δική του λογική, δημιουργεί μια δική του φόρμα πλαισιομένη από κιτσ εφηβική pop, ζωγραφιστά σκηνικά και ονειρική ατμόσφαιρα-ένα ιδιοφυές θέατρο του παραλόγου. Eκεί που το Scooby-Doo συναντά τον JODOROWSKY και τον Dario Argento. Τα ονόματα των κοριτσιών Kung Fu, Melody, Sweet, Fanta(sy), (sto)Mac, Prof(essor) δηλώνουν τις ιδιότητες τους ενώ εχθροί τους είναι φονικά ρολόγια, ιπτάμενα κεφάλια, δαιμονισμένες γάτες, ανθρωποφάγα πιάνα και η θεία μπορει να'ναι αιμοβόρο φάντασμα...
Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους του Obayashi που ξεκίνησε απο την ιαπωνέζικη avant garde σκηνή στα τέλη της δεκαετιας του 60, δούλεψε στην τηλεόραση και στη διαφήμιση και εδώ συσσωρεύει ολόκληρη την εμπειρία του πάνω σε μια ιδέα της 7χρονης κόρης του δημιουργώντας μια πρωτόλεια ραδιενεργή ντόπα, ένα ολοκληρωτικά αλλόκοτο mindfuck χωρίς καμία αντιστοιχία.
