Κάπου σε ένα χωριό της ισπανίας, στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου, στις αρχές της δεκαετίας του 40. Χαρούμενα παιδιά υποδέχονται το περιοδεύον σινεμά. Κάποιος αναγγέλει την ταινία «Φρανκενστάιν» με τον Μπορίς Καρλόφ, μια ταινία με τρομερό αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο και προειδοποιεί το κοινό για το σοκ και τον τρόμο που θα ακολουθήσει. Η εξάχρονη Άννα υποβάλλεται από την μορφή του τέρατος και η μεγαλύτερη αδελφή της την "καθησυχάζει" πείθοντάς τη πως το τέρας είναι ένα αθάνατο πνεύμα που ζωντανεύει παίρνοντας ανθρώπινη μορφή. Η οικογένεια τους έχει μετακομίσει σε ένα απομονωμένο χωριό για να αποφύγουν τις συνέπειες του εμφύλιου πολέμου. Οι γονείς είναι στον κόσμο τους. Ο πατέρας αφιερώνει το χρόνο του στη μελέτη των μελισσών και η μητέρα στέλνει γράμματα σε κάποιο "ανύπαρκτο" πρόσωπο. Η Άννα αργότερα θα συναντήσει κάποιον τραυματισμένο δραπέτη-αντάρτη που κρύβεται στην περιοχή. Θα πλησιάσει με συμπάθεια τον δραπέτη, όπως το κορίτσι πλησίασε το τέρας στην ταινία. Μια αντανακλαστική κίνηση, χωρίς λογική, μια προσπάθεια κατανόησης του "άγνωστου" και αυθόρμητης υποστήριξης του αδυνάτου...Μια πολιτική αλληγορία για το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα της δικτατορίας του Φράνκο με κεντρικό χαρακτήρα ένα κοριτσάκι που ανακαλύπτει τη ζωή και τον εαυτό της. Φαντασία και πραγματικότητα, μύθος και αλήθεια, αθωώτητα, απομόνωση και ενηλικίωση στην Ισπανική επαρχία υπο την σκιά του φασισμού. "Κάποιος που παρατήρησε... το μυστηριώδη τρελό πανικό των εργατριών μελισσών πάνω από την κυρήθρα, τις ατέρμονες και επαναληπτικές προσπάθειες του σμήνους, τον ακατάπαυστο και αναποτελεσματικό μόχθο, τα πυρετώδη πηγαινέλα, αγνοώντας πάντα την ανάγκη για ύπνο, υπονομεύοντας τη δουλειά της επόμενης μέρας, την τελική ανάπαυση του θανάτου... μετά το αρχικό ξάφνιασμα, γρήγορα γύρισε τα μάτια του με μια έκφραση απο απερίγραπτη λύπη και τρόμο". Παρουσιάζει χωρίς να εξηγεί τη ζωή, φωτίζοντας στιγμές και λεπτομέρειες που προσπερνάμε αλλά ασυνείδητα μας έχουν επηρεάσει. Η μαγεία του κινηματογράφου, η δύναμή του να ξυπνά συνειδήσεις και να καθρεφτίζει τους φόβους μας. Μια βουτιά στην πραγματικότητα, στην αναζήτηση της ελευθερίας. Ένα σύνολο εικόνων απίστευτης εικαστικής αισθητικής, λουσμένων από ένα εξαίσιο φωτισμό, γεμάτο λυρισμό, απλότητα και ποικίλα συναισθήματα. Τελειότητα. Στο καστ ο Fernando Fernan Gomez και η μικρή Ana Torrent (Tesis (1996). Ο Victor Erice έγραψε ιστορία (μόλις 3 ταινίες σε 4 δεκαετίες) με την πρώτη του ταινία σαν ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο στην Ευρώπη, πρωτόλειο όλων των εποχών. Καμια αντιστοιχία, τίποτα ανάλογο, ένα και μοναδικό. Ένα οπτικό ποίημα που δεν μπορεί να εξηγηθεί εξ ολοκλήρου και χαράζεται στη μνήμη για πάντα.
1.με ενσωματομενους υπότιτλους www.megaupload.com/?d=Z5MIFTT2
2.
