Ο πρώην στρατιώτης και νυν πιστολέρο Django σέρνοντας ένα φέρετρο φτάνει σε μια παρηκμασμένη πόλη- φάντασμα που βρίσκεται στη δίνη 2 συμμοριών. Από τη μια η ομαδα τύπου κκκ του σαδιστή στρατηγού Jackson και απ'την άλλη μια συμμορία Μεξικάνων.
Μετά την απρόσμενη τεράστια επιτυχία της ταινίας A Fistful of Dollars (1964) άνοιξε ο λαμπρός δρόμος του σπαγγέτι-γουέστερν. 2 χρόνια μετά ο Sergio Corbucci- βοηθός του Leone - χωρίς πολλά λεφτά, με ένα "στο περίπου¨" σενάριο και άσημους ηθοποιούς ορίζει για πάντα την αισθητική ταυτότητα του είδος θέτωντας υψηλότερα όρια στη βία, εισάγωντας πολιτικο-κοινωνικά ζητήματα και το (δημοφιλέστερο έπειτα) θέμα της εκδίκησης. Εδώ δεν υπάρχουν ηλιόλουστα τοπία και δίκαιοι ήρωες- μόνο απληστία, βρωμιά και θάνατος. Η απεικόνηση της βίας είναι ρεαλιστική, σαδιστική και απλόχερη (ο Django σκοτώνει 79, οι μεξικάνοι κούβουν το αυτί ενός παπά με μαχαίρι και τον αναγκάζουν να το φάει (βλ.reservoir dogs.1992), ο Jackson διασκεδάζει σκοτώνοντας αβοήθητους μεξικάνους). Kαι μόνο η φιγούρα του Django να σέρνει το φέρετρο στις λάσπες υπο την τέλεια μουσική υπόκρουση του Luis Bacalov ή η σκηνή που εξολοθρεύει την ομάδα του Jackson είναι αρκετή για να πεις "ποσο γαμάει αυτή η ταινία"! Τέλεια εισαγωγή, αφθονη δράση, τέλειο φινάλε. Ο Django υποδιώμενος απ'τον 25χρονο Franco Nero λατρεύτηκε απ'το κοινό που ήθελε τους ήρωες να μοίαζουν περισσότερo στα πρότυπα των κόμικς και των βιβλίων τσέπης της εποχής. Παρόλο που απαγορεύτηκε λόγω των βίαιων σκηνών στη βρετανία και δεν παίχτηκε στην αμερική γνώρισε τεράστια επιτυχία, ακολούθησαν άπειρα ανεπίσημα σικουελ (ένα ετοιμάζει και ο Tarantino με τίτλο Django Unchained-ελπίζουμε να έχει συμμετοχή ο Nero) και μόνο ενα επίσημο >Django 2: The Great Return (1987)
1. το όνομα και η τελική σκηνη είναι αναφορά στον μεγάλο Django Reinhardt που έπαιζε κιθάρα παρά την αναπηρία που είχε σε κάποια δάχτυλα
2. Body Count: 180
3.-Τέλος πάντων, ένα φέρετρο, είναι ένα φέρετρο!Υπάρχει κανείς μέσα;
-Ναι και το όνομα του είναι Τζάνγκο!
4. μιλάει ο man
5.
