Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

The Thing (1982)

Ανταρκτική. Μια αποκομμένη ερευνητική ομάδα έρχεται αντιμέτωπη με ένα εξωγήινο ον που οικειοποιείται πλήρως τη μορφή και τη λειτουργία γήινων οργανισμών, τους χρησιμοποιεί ως ξενιστές και στη συνέχεια τους εξοντώνει.
 Παράδειγμα remake που ειναι καλύτερο απ'το πρωτότυπο (ψυχροπολεμικό The Thing From Another World.1951) ή μια πιο πιστή διασκευή της νουβέλας Who Goes There?(1938). Carpenter παλιακός. Ίσως η καλύτερη στιγμή της κινηματογραφικής του πορείας. Το πρώτο μέρος της άτυπης Τριλογίας της Αποκαλύψεως (Prince of Darkness.1987 και In the Mouth of Madness.1994). Θάφτηκε κάτω απο την επιτυχία του αριστουργήματος Blade Runner.1981 και από τον φιλικότερο Ε.Τ. 1981 με αποτέλεσμα να μην σημειώσει επιτυχία και η πρώτη συνεργασία του με μεγάλο στουντιο να είναι και η τελευταία. Παρολαυτά η αξία της έλαμψε γρήγορα ώστε σήμερα να κατέχει μια εκ των υψηλότερων θέσεων στο πάνθεον του κινηματογράφου επιστημονικής φαντασίας και φανταστικού.
  Το απεχθές oν φτάνει στο καταφύγιο με τη μορφή αθώου χάσκυ καταδιώκομενο από τρελαμένους νορβηγούς που σκοτώνονται πρίν δώσουν κάποια εξήγηση. Ανακαλύπτουν με το χειρότερο τρόπο, όταν το χάσκυ καταβροχθίζει τους σκύλους του καταφυγίου και μεταμορφώνεται σε τέρας, οτι πρόκειται για έναν πανέξυπνο εξωγήινο οργανισμό που μπορεί να αφομοιώσει βιολογικά οποιοδήποτε πλάσμα και να πάρει τη μορφή του. Ήταν θαμμένος στον πάγο για 100.000 χρόνια, και αφου ξεπάστρεψε το νορβηγικό καταφύγιο, βρίσκεται ανάμεσα τους και μπορεί να είναι οποισδήποτε από τα 12 μέλη της ομάδας. Οι ραδιοεποικοινωνίες έχουν καταρρεύσει προ πολλού λόγο χιονοθύελλας. Ο καθένας μπορεί να είναι η Aπομίμηση του, κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν και σταδιακά αποδεκατίζονται. Η ρουτίνα τους μετατρέπεται σε μάχη για τη ζωή αλλά και τη σωτηρία του πλανήτη μιας και αν το παραλίγο βραβείο Νόμπελ έρθει σε επαφή με πολιτισμό είναι ικανό να κυριεύσει το ανθρώπινο είδος σε 27.000 ώρες.
 Κεντρικός άξονας είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και το πως διαμορφώνονται κάτω από μια απροσδόκητη απειλή. Εμπνέεται από τους φόβους που έφερνε η σύγχρονη εποχή- ο διπλανός είναι εν δυνάμη serial killer, ο ιός του AIDS ανιχνεύεται μόνο με εξέταση αίματος, ο ατομικισμός γινόταν το νέο δόγμα και τα ufo ακόμα έρχονταν. Μια μικρογραφία της κοινωνίας, όλοι εναντίον όλων, έγκλειστοι στο πουθενά, αντιμέτωποι με ένα άγνωστο παντοδύναμο διαγαλαξιακό δολοφονικό εχθρό. Το τέρας βγαίνει από μέσα μας -μια αλλόκοτη απροσδιόριστη μορφή με διάσπαρτα παραμορφωμένα χαρακτηριστικά γήινων οργανισμών- πλοκάμια, έντερα, κοιλιά στόμα, ξεχειλωμένος κορμός, λίγδα, κεφάλι με πόδια αράχνης/Spider Head, μεταλλάσσεται σαν χαμαιλέοντας και σκοτώνει για την επιβίωση και κυριαρχία του. Ένα θαύμα των εφε της εποχής, το αγνό κακό στην φρικιαστικότερη μορφή του, τρομακτικό και αληθοφανέστερο από όποιο CGI εφέ. Η παγωμένη έρημος μοιάζει με απέραντη απόκοσμη φυλακή, μια κόλαση χωρίς διέξοδο, μεγεθύνει την απόγνωση των ηρώων κάνοντας το τέλος τους να μοιάζει αναπόφευκτο. Η αγωνία τους κυριεύει τον θεατή και τον κρατά καθηλωμένο στη θέση του καθώς το ερώτημα "ποιός είναι ο εξωγήινος" διατρέχει όλη τη διάρκεια μέχρι και το συγκλονιστικό, πεσιμιστικό, ανοιχτό σε ερμηνείες φινάλε. Άψογος πάλι ο Kurt Russell στο πρώτο ρόλο. Άψογη synth μουσική επένδυση από Ennio Morricone (η μόνη ταινία του Καρπεντερ που δεν έγραψε ο ίδιος την μουσική). Υπόθεση, δράση, ρυθμός, ένταση, αγωνία, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, gore, μυστήριο, παράνοια, τρόμος και φρίκη ισορροπούν ιδανικά προσφέροντας μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία. Διαχρονικό αξεπέραστο ιδιοφυές sci fi horror
0. ελλ. τίτλος Η Απειλή
1. μοναδική θηλυκή παρουσία- η φωνή του αρχαίου υπολογιστή που νικάει τον Russell στο σκάκι 
2. ακολούθησε το prequel The Thing (2011)
3.


Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

The Wicker Man (1973)

 Θρησκόληπτος μπάτσος φθάνει στο νησί Summerisle για να ερευνήσει την εξαφάνιση ενός νεαρού κοριτσιού. Εκεί κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει την κοπέλα. Απ'τον λόρδο του νησιού μαθαίνει οτι οι κάτοικοι είναι παγανιστές και έρχεται αντιμέτωπος με τις θρησκευτικές τους δοξασίες και πρακτικές.
 Χαρακτηριστικό παράδειγμα cult classic ταινίας που σοδομίστηκε αρχικά από remake (με Nicolas Cage.2006) και αργότερα κατακρεουργήθηκε από τον ίδιο τον δημιουργό (Robin Hardy) με ένα ακόμα χειρότερο prequel (The Wicker Tree.2011) που ευτυχώς δεν είδε κανένας. Η σημαντικότερη βρετανική ταινία τρόμου όλων των εποχών (αν και δύσκολα θα μπορούσε να ταξινομηθεί), μια απο τις καλύτερες βρετανικές ταινίες, Ο Πολίτης Κέιν (1941) των ταινιών τρόμου, η καλύτερη ερμηνεία/ρόλος του Κρίστοφερ Λι για τον ίδιο, κ.α. Στον πυρήνα βρίσκεται η πάλη δύο δογματικά αντίθετων κουλτουρών.....
Ο αγνός ποιμένας του θεού, αντοικοινωνικός, πουριτανός, αρραβωνιασμένος, παρθένος, άκαμπτος μπάτσος (Edward Woodward) φτάνει στα "Σόδομα και Γόμορρα". Πίστη, παρθενιά και αντίληψη δοκιμάζονται στο ξεχασμένο απ'το χρόνο απομονωμένο χωριό που ευημερεί με πρωτόγνωρη ελευθεριότητα σε όλα τα επίπεδα, μακριά απο τα πρότυπα του δυτικού χριστιανικού κόσμου. Σεξουαλικά σκεύη στις βιτρίνες, σεξουαλική διεπαδαγώγιση στο σχολείο, αλλόκοτες ιατρικές πρακτικές, έξαλλα αλκοολικά γλέντια γερόντων, όργια στο δάσος, τελετές γυμνών κοριτσιών σε αρχαία μνημεία, γαιτανάκι, φυσιολατρεία, νεκροταφείο/ένα δέντρο σε κάθε τάφο. Κανείς δεν θέλει να τον βοηθήσει. Ξένος, ανεπιθύμητος, απελπισμένος και μόνος με ανίσχυρη εξουσία φτάνει στον ιδιοκτήτη του νησιού Christopher Lee (ω τι κόμη! Κόμη Δράκουλα) για εξηγήσεις. Αυτός τον προτρέπει να φύγει για να μην προσβληθεί απο τον επικείμενο εορτασμό της πρωτομαγιάς. Δεν φεύγει και θα γνωρίσει απο κοντά Το Καταραμένο Σκιάχτρο (ελλ.τίτλος), σαν τον προνομιούχο τρελό που θέλησε να γίνει βασιλιάς για μια μέρα.
Τρόμος στο κοινόβιο. Αλληγορία για τον θρησκευτικό φανατισμό. Ταξίδι στον Brave Old World. Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση εδώ. Επηρεασμένη απ'την χίππικη κουλτούρα, την συντηρητική κριτική σε αυτήν, τις διάφορες θρησκευτικές αιρέσεις της εποχής και το μακελειό της Οικογένειας Μάνσον. Αντιμετωπίζει την κάθε θρησκεία σαν όπιο, σαν ισχυρό παραισθησιογόνο μέσο χειραγώγησης των μαζών. Ξεκινά σαν Sherlock Holmes story, αποφεύγει φτηνά κλισε του είδους, δεν έχει αίμα, εντείνει το σασπενς με υπόγεια ένταση, ατμόσφαιρα μυστηρίου και ανατροπές, κάνει παύσεις για γυμνό, ειδωλολατρική εθνογραφία, υπέροχα τοπία και όμορφα φολκ τραγουδάκια (Paul Giovanni) και κορυφώνεται στο αξέχαστο και συγκλονιστικό φινάλε ανθολογίας. Ιδιοσυγκρασιακό αταξινόμητο αγέραστο αριστούργημα ανάμεσα στο arthouse και το mainstream, ορόσημο και μοναδική περίπτωση musical folk horror cultexploitation
1.πόσο κόπια είναι το φινάλε του Kill List (2011)
2.η σκηνή αποπλάνησης του μπάτσου από την bond girl-Britt Ekland είναι απ΄τις ομορφότερες ερωτικές σκηνές του παγκόσμιου κινηματογράφου
3.Michel Foucault: « To The Wicker Man είναι σαν ένα ξυπνητήρι, ένα ξυπνητήρι για να ‘ξυπνήσουμε’ από τον αέναο ‘ανθρωπολογικό ύπνο’ που μας διέπει, ξυπνητήρι που καίει και διαλύει τις λανθασμένες αντιλήψεις και προκαταλήψεις για την ‘ανθρωπότητα’ »
4.