2027. Ένας ιός έχει στειρώσει την ανθροπώτητα. Κανένα παιδί δεν έχει γεννηθεί τα τελευταία 18 χρόνια. Το χάος κυριαρχεί στον πλανήτη και οι επιζήσαντες του κατεστραμένου κόσμου μεταναστεύουν στην Αγγλία, μόνη χώρα που στέκεται όρθια μέσω μιλιταριστικών θεσμών. Ο Theo καλείται να μεταφέρει με ασφάλεια και μυστικότητα μια έγκυο λαθρομετανάστρια, τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας, προς ένα πλοίο όπου μια ομάδα επιστημών αναζητά λύση.
Ένα ζοφερό μέλλον όπου έχει χαθεί κάθε ελπίδα και βασιλέυει ο παροξυσμός. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση με μια επαναστατική/τρομοκρατική οργάνωση και ο ρατσισμός έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Κατεστραμμένα κτίρια, κλουβιά, στρατός και μπάτσοι παντού, φτώχια, βία, εγκληματικότητα, εκρήξεις και απόγνωση συνθέτουν ενα βρώμικο, σκοτεινό δυστοπικό Λονδίνο. O Κουαρόν δήλωσε οτι η ταινία "πραγματεύτεται το σήμερα, έχοντας ως πρόσχημα ότι η δράση λαμβάνει χώρα στο εγγύς μέλλον. Δεν ήθελα να κάνω μια ταινία για το μέλλον- ήθελα να κάνω μια ταινία για το παρόν και τις συνθήκες που δομούν το μέλλον. Δεν πρόκειται για ταινία επιστημονικής φαντασίας αλλά για μια περιπέτεια, τοποθετημένη στο 2027"
Με αυτό το σκεπτικό και την πλήρη εκμετάλλεύση της πλούσιας και ευρυματικής σεναριακής δομής που προσφέρει το βιβλίο της P. D. James στήνει μια σκεπτόμενη ρεαλιστική φουτουριστική περιπέτεια με πανανθρώπινο υπόβαθρο. Με την κίνηση της κάμερας τοποθετεί τον θεατή μέσα μέσα στη δράση και με λεπτόμερεια σε κάθε εικόνα παρουσιάζει ένα πιστευτό κοντινό μέλλον, χωρίς τα scifi εντυπωσιακά σκηνικά που έχουμε συνηθίσει. Ξεκινά δυναμικά και διατηρεί το ενδιαφέρον, ρυθμό και ένταση μέχρι το φινάλε με αποκορύφωμα δυο μεγάλα υποβλητικά μονοπλάνα απίστευτης ρεαλιστικής δράσης. Το background συμπρωταγωνιστεί συνεχώς μαζί με τους πολύ καλούς Clive Owen, Julianne Moore, Μ.CAINE.
Επιρροές από 1984, Full Metal Jacket.1987, Brazil.1985, Twelve Monkeys.1995, cinema verite και κυρίως από το αριστούργημα The Battle of Algiers.1966. Αναφορές σε Γκερνίκα, Λένιν, Pink Floyd, Banksy κ.α. Δυστυχώς η ατυχέστατη μουσική επένδυση προσδίδει σε κάποιες στιγμές μελό χαρακτήρα μειώνοντας λίγο το τελικό αποτέλεσμα. Αλλά και πάλι λέει κάτι ουσιαστικό για να την κρίνεις στεγνά με καλλιτεχνικά ή ψυχαγωγικά κριτήρια
1.το θέμα της στείρωσης είναι η αφορμή για την εξέλιξη της δράσης, το περίφημο MacGuffin του HITCKOCK, η ουσία είναι το πως ο φόβος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την δημιουργεία ενός αστυνομικού κράτους2.Ζizek on children of men
Γεια σου tentas,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν το είχα δει μου άρεσε. Όσο περνάει ο καιρός το θεωρώ όλο και πιο σπουδαίο έργο του Cuaron και σκεφτόμουν να τo ξαναδώ σύντομα.
Η σκηνοθεσία (πέρα από το πολύ ενδιαφέρον σενάριο) είναι πραγματικά μέσα στη δράση. Θυμάμαι και τη δεκάλεπτη (αν δεν κάνω λάθος) σχεδόν αμοντάριστη σκηνή.
Η ταινια ειναι απλα κ α τ α π λ η κ τ ι κ η
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τα παιδια των ΕΛΛΗΝΩΝ τι θα γινει συννελληνα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σκηνη που λεει ο φιλος απο πανω, κοντα στο τελος της ταινιας ειναι επισης μονοπλανο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπιστευτο.
εχεις δικιο moody.πολυ δραση αλλα και ατμοσφαιρα.τα εντυπωσιακα μονοπλανα ειναι δυο>ενα στο αυτοκινητο στην αρχη και ενα στους δρομους στο τελος...θαραλλεα δουλεια απο πολλες αποψεις
ΑπάντησηΔιαγραφήOk, the Human Project gives this great, big dinner for all the scientists and sages in the world. They're tossing around theories about the ultimate mystery: why are all the women infertile? Why can't we make babies anymore? So, some say it's genetic experiments, gamma rays, pollution, same ol', same ol'. So, anyway, in the corner, this Englishman's sitting, he hasn't said a word, he's just tuckin' in his dinner. So, they decide to ask him, they say, "Well, why do you think we can't make babies anymore?" And he looks up at 'em, he's chewin' on this great big wing and he says "I haven't the faintest idea," he said, "but this stork is quite tasty isn't he?"
ΑπάντησηΔιαγραφή