Rockers (1978)

Ένας άνεργος ντραμμερ αγοράζει μια μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα για να κάνει διανομή δίσκων. Αργότερα την κλέβει η μαφία. Μαζεύει την παρέα του και πάει να την πάρει πίσω και να αποδώσει δικαιοσύνη ως άλλος ρομπέν των δασών.
Δεν έχει και πολύ σημασία η υπόθεση αλλά η μουσική. Γυρισμένο με ντοκυμαντερίστικο ύφος σε αυθεντικές φυσικές τοποθεσίες της μη τουριστικής Τζαμαικα παρουσιάζει την καθημερινότητα, τρόπο ζωής, ανθρώπινες σχέσεις, συναυλίες, χορός, φιλοσοφία,και γενικότερα την κουλτούρα των rastafari. Πρωταγωνιστούν θρύλοι της ρεγκε της δεκαετίας του 70-Robbie Shakespeare, Gregory Issacs, Jacob Miller, Jack Ruby, Richard "Dirty Harry" Hall, Leroy "Horsemouth" Wallace, Burning Spear, Big Youth, Majorie Norman, Monica Craig και οι ίδιοι κάτοικοι των γκέτο όπου όλοι παίζουν τους ευατούς τους. Δεν υπάρχουν ηθοποιοί και σκηνικά, τα πάντα είναι αυθεντικά π.χ. το σπίτι του βασικού πρωταγωνιστή Horsemouth και της οικογένειας του είναι το αληθινό τους σπίτι και το στούντιο ηχογράφησης είναι το Harry J Studios όπου ηχογραφούσαν την δεκαετία του 70 μεταξύ άλλων και ο Bob Marley. Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία και έγινε χαμός σε όλα τα φεστιβάλ που πρωτοπροβλήθηκε. Η Μοnde έγραψε «το “Rockers” δεν είναι ταινία, είναι έργο τέχνης. Τόσο καλό που είναι δύσκολο να το πιστέψεις, κι όμως είναι αλήθεια».
Ο έλληνας (wtf) σκηνοθέτης Theodoros Bafaloukos λέει>Μέσα στα γκέτο υπήρχαν κοινωνικοί μηχανισμοί που λειτουργούσαν αυτόνομα και ξεχωριστά από το γενικό σχήμα, που ήταν η κυβέρνηση, η αστυνομία, ο στρατός και η δικαιοσύνη. Οι Τζαμαϊκανοί που ζούσαν στα γκέτο του Kingston, αθόρυβα και μακριά από την άνετη ζωή, ήταν αθώοι στην προσωπική τους ζωή και αυτό ακριβώς ήθελα να υπάρχει στην ταινία, μια πιο ρεαλιστική απεικόνιση αυτού που πραγματικά ήταν, ή που ήθελαν στ’ αλήθεια να είναι. Κάτι σαν Ρομπέν των Δασών. Ήθελα να δείξω αυτή την πλευρά τους. Η Τζαμάικα ήταν ένας ονειρικός κόσμος, όπου η πραγματικότητα όπως την ξέρουμε δεν μπορούσε να ισχύει. Ζούσαν μια κατάσταση που τους απομόνωνε απ’ τον πραγματικό κόσμο. Δεν είχες πουθενά να πας, σπάνια υπήρχε κάποιος που μπορούσες να αποκαλέσεις «μπαμπά», υπήρχαν απλά άντρες που είχαν σχέσεις με γυναίκες. Δεν υπήρχε κανονική δομή στην οικογένεια. Στις πιο πολλές περιπτώσεις δεν υπήρχε αναγνώριση των παιδιών και ενώ μεγάλωνες με μητέρα, δεν υπήρχε υποδομή να σε στηρίξει με οποιονδήποτε τρόπο, επειδή ήταν πολύ δύσκολο. Ήταν πρακτικά αδύνατο εκείνες τις μέρες να προκύψει οτιδήποτε άλλο πέρα από την ανοχή στη βία και τη νοοτροπία της συμμορίας μεταξύ των πιτσιρικάδων, ενώ οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα στοιχειωδώς. Το σπουδαίο είναι ότι πάρα πολλοί άνθρωποι κατάφερναν να ζουν κάτω από αυτές τις φρικτές συνθήκες ειρηνικά και με παραγωγικό τρόπο. Αυτό ήταν κάτι...
Δεν χρείαζεται να είσαι φίλος της ρεγκε για να σου αρέσει η ταινία, αλλά αν είσαι θα γίνει η αγαπημένη σου. REMOVE YA!
1.ολόκληρη η (μοναδική) συνέντευξη που έδωσε ο σκηνοθέτης εδώ