Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

The Thing (1982)

Ανταρκτική. Μια αποκομμένη ερευνητική ομάδα έρχεται αντιμέτωπη με ένα εξωγήινο ον που οικειοποιείται πλήρως τη μορφή και τη λειτουργία γήινων οργανισμών, τους χρησιμοποιεί ως ξενιστές και στη συνέχεια τους εξοντώνει.
 Παράδειγμα remake που ειναι καλύτερο απ'το πρωτότυπο (ψυχροπολεμικό The Thing From Another World.1951) ή μια πιο πιστή διασκευή της νουβέλας Who Goes There?(1938). Carpenter παλιακός. Ίσως η καλύτερη στιγμή της κινηματογραφικής του πορείας. Το πρώτο μέρος της άτυπης Τριλογίας της Αποκαλύψεως (Prince of Darkness.1987 και In the Mouth of Madness.1994). Θάφτηκε κάτω απο την επιτυχία του αριστουργήματος Blade Runner.1981 και από τον φιλικότερο Ε.Τ. 1981 με αποτέλεσμα να μην σημειώσει επιτυχία και η πρώτη συνεργασία του με μεγάλο στουντιο να είναι και η τελευταία. Παρολαυτά η αξία της έλαμψε γρήγορα ώστε σήμερα να κατέχει μια εκ των υψηλότερων θέσεων στο πάνθεον του κινηματογράφου επιστημονικής φαντασίας και φανταστικού.
  Το απεχθές oν φτάνει στο καταφύγιο με τη μορφή αθώου χάσκυ καταδιώκομενο από τρελαμένους νορβηγούς που σκοτώνονται πρίν δώσουν κάποια εξήγηση. Ανακαλύπτουν με το χειρότερο τρόπο, όταν το χάσκυ καταβροχθίζει τους σκύλους του καταφυγίου και μεταμορφώνεται σε τέρας, οτι πρόκειται για έναν πανέξυπνο εξωγήινο οργανισμό που μπορεί να αφομοιώσει βιολογικά οποιοδήποτε πλάσμα και να πάρει τη μορφή του. Ήταν θαμμένος στον πάγο για 100.000 χρόνια, και αφου ξεπάστρεψε το νορβηγικό καταφύγιο, βρίσκεται ανάμεσα τους και μπορεί να είναι οποισδήποτε από τα 12 μέλη της ομάδας. Οι ραδιοεποικοινωνίες έχουν καταρρεύσει προ πολλού λόγο χιονοθύελλας. Ο καθένας μπορεί να είναι η Aπομίμηση του, κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν και σταδιακά αποδεκατίζονται. Η ρουτίνα τους μετατρέπεται σε μάχη για τη ζωή αλλά και τη σωτηρία του πλανήτη μιας και αν το παραλίγο βραβείο Νόμπελ έρθει σε επαφή με πολιτισμό είναι ικανό να κυριεύσει το ανθρώπινο είδος σε 27.000 ώρες.
 Κεντρικός άξονας είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και το πως διαμορφώνονται κάτω από μια απροσδόκητη απειλή. Εμπνέεται από τους φόβους που έφερνε η σύγχρονη εποχή- ο διπλανός είναι εν δυνάμη serial killer, ο ιός του AIDS ανιχνεύεται μόνο με εξέταση αίματος, ο ατομικισμός γινόταν το νέο δόγμα και τα ufo ακόμα έρχονταν. Μια μικρογραφία της κοινωνίας, όλοι εναντίον όλων, έγκλειστοι στο πουθενά, αντιμέτωποι με ένα άγνωστο παντοδύναμο διαγαλαξιακό δολοφονικό εχθρό. Το τέρας βγαίνει από μέσα μας -μια αλλόκοτη απροσδιόριστη μορφή με διάσπαρτα παραμορφωμένα χαρακτηριστικά γήινων οργανισμών- πλοκάμια, έντερα, κοιλιά στόμα, ξεχειλωμένος κορμός, λίγδα, κεφάλι με πόδια αράχνης/Spider Head, μεταλλάσσεται σαν χαμαιλέοντας και σκοτώνει για την επιβίωση και κυριαρχία του. Ένα θαύμα των εφε της εποχής, το αγνό κακό στην φρικιαστικότερη μορφή του, τρομακτικό και αληθοφανέστερο από όποιο CGI εφέ. Η παγωμένη έρημος μοιάζει με απέραντη απόκοσμη φυλακή, μια κόλαση χωρίς διέξοδο, μεγεθύνει την απόγνωση των ηρώων κάνοντας το τέλος τους να μοιάζει αναπόφευκτο. Η αγωνία τους κυριεύει τον θεατή και τον κρατά καθηλωμένο στη θέση του καθώς το ερώτημα "ποιός είναι ο εξωγήινος" διατρέχει όλη τη διάρκεια μέχρι και το συγκλονιστικό, πεσιμιστικό, ανοιχτό σε ερμηνείες φινάλε. Άψογος πάλι ο Kurt Russell στο πρώτο ρόλο. Άψογη synth μουσική επένδυση από Ennio Morricone (η μόνη ταινία του Καρπεντερ που δεν έγραψε ο ίδιος την μουσική). Υπόθεση, δράση, ρυθμός, ένταση, αγωνία, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, gore, μυστήριο, παράνοια, τρόμος και φρίκη ισορροπούν ιδανικά προσφέροντας μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία. Διαχρονικό αξεπέραστο ιδιοφυές sci fi horror
0. ελλ. τίτλος Η Απειλή
1. μοναδική θηλυκή παρουσία- η φωνή του αρχαίου υπολογιστή που νικάει τον Russell στο σκάκι 
2. ακολούθησε το prequel The Thing (2011)
3.


8 σχόλια:

  1. Αποστόλης Γιανουλακοπουλάκος23 Σεπτεμβρίου 2013 στις 6:14 π.μ.

    Καταπληκτική ταινία, γεμάτη αγωνία, δράση αλλά & νόημα & με πολλά μυνήματα...Δύσκολα θα ξαναβγουν τετοιες ταινιες (αν & το remake της ηταν αξιοπρεπέστατο). Μια ταινία που σημάδεψε τόσο τη παιδική μου ηλικία όσο & τη μετέπειτα επαγγελματική μου σταδιοδρομία (αρχικά ως διακοσμητής φωταγωγών κατά τη διάρκεια των σπουδών μου και μετά έως & τωρα σαν διδάκτορ στη πυρηνική υδραυλική). Κυριε Σινετέντα ειστε καταπληκτικός, φαινεστε καλλιεργημενος ανθρωπος (λιγο πιο προσοχη με την ορθογραφία σας πχ είναι το ον, του όντος κτλ κτλ) & θα ηθελα πολυ να σας γνωρισω οπως και αλλους ανθρωπους που επισκεφτονται και σχολιαζουν συχνα στο μπλογκ σας (πχ τον κυριο ποιητη, τη κυρία φαν της τηλεοπτική σειράς Ζήνα κτλ κτλ).

    Σας ευχαριστώ ξανά που φερατε στο προσκήνιο τα εφηβικα μου χρόνια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το remake/prequel το ειδα αλλα το ξεχασα αμεσως, μονο οτι πρωταγωνιστει γυναικα θυμαμαι. Και εγω παντα ονειρευομουν να γνωρισω εναν διδακτορ πυρηνικης υδραυλικης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αποστόλης Γιανουλακοπουλάκος23 Σεπτεμβρίου 2013 στις 8:32 π.μ.

    Να στε καλα, τα λογια σας μου δινουν δυναμη μεσα στη μνημονιακη αυτη κατασταση στην οποια ζουμε...Ξεχασατε να διορθωσετε το ορθογραφικο λαθος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. όλα καλά και όλα ωραία , μέχρι που στο τέλος σκάει το Harryhausen-ικο πλαστελινόπραμα και περίμενα τον Σέβαχ τον θαλασσινό να παραμερίσει τον Kurt Russell για να το κανονίσει ! Κάθε -Μα Κάθε φορά , από την εποχή που πήγαινα δημοτικό και νοίκιαζα την βιντεοκασέτα δεν μου καθώταν καθόλου καλά στο λαιμό το τέλος ... Παρόλα αυτά ,μοναδικό και μια από τις ταινίες που με έκανε να κλείνω τα μάτια , μαζί με το ALIENS (και πολλές άλλες τώρα που το καλοσκέφτομαι για εκείνη την εποχή του "πήρε-φωτιά-το-βίντεο") . Ο βιολογικός-σωματικός τρόμος είναι πάντα ο χειρότερος , είδικα όταν αυτό που παραμονεύει δεν παίρνει καθόλου από λόγια ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γειά σου φίλε ¨Τέντα". Πράγματι πρόκειται για μια από τις καλύτερες ταινίες του μάστορα Carpenter, δοσμένη με σύγχρονο αλληγορικό ρεαλισμό (παρά τα φτωχά εφέ). Ποτέ δεν χάνω την ευκαιρία να την ξαναδώ στην τηλεόραση ή στο βίντεο. Μου αρέσει πολύ και η ανάλυση σου πάνω στα επιμέρους ερωτήματα που εγείρει η ταινία μέσω της σκηνοθετικής ματιάς του Carpenter. Πολύ ωραία ανάρτηση. Μας θύμισες πολλά που αν και μοιάζουν μακρινά, ωστόσο είναι πολύ κοντινά και σημερινά. Να είσαι καλά.

    -The Psychopomp

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ωραιες εποχες, τοσο μακρια, τοσο κοντα που λεει και ο ποιητης... το τελος με τα χρονια το χωνεψα, θα'θελα μια super τελικη μαχη αλλα μαλλον αυτο το φιναλε ταιριαζει καλυτερα με το συνολο της ταινιας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν την εχω δει , το παραδεχομαι!!! παντα την βλεπω μεχρι την μεση και μετα κατι συμβαινει και την κλεινω η αφαιρουμε. εχω δει πανω απο 10 ταινιες του καρπεντερ (ακομα και το dark star), εκαντονταδες ταινιεσ τρόμου, αλλα αυτη οχι. Γιατι μου συμβαινει αυτο κυριε Σινετεντα;

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα,

    Κλασική ταινία Κάρπεντερ.
    επειδή εγώ είμαι και φαν των X Files θυμαμαι εκτο, εβδομο επεισοδιο πρωτου κυκλου, με τιτλο Ice, το ίδιο σεναριο. Ένας μικροοργανισμος θαμμενος στον πάγο για 200 χιλ χρονια, ερχεται στην επιφανεια και χρησιμοποιεί τους ανθρώπους ως ξενιστες, κάνοντας του βίαιους μεχρι αλληλοεξώντωσης.

    Cult ταινιούλα θυμηθήκατε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή