The Greatest Opening Scene (14)

D.O.A. (1950) 
[Dead On Arrival /Κυνηγώντας Tον Δολοφόνο Μου]
ολοκληρη η ταινία με ελλ. υπότιτλους εδω

Polaroid (2000)

Aθήνα, καλοκαίρι 1998. Σε πείσμα του ποδοσφαιρικού πυρετού του Μουντιάλ και του καύσωνα, μια παρέα νέων που λατρεύει τα μιούζικαλ της Φίνος προσπαθεί να ανεβάσει μια θεατρική παράσταση. Μπαίνουν σε μια διαδικασία που θα τους φέρει αντιμέτωπους με τα προσωπικά τους προβλήματα και τις ανησυχίες τους. H Kορίνα κατεβαίνει με μια κάμερα στους δρόμους για να πάρει συνεντεύξεις από γνωστούς και αγνώστους  με θέμα τη συλλογική δράση, ο Έκτορας μπλέκεται σ'ένα gay ειδύλλιο με τον Σπύρο και ο Άγγελος στήνει μια φάρσα στα media.
Αυτό το τελευταίο είναι και το μοναδικό ενδιαφέρον σημείο της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του Άγγελου Φραντζή (Το Ονειρο του Σκύλου.2005, Μέσα στο Δάσος.2010). Είναι η μοναδική κινηματογραφική αναφορά στο πολιτιστικό αντάρτικο των Luther Blissett.
Ο Άγγελος δημιουργεί μια πλαστή είδηση στέλνοντας ένα γράμμα σε μια εφημερίδα υπογράφοντας ως κλόουν/υπάλληλος εμπορικού κέντρου που λέει οτι θα αυτοπυρποληθεί στις ανδρικές τουαλέτες του εμπορικού κέντρου διαμαρτυρώμενος για τις εργασιακές συνθήκες, με σκοπό να φτάσει τo μύνημα του παντού. Για να γίνει πιο πιστευτό το γράμμα παίρνει τηλέφωνο την εφημερίδα ως υπεύθυνος του εμπορικού κέντρου για να διαψεύσει το γράμμα. Η εφημερίδα ψαρώνει και δημοσιοποιεί το (ανύπαρκτο) γεγονός.
Χύμα γυρισμένη με βιντεοκάμερα, μηδαμινό μπατζετ και ερασιτέχνες ηθοποιούς που παίζουν τους ευατούς τους. Σαν παρεΐστικο αστείο με  προσχηματικό σκόρπιο σενάριο που παρωδεί τα musical του Δαλιανίδη και παρακολουθεί την καθημερινότητα της παρέας και τις ανησυχίες της περί συλλογικής πολιτικής δράσης, συνειδητότητας, σεξουαλικότητας και της αληθινής φύσης της επιθυμίας, με φόντο τον τελικό του Μουντιάλ- η στιγμή που συγκεντρώνει ταυτόχρονα τα περισσότερα βλέμματα στο πλανήτη-  το πιο μαζικό Τώρα.
1.Luther Blissett ήταν μια ομάδα "σαμποτέρ των ΜΜΕ" που έδρασε στην Ιταλία από το 1994 μέχρι το 1999. Διασπείραν ψευδείς ειδήσεις και παρασύραν σε κολοσιαίες γκάφες έγκυρες εφημερίδες, περιοδικά, ιστότοπους και τηλεοπτικά δίκτυα, προκαλώντας χάος στην κοινωνία του θεάματος.
2.ολόκληρη η ταινία εδώ

The Fisher King (1991)

Επιτυχημένος κυνικός ραδιοφωνικός dj προτρέπει, άθελα, μέσα απ'την εκπομπή του, έναν ακροατή να εισβάλει σε γιαππικο ρεστοράν και να σκοτώσει όποιον βρει μπροστά του. Ο ακροατής παίρνει κατά γράμμα τα λεγόμενα του, μπουκάρει με κοντόκανη και αφήνει πίσω του 7 νεκρούς πριν ο ίδιος αυτοκτονήσει. Ο ραδιοdj χάνει την δουλειά και πιάνει πάτο. 3 χρόνια μετά, είναι αλκοολικός και συζεί πρόσκαιρα με ιδιοκτήτρια μικρού βιντεοκλαμπ, σκέφτεται συνέχεια τον τίτλο της βιογραφίας του και κάνει υπομονή μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες και επιστρέψει στις παλιές του δόξες. Μετά από ένα ακόμα γερό μεθύσι αποπειράται να αυτοκτονήσει αλλά, την τελευταία στιγμή, του σώζει την ζωή ένας ημίτρελος ρακένδυτος καλοσυνάτος Ιππότης. Ανακαλύπτει οτι ο ιππότης ήταν καθηγητής που έχασε τα λογικά του όταν σκοτώθηκε, μπροστά στα μάτια του, η γυναίκα του, σε εκείνο το εστιατόριο, εκείνη τη μέρα. Ο ιππότης ζει σε μια τρύπα, ακούει φωνές και έχει βάλει στο μάτι το Άγιο Δισκοπότηρο το οποίο έχει εντοπίσει σε ενα Κάστρο που κρύβεται στη Ν.Υ. και είναι κρυφά ερωτευμένος με μια αδέξια, ιδιόρρυθμη, μοναχική νεαρή. Ο dj νιώθει υπεύθυνος για την κατάσταση του και πιστεύει οτι αν του στήσει το προξενιό, ο ιππότης θα βρει τα λογικά του και θα ζήσει ευτυχισμένος ενώ ο ίδιος θα εξιλεωθεί και θα επιστρέψει στη παλιά του ζωή. Ο ένας βρίσκεται πάνω από τα σύννεφα και ο άλλος κάτω από τη γη- πρέπει να βρουν μια κοινή οδό για να νικήσουν τον Κόκκινο Δράκο και να εξαγνιστούν απ'το παρελθόν τους.
Η πιο mainstream ταινία του (πρώην αμερικάνου) βρετανού Terry Gilliam (Brazil.1985, The Adventures of Baron Munchausen.1988, Twelve Monkeys.1995, Fear and Loathing in Las Vegas.1998,  Tideland.2005 βάλε και όλες τις ταινίες με τους Monty Pythons) διατηρεί την αυθεντικότητα και το άμεσα αναγνωρισίμο ύφος του δημιουργού και αποτελεί μια τρελή, σύγχρονη, παραλλαγή του μύθου του βασιλιά Αρθούρου και της αναζήτησης του άγιου δισκοπότηρου. Άψωγη πρωταγωνιστική τετράδα - Robin Williams (R.I.P.), Jeff Bridges, Mercedes Ruehl, Amanda Plummer- λίγα  εφε, γέλιο και συγκίνηση σ'ενα feel good αστικό, πυκνογραμένο, σκοτεινό και πολυδιάστατο παραμύθι, μεταξύ κωμωδίας και δράματος, φαντασίας και πραγματικότητας που μιλά για τις ανατροπές της ζωής, την απώλεια, την αλληλεγγύη, τον ερώτα, την ενοχή, το παράλογο, την λύτρωση και το δικαίωμα στη τρέλα σ'ένα τρελό κόσμο.
1. O Βασιλιάς της Μοναξιάς (ελλ.τίτλος)

Ikiru (1952)

  Ένας δημόσιος υπάλληλος, αφού μαθαίνει πως έχει καρκίνο σε τελευταίο στάδιο, προσπαθεί να δώσει νόημα στους λίγους μήνες ζωής που του απομένουν.
 Ο τίτλος σημαίνει Να Ζεις και όχι Ο Καταδικασμενος όπως αποδόθηκε στα ελληνικα. Είναι ένα ακόμα (μη επικό) αριστούργημα του μεγάλου  Akira Kurosawa. Η πρώτη ύλη έρχεται απο τη νουβέλα του Τολστόι 'Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς' και εντάσσεται στο περιβάλλον της καταστραμένης μεταπολεμικής ιαπωνίας.
 Ο ήρωας είναι μεσήλικας χήρος μ'ένα παντρεμένο γιο που περιμένει να τον κληρονομήσει. Είναι προιστάμενος της υπηρεσίας δημοσίων υποθέσεων του δημαρχείου. Ανία, μιζέρια, απάθια, και μια εύφημη μνεία για τα 25 χρόνια υπηρεσίας χωρίς απουσία. Είναι κοντά στο να σπάσει το ρεκορ των 30 ετών αλλά θα χαλάσει το σερι του την μέρα που μαθαίνει οτι έχει καρκίνο στομάχου και του απομένουν μόνο 6 μήνες. Ο κόσμος γυρνά ανάποδα και απογοητευμένος απ'την μέχρι τώρα ζωή του θα προσπαθήσει βιαστικά να απολαύσει χαρές που έχει στερηθεί. Με ενα νεαρό μποεμ γνωρίζει για πρώτη φορά την έξαλλη νυχτερινή ζωή και κάνει παρέα για λίγο με μια νεαρή θαυμάζοντας την ζωηράδα της. Τελικά, το νόημα το βρίσκει στο συλλογικό καλό και θα αναζητήσει την εξιλέωση πολεμώντας, από τα μέσα, το σύστημα που του έφαγε τη ζωή. Θα εκμεταλευτεί τη καρέκλα του και θα ασχοληθεί με την γραφειοκρατικά σκαλωμένη υπόθεση μιας ομάδας κατοίκων υποβαθμισμένης περιοχής που παρακαλούν να αποξηράθει μια επικίνδυνη χαβούζα και να μετατραπεί σε πάρκο. Πιέζει όλες τις υπεύθυνες υπηρεσίες με γαιδουρινή επιμονή, παραβιάζει ιεραρχία και πρωτόκολλα, αδιαφορεί για την μαφία, επιβλέπει τις κατασκευές και επιταχύνει τις διαδικασίες ώστε να προλάβει να δει την πραγμάτωση του έργου και την εξιλέωση της άσκοπα σπαταλημένης ζωής του. Το έργο το χρεώνεται ο αντιδήμαρχος (αλλά η γειτονιά ξέρει ποιόν πρέπει να ευγνωμονεί) και στην κηδεία του οι συνάδελφοι θα ανταλλάσουν απόψεις για τον αποθανόντα αναρωτούμενοι για την απότομη στροφή της ζωής του, πως κατάφερε να φέρει σε πέρας ένα έργο σωστά και γρήγορα,  ποιός θα πάρει την πολυπόθητη θέση του και το πως πέθανε στο νεοδημιουργημένο πάρκο μια παγωμένη νύχτα. Η θυσία του θα συγκινήσει και θα παραδειγματιστούν από αυτή, όμως τα γρανάζια της γραφειοκρατίας δεν σταματούν ποτέ. Spoiler Alert.
 Η πιο αγαπημένη ταινία του Κουροσάβα. Ύμνος στη ζωή, καταγγελία της γραφειοκρατίας (ένας άλλος καρκίνος), η θέση του ατόμου στην κοινωνία, μαθήματα ζωής και θανάτου, η ηθική της εξουσίας και πολλά άλλα ζητήματα σε ένα ουμανιστικό υπαρξιακό αστικό δράμα (όχι μελό) που συγκινεί και εξοργίζει ταυτόχρονα, με περίτεχνη δομή και μη γραμμική αφήγηση, με επιρροές από γερμανικό εξπρεσιονισμό  και ιταλικό νεορεαλισμό και μια τρομερή ερμηνεία απ'τον Takashi Shimura. Άλλο ένα αριστούργημα του Αυτοκράτορα, που δεν θα χάσει τίποτα απ'την καλλιτεχνική αξία και την διαχρονική αλήθεια του μέχρι και το 2052.
1. άλλος ένας μεσήλικας υπάλληλος που αλλάζει ζωή εδω

23 - Nichts ist so wie es scheint (1998)

Tέλη 80s. Δυτική γερμανία. Ένας νεαρός ακτιβιστής χακερ, προκαλεί ένα απ'τα μεγαλύτερα σκάνδαλα κατασκοπίας μπαίνοντας σε κεντρικούς κυβερνητικούς και στρατιωτικούς υπολογιστές και διοχετεύοντας με απόρρητες πληροφορίες την KGB.
Ο τίτλος σημαίνει 'τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται'. Η (σχεδόν) αληθινή ιστορία του Karl Koch, ενός απ'τους πιο διάσημους hacker, όπως την διηγήθηκε ο φίλος και συνεργάτης του, μετά την μυστηριώδη αυτοκτονία του Καρλ στις 23-5-1989 σε ηλικία 23 ετών.
O Karl Koch, βαθιά επηρεασμένος απ'το μυθιστόρημα "Illuminatus!" του Robert Anton Wilson, πιστεύει πως η συνωμοσία των Illuminati ελέγχει υποχθόνια όλο το κόσμο. Ο μυστικός τους κωδικός είναι ο αριθμός 23. 'Οταν πέθανε ο μισητός πατέρας- εκδότης δεξιάς εφημερίδας- του άφησε γερή κληρονομιά την οποία κατανάλωσε σε έξαλλα πάρτυ και στην αγορά ενός υπολογιστή Commodore. Στο μεγάλο συνέδριο του Chaos Computer Club (στο οποίο είναι καλεσμένος ο R.A.Wilson) γνωρίζει τον David και μαζί αρχίζουν να χακάρουν οτι χακάρεται. Μέσω ενός μικροέμπορα ναρκωτικών έρχονται σε επαφή με τη KGB. Σπάνε κωδικούς και εισβάλουν σε κρατικούς και στρατιωτικούς υπολογιστές του δυτικού ιμπερεαλισμού και δίνουν τις απόρρητες πληροφορίες στη Μόσχα έναντι αμοιβής. Στην αρχή όλα πάνε καλά και εύκολα όμως αργότερα η KGB ζητά πιο δύσκολους στόχους και ξενυχτάνε ενισχυμένοι με κοκαίνη για να τα καταφέρουν. Ο Karl μπλέκεται σε ένα κύκλο εθισμού, χρέους και παράνοιας- βλέπει παντού τους Ιλουμινάτοι και το 23 τους και από αναρχικός αγωνιστής που πολεμά το σύστημα καταντά ένας ναρκωμανής υπό κατάρρευση με διανοητικές διαταραχές που έγινε πιόνι των μυστικών υπηρεσιών που υποτίθεται οτι θα καταπολεμούσε. Παράλληλα ένας δημοσιοκάφρος ενδιαφέρεται να βγάλει λαβράκι και του προτείνει να δώσει ονόματα, να αποκαλύψει το σκάνδαλο και να μπει σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.
Πολιτικό θριλερ επιστημονικής πραγματικότητας. Ψυχρός πόλεμος, πολιτική τρομοκρατία, δολοφονία Olof Palme, Gadhaffi, Tschernobyl, συνωμοσιολογία, cyberpunk και κατασκοπία στις απαρχές του ιντερνετ. Αναλυτικότατο και πυκνογραμμένο σενάριο, σωστό καστ, μια δόση από Trainspotting.1996 και στεγνή, σχεδόν ντοκιμαντερίστικη, αφήγηση της ιστορίας ενός εκ των διασημοτέρων χακερ παγκοσμίως. Η καλύτερη και άδικα άγνωστη ταινία για τον χακερισμό. Χαίρε Έρις!
23.επιπρόσθετη ιστορική υπεραξία αποκτά γιατί εδώ είναι και η μοναδική εμφάνιση του Robert Anton Wilson στο σινεμά.
23.μάντεψε πόσα reviews υπάρχουν για την ταινία μέχρι αυτή τη στιγμή στο imdb
23.ένας άλλος αριθμός εδω
23.Αποφένια (Apophenia) είναι η τάση του ανθρώπου να συνδέει φαινομενικά ασύνδετες πληροφορίες συντάσσοντας ένα έλλογο μωσαϊκό νοήματος.

Junk (2000)

4μελη συμμορία μετά από πετυχημένη ληστεία σε κοσμηματοπολείο συναντά την τοπική Yakuza σε εγκατελημένη στρατιωτική βάση που κάποτε είχε χρησιμοποιηθεί για πειράματα σε νεκρούς.

Μαζί με τα Wild Zero.1999 και Versus.2000 αποτελεί την αργοπορημένη είσοσο της Ιαπωνίας στη zombie φιλμογραφία. Είναι bledder movie, δηλ. Yakuza vs zombies σε συνδιασμό με Tarantino.

Ξεκινά με αμερικάνο Τρελό Επιστήμονα να πειραματίζεται με την πράσινη φόρμουλα DNX σε γυναικείο πτώμα. Αυτό αναστένεται μετά από λίγο και τον καταβροχθίζει. Ο συνταχματάρχης καλεί τον γιαπωνέζο Δρ που είχε αναμειχθεί στο πρόγραμμα παλαιότερα- με σκοπό να αναστήσει την γυναίκα του- να βρει λύση, και αυτή είναι η ανατίναξη της βάσης. Εν τω μεταξύ η συμφωνία ληστών-γιακούζα χάλασε και στο πιστολίδι διαλύεται το εργαστήριο και το DNX χίνετε σε στοιβαγμένα πτώματα που γίνονται zombies. Ακολουθεί πανδαιμόνιο και ο σώζων εαυτόν σωθήτω αλλά ζωντανοί/ζωντανοί μένουν μόνο 2 ληστές- η φεμινίστρια νοσοκόμα που ονειρεύται πορσε και ο τραυματίσμενος junkie. Καταφθάνει και ο Δρ για να αποκαταστήσει την βλάβη στο μηχανισμό αυτοκαταστροφής και να αντιμετωπίσει την latex super zombie εκδοχή της γυναίκα του.

Αξιοπρεπέστατο παλαιομοδίτικο low budget Zombie fan movie. Κάποιες μικρές πρωτοτυπίες χάνονται εκεί που διασταυρώνονται οι Romero-Fulci-O'Bannon +ReAnimator.1985 και τα Reservoir Dogs.1992-From Dusk Till Dawn.1996. Παραδόξως παίρνει σοβαρά τον ευατό του και συνωστίζει όλα τα αγαπημένα κλισέ- χαζοί διάλογοι, καταδίωξη, αποτυχημένο χιουμορ, λίγο γυμνό, όμορφα Αργά και πεινασμένα Ιταλικά zombies, κακές ερμηνείες, πλούσιο gore, δυνατό body count, μια υποψία κοινωνικής κριτικής, happy end(?!) και μια συγκινητική νεκρο/ζώντανη ερωτική υποπλοκή. Μοναδικό με τίποτα καινούργιο αλλά με όλα τα παλιά καλά μαζί.
1.

Sid and Nancy (1986)

Βιογραφία του  Sid Vicious, μπασίστα των Sex Pistols, και της κοπέλας του Nancy Spungen. Οι ένδοξες μέρες της μπάντας, η διάλυση και η solo συνέχεια, η εξάρτηση τους απ'την ηρωίνη και η τραγική τους κατάληξη.

Ο βρετανοεβραίος John Simon Richie έμεινε στην ιστορία ως Sid Vicious και αποτελεί ίσως την πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα της punk μουσικής (όχι για την δεξιοτεχνία του στο μπάσο). Σύμβολο μιας εξαγριωμένης γενιάς που έχει βαρεθεί τα πάντα και δεν βλέπει μέλλον , στριμωγμένη από συντηρητισμό και ανεργία αρέσκεται στην (αυτο)καταστροφή. Στο πλευρό του ήταν πάντα η Νάνσυ.  

Ξεκινά λίγο πριν το τέλος. Μπάτσοι μαζεύουν τον Sid ως βασικό ύποπτο για τον φόνο της Νάνσυ από ένα ιστορικό ξενοδοχείο της Ν.Υ. που εχει γεμίσει δημοσιοκάφρους. Γνωρίστηκαν πριν 1 χρόνο στο Λονδίνο. Η ηρωινομανής Νάνσυ που επιμενεί πως δεν είναι γκρουπι παρέσυρει τον Sid στην πρέζα και αμέσως γίνονται αχώριστοι σε μια σχέση αλληλοεξάρτησης με βάση τα ναρκωτικά. Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας μάταια την απωθούν θεωρώντας την κακή επιρροή. Μετά την αποτυχημένη περιοδεία στην αμερική η μπάντα διαλύεται και ο Sid συνεχίζει σολο καριέρα με μάνατζερ την Νάνσυ. Αυτή τον ωθεί να προσπαθήσει περισσότερο και κανονίζει μερικές συναυλίες αλλά ο πανκ θρύλος έχει ξεπέσει και η εξάρτηση απ'την ηρωίνη μεγαλώνει παρά κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες με μεθαδόνη. Ακολουθεί απομόνωση και η αγωνιώδη αναζήτηση της επόμενης δόσης. Μετά απο ακόμα ένα μεγάλο τσακωμό μέσα στη παραζάλη, οπου ο Sid λέει οτι θέλει να επιστρέψει στην αγγλία και να ξεκόψει απ'τη πρέζα, η Νάνσυ του ζητά να την σκοτώσει με αποτέλεσμα να την μαχαίρωσει θανάσιμα.
Η πανκ εκδοχή του Ρομέου κ Ιουλιέτας, το χρονικό ενός junkie έρωτα, ωμή καταγραφή της εξάρτησης, η ιστορία ενός αυθάδη αφελή πιτσιρικά που γνώρισε την αποθέωση και την παρακμή στη σύντομη διάρκεια της ζωής του πηγαίνοντας παραπέρα το live fast-die young. Ο Alex Cox συνεχίζει μετά το Repo Man(1984) με punk ταινια αποθανατίζοντας με ειλικρίνεια το κλίμα της εποχής και την πολυδιάστατη μουσικοπολιτικοκοινωνική έκρηξη με φόντο την ιστορία των Sex Pistols (αν και δεν είναι ιστορικά ακριβής όπως λέει ο Johnny Rotten). Σκηνές απο επεισοδιακές συναυλίες, συνεντεύξεις, το βιντεοκλιπ για την αριστουργηματική διασκευή του My Way, ασταμάτητα βρισίδια, ουρλιαχτά, καβγάδες, βανδαλισμοί, παλαβομάρες, κάφρικο χιουμορ, καταχρήσεις, πόγκο, ακρότητες, πολύ μουσική. Καλή η Chloe Webb αλλά ο τότε πρωτοεμφανιζόμενος Gary Oldman είναι τέλειος και αξέχαστος. Love Kills

1.Στο νοσοκομείο ο Sid βλέπει το Night Of The Living Dead (1968)
2.άλλος ένας καταραμένος έρωτας εδώ και άλλος ένας εδώ

και μια πανκισα εκεί 

King of New York (1990)

O μεγαλέμπορος ναρκωτικών Frank White αποφυλακίζεται και συναντιέται με την παλιά του συμμορία στη Νέα Υόρκη. Προσπαθεί να ξαναπάρει τα ηνία του υποκόσμου με απώτερο σκοπό να φτιάξει ένα νοσοκομείο για τους άπορους.
Μια παράξενη μοντέρνα εκδοχή του Robin Hood που απογοήτευσε κοινό και κριτικούς αλλά δικαιώθηκε απ'την home video αγορά και αναγνωρίστηκε σαν cult classic όπως συνηθίζετε με τις αντισυμβατικές ταινίες του Abel Ferrara (Ms. 45.1981, Bad Lieutenant.1992)
Ο Frank (Christopher Walken) είναι ελεύθερος ξανά και οι ισσοροπίες δυνάμεων θα αλλάξουν. Ηγείται μιας συμμορίας μαύρων και πλαισιωμένος απ'τις 3 ερωμένες του κινείται ανάμεσα σε πολυτελή ξενοδοχεία και κακόφημα κλαμπ. Τα χαμένα χρόνια στη φυλακή τον έκαναν ανελέητο και βιάζεται να ξαναγίνει Ο Βασιλιάς Της Νέας Υόρκης (ελλ.τίτλος). Εξολοθρεύει με σύντομες διαδικασίες τις ανταγωνιστικές μαφίες (κολομβιανή, ιταλική, κινέζικη) και κυριαρχεί στον υπόκοσμο, αλλά αυτή τη φορά θέλει να χρησιμοποιήσει την εξουσία του για κάτι καλό- να χρηματοδοτήσει ένα νοσοκομείο στην υποβαθμισμένη περιοχή της πόλης και γιατί όχι να "τρέξει" για δήμαρχος. Εμπόδιο στο όραμα του στέκεται μια ομάδα αδιάφθορων μπάτσων που θα χρησιμοποιήσουν άνομες μεθόδους για την εγκαθίδρυση του.

Μοναδικό ανάμεσα στα gangster films λόγω του ιδιότυπου χαρακτήρα του. Αν και στηρίζεται στους κώδικες του είδους, τους υπερβαίνει και γίνεται μια σύγχρονη τραγωδία που μιλά για έναν άνθρώπο που παλεύει να ανατρέψει το πεπρωμένο του με τον μοναδικό τρόπο που γνωρίζει και επιτρέπεται. Κινηματογραφημένο μόνο νύχτα σε μια παρακμιακή, διαφθερμένη, παρανοική, απειλητική Ν.Υ. όπου εξουσία, χρήμα, παρανομία και βία είναι αλληλένδετα και επιβιώνει μόνο ο πιο αδίστακτος. Άφθονο πιστολίδι, καταδιώξεις, υπαρξιακά, γκλαμουρίστικο gangsta lifestyle, πρώιμο hip hop soundtrack, πλούσιο καστ- David Caruso, Laurence Fishburne, Wesley Snipes, Steve Buscemi ενώ οι όποιες ατέλειες καλύπτονται κάτω απ'την ερμηνεία του υποβλητικού Christopher Walken.

1.Frank White είναι (όχι τυχαία) και ένα απ'τα ψευδώνυμα του Notorious B.I.G 
2.έρχεται ριμεικ με τον Puff Daddy (γελάμε)
3.ένας άλλος βασιλιάς εδώ

4.

4.bonus track