Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

GEORGE ROMERO AND HIS ZOMBIE TRILOGY ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΡΙΝΩΤΙΚΟ FANZINE “HIGH FREQUENCIES” ΤΕΥΧΟΣ 1- ΜΑΡΤΙΟΣ 2004

Ο George Romero γεννήθηκε το 1940 στη Νέα Υόρκη. Ήταν συγγραφέας και σκηνοθέτης, γνωστός πιο πολύ ως ο άνθρωπος που ξεκίνησε τη σειρά και σχολή ταινιών με κεντρικό θέμα τους ζωντανούς νεκρούς, γνωστούς στο ευρύτερο κοινό ως zombies, των όντων αυτών που ξαναζούσαν μόνο και μόνο για να τραφούν από τους ζωντανούς και που δεν υπηρετούσαν και δεν ακολουθούσαν κανένα εκτός από το ένστικτο τους. Ο G. Romero ήταν πρωτοπόρος αφού ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε και ασχολήθηκε με τη συγκεκριμένη κινηματογραφική σχολή τρόμου και τάραξε τα νερά του τότε mainstream κινηματογράφου ενώ πρόσδωσε στο κινηματογράφο μια πεσιμιστική χροιά εναρμονισμένη με το τότε κλίμα στις Η.Π.Α που ήθελε τη τότε νεολαία να αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τις αρχές και να εναντιώνεται στον πόλεμο του Βιετνάμ που ήταν πιο φρικτός από κάθε ταινία του Romero. Εξάλλου τα πολιτικοκοινωνικά μυνήματα που περνάει μέσα από τις ταινίες του είναι ξεκάθαρα.

The Night of the Living Dead (1968)
Η πρώτη ταινία της zombie τριλογίας του Romero. Είναι μια ασπρόμαυρη, low-budget ταινία, με αξεπέραστη ατμόσφαιρα, με άσημους και άπειρους ηθοποιούς που παρόλα αυτά όμως έκανε το μπαμ και δημιούργησε μια ολόκληρη σχολή ταινιών τρόμου. Από ένα απροσδιόριστο οι νεκροί επανέρχονται στη ζωή και τρώνε τους ζωντανούς. Είναι πολύ αργοί και σκοτώνονται μόνο αν χτυπηθούν στο κεφάλι ή καούν. Ο κεντρικός ήρωας είναι μαύρος ενώ η συμπεριφορά και η θηριωδία ορισμένων ανθρώπων ξεπερνάει ακόμη και αυτή των νεκροζώντανων τεράτων. Η ταινία έχει επίσης ένα πολύ κλειστοφοβικό χαρακτήρα αφού οι βασικοί πρωταγωνιστές αμπαρώνονται σε ένα σπίτι για να γλιτώσουν από τις ορδές των zombies. Η ταινία που άλλαξε τα πάντα στο τρομακτικό και φανταστικό κινηματογράφο.









Dawn of the Dead (1978)
Στη 2η του ταινία ο Romero συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό. Τα zombies έχουν εξαπλωθεί παντού αλλά αυτή τη φορά είναι άλλοτε τρομακτικά και άλλοτε κωμικά. Οι ζωντανοί νεκροί κατακλύζουν ένα εμπορικό κέντρο, ένα χωρό δηλαδή με προορισμένο για αγορά και κατανάλωση υλικών αγαθών. Δέχονται την επίθεση μιας ομάδας άγριων τσοπεράδων, πιο άγριων ίσως και τα ίδια τα τέρατα ενώ για άλλη μια φορά ένας από τους βασικότερους ήρωες είναι μαύρος. Για άλλη μια φορά η ταινία έχει ένα κλειστοφοβικό χαρακτήρα ενώ όπως και σε όλες τις zombie ταινίες του Romero αυτός που τραυμαατίζεται από τα zombies μετατρέπεται και αυτός σε zombie. Άλλο ένα cult classic!











Day of the Dead (1985)
Το 3ο μέρος της τριλογίας και ο επίλογος. Τα εφέ είναι πολύ βελτιωμένα ενώ είναι και η πιο gore ταινία από όλη τη τριλογία. Έχει πολλές καφρίλες όσον αφορά τις διατροφικές συνήθειες των zombies(δεν ενδείκνυται για ευαίσθητα στομάχια) και το κλειστοφοβικό στοιχείο παραμένει. Τα zombies έχουν αυτή τη φορά εξαπλωθεί παντού στη γη ενώ οι ζωντανοί έχουν κρυφτεί κάτω από τη γη (σε μια υπόγεια στρατιωτική βάση). Οι νεκροί περπατάνε στη γη και οι ζωντανοί έχουν χωθεί κάτω από αυτή. Για άλλη μια φορά η θηριωδία κάποιων ανθρώπων (στρατωτικών) ξεπερνάει αυτή των zombies ενώ πάλι ένας από τους βασικότερους ήρωες είναι μαύρος. Η καινοτομία σε αυτό το έργο είναι η ύπαρξη ενός εξημερωμένου zombie με ανθρώπινα συναισθήματα ενώ αξιοσημείωτη είναι και μια από τις τελευταίες σκηνές όπου ο κακός και αυταρχικός αρχηγός- στρατιωτικός πέφτει στη κυριολεξία στα χέρια των zombies (ή μήπως στα χέρια του λαού?).


Ο George Romero είναι αυτός που άλλαξε τα πάντα στη σχολή ταινών τρόμου και επηρέασε πολλούς μετέπειτα σκηνοθέτες (ακόμη και τον άλλο μεγάλο δημιουργό ταινιών zombies, τον Ιταλό Lucio Fulci) του είδους.

2 σχόλια:

  1. Πολύ καλές και οι 3 ταινίες, αλλά η πρώτη παραμένει αξεπέραστη. Τέτοιο αντίκτυπο στο κοινό πολύ λίγες ταινίες μπορούν να υπερηφανευθούν οτι είχαν.
    Το πιο φοβερό είναι το πώς σε πιάνει απροετοίμαστο απο την αρχή. Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν ξεκίνησε η καφρίλα απο την πρώτη σκηνή, στο νεκροταφείο.
    Προσωπική μου γνώμη οτι τα zombies ήταν αληθινά, και όχι ηθοποιοί (ΟΚ, μαλακίες λέω, αλλά είναι απίστευτα αληθοφανείς)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Tη χρονια που γραφτηκε το αρθρακι αυτο στο θρυλικο fanzine High Frequencies δεν ειχαν ακομη προβληθει οι 3 επομενες και συγχρονες ταινιες του Romero με την ιδια θεματολογια.Προσωπικη μου αποψη οτι ολες αυτες με εξαιρεση το εξαιρετικο Land of the dead ηταν πολυ μετριες και ειδικα για εμας τους fans που περιμεναμε κατι αναλογο του land of the dead τουλαχιστον.
    Ο συντακτης του αρθρου
    agriniozone.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή