The Birds (1963)

Η Melanie Daniels επισκέπτεται την πόλη Bodega Bay όπου συναντιέται με τον Mitch Brenner, όταν ξαφνικά η πόλη δέχεται ανεξήγητες επιθέσεις από κοράκια

Ο μεγαλύτερος φόβος του Hitchock ήταν το χάος και οι εκφάνσεις του. Η πάλη τάξης- χάους είναι ένα από τα βασικά μοτίβα της φιλμογραφίας του. Έτσι και εδώ, μια ήσυχη μέρα, ένα αθώο ρομάντζο ξεκινά σε ένα κατάστημα κατοίκιδιων ζώων (κλουβιά=τάξη) χωρις τίποτα να προειδιάζει την "βιβλική" καταστροφή που θα ακολουθήσει. Tο πρώτο χτύπημα θα έρθει στο γαλάζιο της θάλασσας ενός όμορφου πρωινου, (στο όμορφο ξανθο κεφάλι της Tippi Hedren). Oι επιθέσεις και η βιαιότητα των πουλιών θα αυξάνονται σταδιακά μέχρι το απογειωτικό κλειστοφοβικό φινάλε. Aβοήθητοι άνθρωποι στο έλεος της φύσης αναρωτιούνται γιατι επιτίθονται τα πουλιά, πως μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε, έχουν σχέδιο? μας εκδικούνται? μα που ειναι το κράτος!? Kαμιά απάντηση, πολλές προεκτάσεις, πολλές ερμηνείες: οιδιπόδειο σύμλεγμα, οικολογία, ενοχή και αθωώτητα σε ένα λιτό αλλά πολυεπίπεδο, ευρηματικό, πρωτοποριακό, προφητικό, κοσμογονικό σενάριο με αύξανουσα ένταση , "χειροπιαστούς" χαρακτήρες και ένα τεράστιο ερωτηματικό από πάνω. Συνδυάζοντας μοναδικά ποιοτικό και εμπορικό σινεμά (αιτία της τεράστιας δημοτικότητάς του) με πρωτοποριακά εφέ και μοντάζ και μελετημένο κάθε δευτερόλεπτο αποτελεί ένα επίτευγμα για την εποχή του. Η φωτογραφία τονίζει την αντίφαση/καταστροφή που μπορεί να φέρει κάτι τόσο φαινομενικά ακίνδυνο ενώ η απουσία μουσικής κάνει την σιωπή ανάμεσα στις επιθέσεις ποιο αγωνιώδη και τους ήχους των πουλιών πιο ανατριχιαστικούς. Αρκούντως καλές ερμηνείες, το σασπένς φτάνει στο θεό και το the end δεν εμφανίζεται ποτέ για να δώσει ένα αίσθημα τρόμου δίχως τέλος, να βασανίσει τους θεατές και αφού φύγουν απο το σινεμά. Τελευταία σπουδαία Του δημιουργία. Ταινία αναφοράς για το είδος και τη δεκαέτια.

0.νωρίς το cameo
1.κλασσικό ναι, μουσειακό οχι
2.O Hitchcock δεν πήρε ποτέ όσκαρ, άρα...
3.η ταινία σε 1 min 40 sec