Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

The Unfaithful Wife (1969)


Η τέλεια οικογένεια. Μπαμπάς, μαμά, παιδί, λεφτά πολλά, προάστια παρισίου... Ο σύζυγος μυρίζεται απιστία. Προσλαμβάνει ντέτεκτιβ και επιβεβαιώνεται. Πηγαίνει να γνωρίσει τον εραστή και τον σκοτώνει. Η σύζυγος ανυσηχεί για αυτή την "εξαφάνιση", ανακαλύπτει την αλήθεια και τελικά επιστρέφει στην οικογενειακή της γαλήνη.

Ο Chabrol (1930–2010) τραβά την κουρτίνα και παρουσιάζει τον βόθρο που κρύβεται μέσα στις "ονειρεμένες" μεγαλοαστικές οικογένειες. Δεν κάνει προπαγάνδα, δεν κράζει, δεν σατιρίζει, παρατηρεί τις σχέσεις ανάμεσα στα άτομα, το ήθος και τις αξίες τους. Παρατηρεί τον τρόπο με τον οποίο επιπλέουν τα σκατά. Στην προκείμενη περίπτωση το κενό της λαμπερής ρουτίνας καλείται να καλύψει ο εραστής, ο οποίος αργότερα θα θυσιαστεί για την συνέχιση της παγερής τους ευτυχίας. Αν και ο καθένας τους κρύβει από μια ενοχή (απιστία-φόνος) προτιμούν σιωπηλά να την μοιραστούν, να στρουθοκαμιλήσουν, και σιωπηλά να την αρνηθούν. Συγκαλυμένες ενοχές, κατα συνθήκη ψεύδη, συνειδητή άγνοια, ψεύτικα χαμόγελα, κυνισμός και απάθεια επιστρατεύονται για να ρίξουν τα ξερατά κάτω από το χαλί. Η ανικανότητα του παιδιού να ολοκληρώσει ένα πάζλ καθρεφτίζει τέλεια την σύγχυση στη σχέση των γωνιών... σας μισώ και τους δυο θα αποφανθεί.
Με έμφαση στη λεπτομέρεια και μακριά από εντυπωσιασμούς, αποστασιοποιημένα και λιτά, με τη βοήθεια της μουσικής, τις τρομερές ερμηνείες των Stephane Audran, Michel Bouquet και Maurice Ronet, και με τις διδαχές του Χιτσκοκ δεν ξεφεύγει ποτέ από την ουσία διατηρώντας την ένταση και το σασπένς σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, μέχρι το διφορούμενο και υποκειμενικό φινάλε. Μια ταινία "τρομου" για τον τρόμο τις οικογένειας- το μεγαλυτέρο φετιχ της αστικής τάξης- και πως αυτή καταφέρνει, πάντα και μόνο, με τη βία να ισορροπεί πάνω σε μια κλωστή. Πρωτεργάτης της νουβέλ βαγκ, αλλά με δικιά του υπογραφή, στην πλούσια φιλμογραφία αποκαλύπτετε μια βρώμικη κοινωνία ανισοτήτων, ένα ταξικό κόσμο εκμετάλλευσης.

1.remake το 2002 από τον Adrian Lyne με τίτλο Unfaithful


8 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια για την ανάρτηση!
    Για μένα: η καλύτερη ταινία του Σαμπρόλ!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συννελληνα καμια κριτικη για τον δικο μας κινηματογραφο θα κανεις?

    Μην ξεχνας οτι Η πατριδα μας εχει ωγαλει σημαντικους σκηνοθετες και ηθοποιους
    Tellis Savalas
    Μελινα Μερκουρη
    Κωστας Πρεκκας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ευχαριστω navarine

    ψαχνω να βρω μια τσοντα οπου παιζουν και οι 3 μαζι ορθοδοξε αδερφε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Περιμενουμε συντομα και μια κριτικη στο 1821 του ΣΚΑΙ και να τοποθετηθει αμεσα ο συντακτης του blog στο αν ο Κολωκοτρωνης γυρνουσε την φρυγανια με τον Παπαfleshα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πατριωτοσινεφιλ,παλια κατι ειχε ακουστει παντως για μερκουρη καιτσοντες.Εχεις υποψη κατι??
    Καποιος απο Α.Ζ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. απανταχού ελ- έπειτα από λαϊκή απαίτηση
    http://www.youtube.com/watch?v=a7HrRjNlmJE

    τσόντα δε το λες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο Παπαφλέσσας ητο Ανδρας.Κατηγορούνταν ως «έκδοτος στις ηδονές, με μανιώδη ροπή προς τον έκλυτο βίο», άσωτος, ασύδοτος, αλαζών, μέθυσος κι ότι γλεντοκοπούσε και ξόδευε στα φανερά με τις ερωμένες του προκαλώντας την κοινή γνώμη.
    Αργότερα, ο αγωνιστής Κανέλλος Δεληγιάννης, θα έλεγε χαρακτηριστικά: «Ο Παπαφλέσσας, ένεκα της ασελγείας και της θηλυμανίας του κατήντησε το κατάστημα του υπουργείου του πορνοστάσιον και εσύναξεν όλους τους ασώτους και μπιριμπάντας και έπραττεν εις τους δυστυχείς κατοίκους τα μεγαλύτερα ανοσιουργήματα»

    Κολοκοτρώνης> Πισινός από πέτρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κατι ειχα ακουσει αζιτά.το video που εστειλε ο ανωνυμος ειναι κατατοπιστικο και μας καλυπτει...τσοντα δεν ειναι,αλλα ειναι ανθελληνικο και μη ορθοδοξο σιγουρα.

    Ο Γεωργιος Μερκουρης,θειος της Μελινας,ήταν αρχηγός του μόνου πολιτικού κόμματος του οποίου η λειτουργία επετρέπετο στην κατοχή: Του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή