Pi (1998)

Ο Max Cohen είναι ένας ιδιοφυής μαθηματικός. Eίναι κοντά στην ανακάλυψη του Νόμου που διέπει το σύμπαν. Mια καββαλιστική οργάνωση και μια χρηματιστηριακή εταιρεία επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν την ανακάλυψή του προς όφελός τους. Παράλληλα, ο ίδιος ταλαντεύεται επικίνδυνα ανάμεσα στη λογική και την παράνοια.

Το εντυπωσιακό ντεμπούτο του 29χρονου Αρονόφσκυ. Από τότε που το αμερικάνικο ανεξάρτητο σινεμά συνήθιζε να είναι ανεξάρτητο. Μια ταινία φαινόμενο με μπατζετ μόλις 60.000$, παντελώς διαφορετική σε σύγκριση με οτι κυκλοφόρησε από ΗΠΑ στα 90s. Σύστησε ένα διαφορετικό σινεμά, αποθεώθηκε σε διάφορα μικρά φεστιβάλ και πήρε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Sundance (έχασε το μεγάλο βραβείο απο το ξεχασμένο Slam.1998) και ανακυρήχτηκε σε future cult classic.

Ο Μαξ (Sean Gullette) έχει 3 κανόνες - (1) τα μαθηματικά είναι η γλώσσα της φύσης, (2) τα πάντα μπορούν να εκφραστούν με αριθμούς και (3) απ' τους αριθμούς προκύπτουν τα πρότυπα. Συνεπώς, υπάρχουν πρότυπα παντού στη φύση. Τι γίνεται στη χρηματαγορά; Το σύμπαν των αριθμών που εκφράζει την παγκόσμια οικονομία. Η υπόθεσή του: Η χρηματαγορά διέπεται επίσης από ένα πρότυπο. 10 χρόνια παλεύει για την επαλήθευση της υπόθεσης του με την βοήθεια του d.i.y. υπερ υπολογιστή- Ευκλείδη. Παθιασμένος με τη έρευνα του, κλειδαμπαρωμένος σε μια τρύπα, αποφεύγει την όμορφη Ινδή γειτόνισσα που τον ταίζει και η μοναδική επαφή του με την πραγματικότητα είναι ο μέντορας του (Mark Margolis) που πάλευε 40 χρόνια με τα πρότυπα του π μέχρι που αποσύρθηκε για να μην αποτρελαθεί και τον προτρέπει μάταια να κάνει το ίδιο. Ήδη τον βασανίζουν συχνές και δυνατές ημικρανίες και τα χάπια δεν βοηθούν αρκετά. Μια μέρα ο Ευκλείδης κρασάρει και σε μια κρίση αυτοσυνείδησης ξερνά μια ύποπτη ακολουθία 216 ψηφίων. Καθώς αποκόπτεται όλο και πιο πολύ από το κόσμο και τα χάπια αυξάνονται, τον καταδιώκουν πράκτορες της wallstreet που θέλουν τα πρότυπα για να ελένξουν την παγκόσμια αγορά και σκληροπυρηνικοί καββαλιστές που πιστεύουν οτι τα 216 ψηφία απαρτίζουν το αληθινό όνομα του θεού. Ενώ προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει το χάος, αυτό τον κυκλώνει απειλητικά. Ενώ προσπαθεί μέσω μαθηματικών να ερμηνεύσει την ζωή, αυτή τον προσπερνά.

Συνωμοσίες, θρησκευτικές αιρέσεις, κοσμοθεωρίες, αριθμολογία, wallstreet, taro, κρυφές τεχνολογίες και το αρχαίο κινέζικο παιχνίδι της πλάκας Γκο μπλέκονται σε μια ιστορία με κύριο θέμα την εμμονή (και με στοιχείο MacGuffin το π). Ο μύθος του Ίκαρου στην techno εποχή. Ο Eraserhead.1977 συναντά τον Frankenstein.1931, και το cyber punk τo body horror. Το τραχύ ασπρόμαυρο με έντονο κοντραστ (""""επιρροή""'" από  Tetsuo, the Iron Man.1989 του ShinyaTsukamoto και την σειρά κόμικ Sin City του Frank Miller), οι παλαβές κινήσεις τις κάμερας, η πρώτη χρηση της (πολυφορεμένης πλέον) Snorricam, το απότομο μονταζ (hip hop montage) και τα ηχητικά εφε αντικατοπτρίζουν το μυαλό του ήρωα που βυθίζεται σταδιακά στη τρέλα. Στον  αντίκτυπο της ταινίας βοήθησε τα μέγιστα και το soundtrack που επιμελήθηκε ο Clint Mansell (Pop Will Eat Itself) με επιλογές απο την αφρόκρεμα της ηλεκτρονικής σκηνής της εποχής (Autechre, Aphex Twin, Roni Size, Massive Attack, David Holmes, GusGus, Spacetime Continuum) συνεισφέροντας στη κλειστοφοβική χαοτική υποβλητική εφιαλτική ατμόσφαιρα του έργου. Αναφορές σε Πυθαγόρα, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Αρχιμήδη, Φιμπονάτσι, περιπλέκουν ευχάριστα και ανώδυνα (για άσχετους με μαθηματικά) το στορυ. Χυμένα μυαλά στο νεροχύτι και η σκηνή με το τρυπάνι δεν ξεχνιούνται εύκολα. Ορόσημο των 90s, μαθήμα για το how an independent film is made, ήπιο μαθηματικο midfuck, αντισυμβατικό άγριο μινιμαλιστικό cyber punk sci fi thriller. 12.50.press return

1.Snorricam=bodymount camera- πρωτοχρησιμοποιήθηκε απο τον Saul Bass στο αριστούργημα του John Frankenheimer Seconds (1966)

2.MacGuffin- κινηματογραφικός όρος του Χίτσκοκ = Προσχηματικό αφηγηματικό στοιχείο πάνω στο οποίο στήνεται η πλοκή.

3. 216= 6χ6χ6= 666 φακ γεα !

4. π ≈ 3,14 η μαθηματική σταθερά που ορίζεται ως ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρο 
5.ενας άλλος αριθμός εδω