White Dog (1982)

Μία νεαρή ηθοποιός χτυπά με το αμάξι της ένα λευκό γερμανικό ποιμενικό. Φροντίζει  το σκυλί σπίτι της και σύντομα ανακαλύπτει πως είναι εκπαιδευμένο να επιτίθεται και να σκοτώνει αφροαμερικανούς. Πιστεύοντας πως αυτό μπορεί να αλλάξει, πηγαίνει το σκυλί σε δύο εκπαιδευτές.
Μια από τις τελευταίες ταινίες του γυρίσε ο Samuel Fuller. Πάντα αντισυμβατικός και ανεξάρτητος-πολύ πρίν αυτό γίνει καραμέλα- ξανακαταπιάνεται με το θέμα του ρατσισμού (βλ. Shock Corridor.1963) με μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά περιστατικά. Ο σκύλος είναι "λευκός σκύλος"- εκπαιδευμένος από άσπρους να  επιτίθεται και να σκοτώνει μαυρους όπου και όποτε τους δει- μια παράδοση που κρατά απ'την εποχή της δουλείας όπου κυνηγούσαν τους σκλάβους φυγάδες και συνεχίστηκε για τους δραπέτες φυλακών. Την αντίστροφη εκπαίδευση του αναλαμβάνει ένας εκπαιδευτής ζώων του χόλυγουντ (Burl Ives-που έχει χάσει την δουλειά του λόγω της επιτυχίας του Star Wars.1977 και τα ζώα αντικαταστάθηκαν από ρομποτάκια) που  θεωρεί αδύνατη την αντεκπαίδευση του και ένας νέγρος (Paul Winfield) θηριοδαμαστής που το παίρνει προσωπικά ρισκάροντας τη ζωή του. Αν  δεν μεταεκπαιδευτεί σε 5 εβδομάδες, θα τον σκοτώσουν...
Ο ρατσισμός ως ασθένεια, ως αποτέλεσμα κακής παιδείας, θεραπεύεται ή όχι? Ένας αξιαγάπητος σκύλος την μια στιγμή, μια φονική μηχανή την άλλη. Ο  Dr. Jekyll and Mr. Hyde (1931) σε killer animal movie πάνω στο ρατσιστικό τρόμο με μουσική από ENNIO MORRICONE και το ευθύ, ωμό, no bullshit κινηματογραφικό ύφος του B movie γίγαντα

1.cameo από HITCHCOCK....όταν η ηθοποιός πηγαίνει να συναντήσει στο νοσοκομείο μια συνάδελφο της και θύμα του σκύλου κρατά το ευαγγέλιο Truffaut-Hitchcock interview

2.

Bubba Ho-Tep (2002)

Ο Elvis και ο JFK είναι ζωντανοί και βρίσκονται σε οίκο ευγερείας. Θα πολεμήσουν για τις ψυχές των συγκατοίκων τους ενάντια σε μια αρχαία αιγυπτιακή μούμια.

Η επιστροφή του Don Coscarelli (Phantasm.1979) έχει την τύχη/τιμή να βρίσκει στο βασιλικό ρόλο την καλτ θεότητα Bruce Campbell. Ο Bruce είναι ο Έλβις και ο Έλβις Ζεί. Αυτός που πέθανε είναι ένας απ'τους χιλιάδες σωσίες του -είχαν αλλάξει ρόλους σε μια κρίση ταπεινοφροσύνης του βασιλιά αλλά δεν πρόλαβαν να ξαναλλάξουν θέσεις και τα αποδεικτικά στοιχεία της ανταλλαγής καταστράφηκαν απο γκάφα. Γέρος, ανήμπορος, άχρηστος, ασήμαντος πλέον, με όγκο στο πέος, νοσταλγεί τα περασμένα μεγαλεία και δέχεται την ειρωνία των υπαλλήλων. Ο μόνος που τον πιστεύει είναι ο ανάπηρος(?) πρόεδρος Jack Kennedy (Ossie Davis), τον οποίο μετά το σκηνικό στο Ντάλας έβαψαν μαύρο οι μυστικές υπηρεσίες και αντικατέστησαν τον εγκεφάλο του με ένα σακουλάκι άμμο. Μια μούμια καουμπόις έχει επισκευτεί το γηροκομείο και για να συντηρηθεί ρουφάει τις γέρικες ψυχές των τροφίμων και μετά τις χέζει. Οι 2 φίλοι, βασιλιάς + πρόεδρος, θα πολεμήσουν σαν ήρωες μαζί της έστω και αν είναι το τελευταίο που θα κάνουν.

31 ταινίες έχουν γυριστεί με πρωταγωνιστή τον Ελβις-σε όλες γάμαγε, έδερνε και τραγούδαγε. Εδώ μια μικρή ανύψωση και μόνο είναι αρκετή να του χαρίσει 10 χρόνια ζωής. Το απόλυτο είδωλο, από την κορυφή του κόσμου στο τέρμα κάτω. Θυμάται την Πρισίλα, αναρωτιέται πως από Βασιλιάς του Rock ‘n’ Roll κατάντησε έτσι και γιατί η φήμη δεν καθυστέρησε τα γερατειά και τον θάνατο. Η ζωή του ξαναποκτά νόημα όταν η ιστορία τον καλεί να ζωντανέψει τον θρύλο. The Κing Vs The King Of The Dead. Μεταμοντέρνο Εlvis film, b-movie τρόμου, κωμωδία, κομιξαδικο buddy movie, γεροντικό δράμα υπεράνω λογικής. Πιο έξυπνο από οτι πρέπει και με κρίση ταυτότητας με αποτέλεσμα να μην είναι αποτελεσματικό για κανένα είδος παρα μόνο για την μοναδικότητα του.

Eyes Without a Face (1960)

Ένας διάσημος χειρούργος, μαζί με την βοηθό του, απαγάγουν νεαρά όμορφα κορίτσια, με σκοπό να τους αφαιρέσουν το δέρμα από το πρόσωπο τους, ώστε να το μεταμοσχεύσουν στην κόρη του χειρούργου, της οποίας το πρόσωπο έχει καταστραφεί από ένα τρομερό οδικό ατύχημα για το οποίο ευθύνεται ο ίδιος.

 Αll Time Classic Horror από τον Georges Franju- ιδρυτή της Γαλλικής Ταινιοθήκης/το μεγαλύτερο κινηματογραφικό αρχείο του κόσμου-και  το υπέρτατο σεναριακό δίδυμο Boileau-Narcejac που μας χάρισε τα αριστουργήματα Les Diaboliques (1955) και Vertigo (1958). Πανικός, διφορούμενες κριτικές, και λιπόθυμα άτομα στην πρώτη προβολή.

 Ξεκινά όπως πρέπει- μια γυναίκα μεταφέρει ένα γυναικείο πτώμα με αυτοκίνητο μέσα στη νύχτα  και το πετά στο ποτάμι. Ο γιατρός (Pierre Brasseur) δίνει διάλεξη για μια νέα επαναστατική μέθοδο πλαστικής χειρουργικής. Τον καλούν να αναγνωρίσει το πτώμα. Η πεντάμορφη/τέρας κόρη του Christiane (Edith Scob) είναι το μεγαλύτερο θύμα της ιστορίας. Για όλους νεκρή, μένει στην επαύλη τους, στην χρυσή της απομόνωση, το πρόσωπο της την τρομάζει, η μάσκα της ακόμα περισσότερο, υπόκειται σε βασανιστικές αποτυχημένες επεμβάσεις, ακούσια υπεύθυνη για φρικιαστικούς θανάτους συνομίληκων κοριτσιών, εύχεται να ήταν νεκρή ή τυφλή. Ο υπεράνω πάσης υποψίας αντι-Frankenstein (1931) πατέρας από αγάπη και υπο το βάρος των τύψεων και με άλλοθι την κοινωνική του θέση απαγάγει, ανοίγει τάφους, και πειραματίζεται σε σκυλιά που κρύβει στο υπόγειο. Τα θύματα διαδέχονται το ένα το άλλο, οι τύψεις γίνονται αβάσταχτες και η αστυνομία πλησιάζει

 Ο Franju έπαιξε με τα όρια των απαγορεύσεων του παραγωγού [όχι πολύ αίμα (για τους Γάλλους λογοκριτές), όχι αναπαράσταση βασανισμού ζώων (για τους Άγγλους λογοκριτές), όχι τρελούς επιστημόνες (για τους Γερμανούς λογοκριτές)] και μέσα από ασπρόμαυρες εξπρεσσιονιστικές εικόνες κάτω από την μουσική επένδυση του Maurice Jarre δημιούργησε μια εφιαλτική υποβλητική ατμόσφαιρα τρόμου, ένα γοτθικό ποίημα. Αν και στην οθόνη δεν βλέπουμε τίποτα το σοκαριστικό (εκτός από λίγες ανατριχιαστικιές σκηνές στο χειρουργείο) ο τρόμος καλλιεργείται από τις περιγραφές και τα υπονοούμενα, την άμορφη μάσκα, τα Μάτια Δίχως Πρόσωπο(ελλ.τίτλος), την απελπισία της ηρωίδας και την διάχυτη παράνοια που υπάρχει σε όλο το 90λεπτο μέχρι και το τέλειο φινάλε σε μια πρωτότυπη μίξη arthouse και (body) horror, pulp crime και film noir, suspense και λυρισμού. Β-horror midnight movie τότε, κομμάτι της ιστορίας του μοντέρνου σινεμά σήμερα. 

1.Aπό εδώ πήρε τη μάσκα ο μέγας Carpenter και την έβαλε στον Mike Myers για το Halloween (1981)

2.H Edith Scob ξαναφόρεσε τη μάσκα στο Holy Motors (2012)

3.Κάτι σαν remake είναι και τα The Awful Dr. Orlof (1962) και Faceless (1987) του μεγάλου Jesus Franco

4.Άσε μας ρε Αλμοδόβαρ

5.

Predator 2 (1990)

Λος Άντζελες 1997. Έμποροι ναρκωτικών βρίσκονται σφαγιασμένοι αποτρόπαια χωρίς κανένας να γνωρίζει το δράστη. Το FBI αναλαμβάνει τη σχετική έρευνα, αλλά ένας μπάτσος αποφασίζει να βρει το δολοφόνο με δική του πρωτοβουλία, χωρίς να υποψιάζεται ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον εξωγήινο πολεμιστή

3 χρόνια μετά την μεγάλη επιτυχία του Predator (1987) το αρπακτικό(=predator) επιστρέφει για safari στη ζούγκλα του Λ.Α. αυτή τη φορά. Η τσιρίδα του ανοίγει την ταινία. Καύσωνας και ανoιχτές συγκρoυσείς συμμοριών ρημάζουν την πόλη. Η τηλ.εκπομπή "Σκληροπυρηνικά Νέα" αναμεταδίδει τα καυτά γεγονότα "Ιδoύ η κόλαση τoυ Δάντη: καπνoί και φλόγες, καθώς Κoλoμβιανoί και Tζαμαικανoί τζάνκηδες μετέτρεψαν σε σφαγείo τo Λ.Α. Οι μπάτσοι είναι λιγότερoι, ανεπαρκώς oπλισμένoι κι ανίκανoι. Η κατάσταση είναι τελείως ανεξέλεγκτη". Η σύρραξη λήγει προσωρινά με την ηρωική παρέμβαση του παλαίμαχου, απείθαρχου με ιστoρικό υπερβoλικής βίας και επαίνων ανδρείας Χάριγκαν. Σε άλλο μέτωπο βρίσκουνται γδαρμένα πτώματα κρεμασμένα ανάποδα. Ο βοηθός Ντάνι ερευνά μόνος την υπόθεση και  βρίσκεται και αυτός κρεμασμένος. Ο Χάριγκαν το παίρνει προσωπικά-15 χρόνια μαζί στoυς κωλoδρόμoυς. Συναντά μυστικά τον Bασιλιά Γoυίλι- ιερέα βoυντoύ της συμμoρίας των τζαμαικανών που τον προειδοποιεί οτι ο φονίας έρχεται απο την "άλλη μεριά", λίγο πρίν του πάρει το κεφάλι Ο Κυνηγός 2 (ελλ.τίτλος). Δεν ξέρει με τι έχει να κάνει... Ταυτόχρονα, έχει να αντιμετωπίσει και τον αρχηγό της ομάδας του fbi (Gary Busey)  που θέλει να γράψει ιστορία, να τον πιάσει ζωντανό, να μελετήσει και να χρησιμοποιήσει το τέλειο αμυντικό του σύστημα φέρνοντας μια νέα επoχή επιστημoνικής τεχνoλoγίας.

Η 2η εμφάνιση του αγαπημένου διαστημοτέρατος. Αχρίαστες οι συγκρίσεις με το 1 γιατί είναι μια εντελώς διαφορετική ταινία και αν το 1 είχε περισσότερο Arnie από Predator, το 2 έχει περισσότερο Predator και βλέπετε ανεξάρτητα από το 1. Δυστυχώς όμως ξέρουμε τι εστι Predator- εξωγηίνο ανθρωπόειδες, 2,20μ, βλέπει με υπέρυθρες, το έλκει η ζέστη, κάμπτει το φώς και γίνεται αόρατο, παντοδύναμη πάνοπλη φονική μηχανή με χόμπι την συλλογή κρανίων- και έτσι λείπει το στοιχείο της έκπληξης. Επεκτύνει όμως το μύθο -π.χ. στο οστεοφυλάκιο του Predator υπάρχει ένα κρανίο από Alien (WTF)- μια μακρινή υπόσχεση που υλοποιήθηκε 14 χρόνια μετά με τα Alien vs. Predator.2004 και Aliens vs. Predator:Requiem.2007 και ακολούθησε το Predators.2010. Το Λ.Α. μοιαζει με εμπόλεμη ζώνη, μια φουτουριστική τσιμεντένια κολαση όπου όλα μπορούν να συμβούν, το έγκλημα είναι καθεστός και όλοι οπλοφορούν. Ιδανικός στο ρόλο του bad ass cop ο Danny Glover (Lethal Weapon.1987), πρώιμα 90ς εφε, άφθονη θεαματική human vs. alien ασταμάτητη δράση σε ταράτσες, δρόμους και μετρό, ενώ η τελική μονομαχία δεν τελειώνει ποτέ.
1.Ο παρουσιαστής της Hardcore News είναι ο Morton Downey (1933–2001) πατέρας της Trash τηλεόρασης
(βλ. Évocateur:  The Morton Downey Jr. Movie.2012)
2. Ο Predator πίσω απο τη latex στολή είναι ο Kevin Peter Hall -πέθανε σε ηλικία 35 ετων απο AIDS , 6 μηνες μετά την προβολή της ταινίας
3.Ο Bill Paxton είναι ο μόνος που έχει πεθάνει από Alien, Predator και τον  Terminator.

4.

Paradise: Love (2013)

Η Teresa είναι αστή χωρισμένη υπέρβαρη 50αρα, φροντίζει παιδιά με ειδικές ανάγκες, ζει στην Αυστρία και έχει μια εφηβη κόρη. Πηγαίνει ταξίδι αναψυχής στις ακτές τις Κένυας. Παρακινούμενη απο συνομήλικη της συμπατριώτισσα ενδίδει στις χάρες νεαρών Κενυατών έναντι λίγων χρημάτων.

Το 1ο μερος της τριλογιας "Paradise" (τρεις ταινίες με ηρωίδες τρεις γυναίκες από την ίδια οικογένεια που κάνουν χωριστά διακοπές: η μία κάνει σεξοτουρισμό, η άλλη συμμετέχει σε μια αποστολή της Καθολικής Εκκλησίας (Faith), και η τρίτη πηγαίνει σε μια κατασκήνωση που βοηθά παχύσαρκους εφήβους (Hope). Spoilers>Mαλώνει την κόρη της για το ακατάστατο δωμάτιο, την αφήνει σε καλά χέρια και φεύγει για σεξοτουρισμό στην Κένυα.  Ήλιος, άμμος, θάλασσα και σεξ (S.S.S.S.), φτώχια, μιζέρια και μαύρα πέη για φωτογράφηση. Μένει σε χλιδάτο ξενοδοχείο, φωτογραφίζει πιθήκια στο μπαλκόνι, παρακολουθεί πρόγραμμα άθλιων γυμναστικών και χαζών παιχνιδιών στην παραλία, χαζεύει το τάισμα των κροκοδείλων, κάνει ηλιοθεραπεία με ομοίους της σε οριοτεθημένη περιοχή-ελενχόμενη από μπάτσους- ασφαλείας από κενυάτες που περιμένουν πότε θα διασχίσουν την παραλία οι άσπροι για να πουλήσουν σουβενίρς. Διστάζει στην αρχή σαν πρωτάρα  αλλά παρακινούμενη από φίλη, ενδίδει στις ερωτικές παροχές νεαρών κενυατών. Σχεδόν τσάμπα. Σιτεμένη στη πατρίδα της-περιζήτη στον Παράδεισο Του Έρωτα (ελλ.τίτλος). Χακούνα Ματάτα. Φαντάζονται(!?) οτι οι νεαροί μαύροι τις γουστάρουν εξίσου για την διαφορετικότητα τους- άσπρο δέρμα, ηλικία, πολλά κιλά, τρίχες, ευρώπη... Ο 1ος την θεώρησε μπασμένη και ήταν αρκετά διαχυτικός- έφυγε τρέχοντας. Ο 2ος είναι ευγενικός κουλ τζιβάτος. Του διδάσκει τα ευρωπαικά προκαταρκτικά, το χάδι με συναίσθημα, το κοίταγμα στα μάτια. Κάνουν βόλτα στο χωριό και μοιράζει χρήματα στους "ασθενείς" συγγενείς του. Χαρούμενη φωτογραφίζει. Από αντίζηλο μαθαίνει οτι ο 2ος έχει οικογένεια-είναι Beach Boy-δυνατή σκηνή ζυλοτυπίας μέσα στη θάλασσα. Ο 3ος την κερδίζει με ζουγκλερικά στη άμμο, αλλά και αυτός ζητά λεφτά για τον άρρωστο πατέρα. Η κόρη δεν θυμάται τα γενέθλια της αλλά έρχονται οι άσπρες σιτεμένες υπέρβαρες 50αρες φίλες για πάρτυ με δωράκι έναν κενυάτη για στριπτιζ (μάντεψε που είναι ο φιόγκος). Τον περιεργάζονται και διαγωνίζονται ποιά θα τον καυβλώσει. Τίποτες. Αυνανίζεται. Μαζεύουν το σπέρμα απ'το πάτωμα. Σαμπάνια. Στην απελπισία της καλεί τον ρεσεψιονιστ. Υπάκουος αλλά άβγαλτος- δεν έχει ξαναπάει με άσπρη και έχει τρακ. Τον πούλο και αυτός. Πουθενά λίγο ρομάντζο, καμία ανθρώπινη επαφή. Μένει μόνη και κλαίει.<

Η επιστροφή του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και παραγωγού Ulrich Seidl, το Νο2 της Αυστρίας μετά τον Χάνεκε, κινείται στο γνώριμο ιδιόρυθμο, τελειωποιημένο πλέον, ύφος με τις προηγούμενες ταινίες του (Dog Days.2001, Import/Export.2007). Μπροστά από την κλειδαρότρυπα περνούν εικόνες για γέλια και κλάματα, ανάμεσα σε τραγωδία, κωμωδία, ντοκιμαντερ, exploitation και πορνό, που μέσα από την αντιφατικότητα τους μιλούν για "βαριά θέματα"-Φύλο, Οικονομία, Φυλή, Σεξ, και άλλα 100 με τον πιο απλό και αποφορτισμένο τρόπο. Η Δύση την στέλνει εκατοντάδες χιλιόμετρα νότια, από την κορυφή στον πάτο της πυραμίδας, να ικανοποιήσει τις "βιολογικές αναγκες" της και οι κενυατες περιμένουν την Sugar Mama για να ικανοποιήσουν τις οικογενειακές τους ανάγκες και να δώσουν "αγάπη". Δύο παράλληλοι κόσμοι προσπαθούν γυμνοί να συνεννοηθούν πάνω σε ένα κρεβάτι. Ο ένας εκμεταλλεύεται την μιζέρια του άλλου για τους δικούς αντιδιαμετρικούς λόγους ενώ οι έννοιες θύτης και θύμα αντιστρέφονται ασταμάτητα χάνοντας το νόημα τους. Η σεξουαλική όψη της αποικιοκρατίας. Μη αναγνωρίζοντας όρια μεταξύ ντοκιμαντερ και μυθοπλασίας, κάμερα στο χέρι, μεγάλης διάρκειας μονοπλάνα, αυτοσχεδιασμούς, αριστοτεχνικά πλάνα, ίδιο τέμπο σε όλο το 2ωρο, νεκρούς χρόνους, με προκλητικό κυνισμό και μαύρο χιουμορ σαρκάζει τους κανόνες, τα ταμπού, την υποκρισία, τα πρότυπα, την ηθική και την υπεροψία του δυτικού πολιτισμού (και όχι της κάθε Τερέζα).Απίστευτη η Margarete Tiesel. Πολύπλευρο σοκιν ωμό ειρωνικό αστείο καταθλιπτικό δραμα

1.οι κατηγορίες για πορνο έγιναν από άτομα που δεν έχουν δει ποτέ πορνο

2.

Great Head Explosion Scene (11)

The Greatest Opening Scene (11)

  Children of Men (2006)
   dir.Alfonso Cuaron

The Battle of Algiers (1966)

Aλγέρι. Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο του Αλγερίου (FLN), σκοτώνει Γάλλους αστυνομικούς, ξεκινώντας τον αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας. Σε αντίποινα ο αρχηγός της Αστυνομίας βάζει βόμβα στην Αραβική συνοικία με αποτέλεσμα πολλοί από τους κατοίκους να σκοτωθούν. Το FLN, με τη σειρά του, στέλνει τρεις γυναίκες –βομβιστές στην Ευρωπαϊκή συνοικία. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Γαλλία στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις με επικεφαλή τον συνταγματάρχη Mathieu, γνωστό για τη σκληρότητα του και την ασέβεια του στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο συνταγματάρχης προσπαθεί να καταπνίξει την επανάσταση με βασανιστήρια.

  Η σημαντικότερη πολιτική ταινία όλων των εποχών. Παραγωγή του Γιασέφ Σααντί, ηγετικής μορφής του FLN, και βασίζεται στο βιβλίο "Αναμνηστικά από τη Μάχη του Αλγερίου" που έγραψε ο ίδιος στη φυλακή. Επικεντρώνεται στο διάστημα 1954-57 όπου η αλγερο-γαλλική αντιπαράθεση έχει φτάσει στη κορύφωση της και παρουσιάζει την οργάνωση του αντάρτικου πόλεως των Αλγερινών και τα αντίμετρα των Γάλλων. Ένας αγώνας για ανεξαρτησία που κράτησε 8 χρόνια με απολογισμό 1 εκατομμύριο νεκρούς, 2 εκατομμύρια σε ειδικά στρατόπεδα συγκέντρωσης  και εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά ορφανά. Πολιτικά δικαιώματα ίσχυαν αποκλειστικά για το 1.000.000 των Ευρωπαίων εποίκων που κυβερνούσαν 8.000.000 ντόπιων μουσουλμάνων. Tο 71 ανεβαίνει για πρώτη φορά στο Παρίσι και κατεβαίνει άμεσα μετά από βίαιες διαδηλώσεις ακροδεξιών οργανώσεων. H Γαλλία αναγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων το 2001.

Ξεκινά από το τέλος. Αντάρτης εξαντλημένος από άγρια βασανιστηρία, καταδίδει τον Αλή Λα Πουάντ-ένα από τα κεφάλια της οργάνωσης. 1 χρόνο πρίν-ο χειρονάκτης, χτίστης, πυγμάχος, αναλφάβητος, παπατζής, ανυπότακτος με 3 χρονια αναμορφωτήριο Αλή συλλαμβάνεται από μπάτσους. Βγαίνει από τη φυλακή μετά από 5 μήνες. Ένα παιδί του δίνει σημείωμα του FLN που του ζητά την εκτέλεση μπάτσου-τεστ εμπιστοσύνης. Οι δολοφονίες μπάτσων στα χαοτικά άπειρα σοκάκια έχουν αυξηθεί-ο αποκλισμός των Αραβικών συνοικίων και έλεγχος σε όλα τα σημεία πρόσβασης δεν έχουν θετικά αποτελέσματα- και οι γάλλοι στέλνουν πεζοναύτες με επικεφαλή το σκυλί του πολέμου συνταγματάρχη Mathieu (ο μοναδικός ηθοποιός της ταινίας). Επιστρατεύουν την μόνιμη μέθοδο- βασανισμός και ανάκριση-και δημιουργούν αφορμές για να νομιμοποιήσουν τις επεμβάσεις τους. Το FLN καλεί σε εβδομαδιαία γενική απεργία και παύση ένοπλης δράσης για να κινητοποιήσει όλους τους Αλγερινούς, να εκτιμηθεί η δύναμή τους και να ευαισθητοποιήθει ο ΟΗΕ.
Γυρίσμένη αποκλειστικά στο αχανές πεδίο μάχης της Κάσμπα-παλιά μουσουλμανική συνοικία της πόλης-με κομπάρσους τους ανθρώπους που στον απελευθερωτικό πόλεμο ήταν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της Ιστορίας. Η αποστασιοποιημένη κινηματογράφηση του Ιταλού ντοκιμαντερίστα Τζίλο Ποντεκόρβο αλά σινεμά Verite με κάμερα στο χέρι, το ασπρόμαυρο με έντονο κοντραστ, τα μεγάλης διάρκειας μονοπλάνα και η χρήση ερασιτεχνών ηθοποιών φτάνουν τον ρεαλισμό και την δραματικότητα των στιγμών στα άκρα δίνωντας την αίσθηση οτι παρακολουθείς ντοκιμαντερ ή αρχειακό υλικό. Τέχνη και πολιτική, ντοκιμαντέρ και σινεμά, ιστορία και μυθοπλασία γίνονται ένα αναβιώνοντας με ακρίβεια βήμα βήμα τη διαδικασία του αγώνα, την γέννηση του αντάρτικου, τη δομή και τρόπο δράσης του, τις φρικαλεότητες και των 2 πλευρών, βασανισμούς, εκτελέσεις, τις φυλετικές διακρίσεις και την οικονομική ανέχεια, την σκληρή καταστολή των γάλλων και την επιχείρηση Σαμπάνια, την ψυχολογία και δυναμική της λουμπεν μάζας, τον ρόλο των γυναικών/μυστικών μαχητών, συγκρούσεις μαζικές και μη, μέχρι και το τελικό αυθόρμητο απροσδόκητο σαρωτικό νικηφόρο χύσιμο του πλήθους στους δρόμους ύστερα από δύο ολόκληρα χρόνια σχετικής ηρεμίας... Η ταινία με τους περισσότερους εν ψυχρώ φόνους μπάτσων. Μουσική από Εnnio Morricone! Aριστουργηματικό αντικειμενικό καθηλωτικό ρεαλιστικότατο πολιτικό θριλερ με τις καλύτερες των προθέσεων. H αγαπημένη ταινία του Andreas Baader της RAF. Η σημαντικότερη πολιτική ταινία όλων των εποχών.