Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Kafka (1991)

Ο τίτλος τα λέει όλα…τα υπόλοιπα είναι περιττά…

Όταν ένας φίλος του εξαφανίζεται, ο Κάφκα ξεκινά μια αναζήτηση που θα τον φέρει κοντά σε μια μυστηριώδη γυναίκα, στον κύκλο των αναρχικών της πόλης, αλλά και στον «Πύργο» κάτω από την πόλη.

Δεν είναι βιογραφία. Η ταινία τοποθετεί τον Κάφκα σε μια περιπέτεια μυστηρίου,πλαισιωμένη από τα έργα (κυρίως τον Πύργο), τη σκέψη και κάποια βιογραφικά στοιχεία του .Η ζωή του Kάφκα είναι μοιρασμένη στα δυο, το πρωί είναι ο μίζερος υπαλληλίσκος ασφαλιστικού γραφείου ανάμεσα σε μικρά αφεντικά και μεγάλους δούλους,και το βράδυ είναι συγγραφέας. Η αναζήτηση θα τον οδηγήσει στο λαβύρινθο της γραφειοκρατίας και θα τον φέρει αντιμέτωπο με την κυριαρχη ιδεολογία, εργοδοσία, ρουφιάνους, Νόμο, αναρχικούς , εγγεφαλοπλυμένους εκτελεστές, παρακράτος, ανθρωπάκια, και συνωμοσίες. Στον Πύργο θα δει τους εφιάλτες του να υλοποιούνται από τους κρατούντες με την βοήθεια της επιστήμης, με σκοπό την πλήρη χειραγώγηση των μαζών και την εξάλειψη της προσωπικότητας του ατόμου. Ο (πάντα επίκαιρος) Κάφκα βούτηξε στα έγκατα του κρατισμού και των θεσμών και μίλησε για τον άνθρωπο και τους κανόνες που τον διέπουν χωρίς αυτός να έχει πλήρη συνείδηση. Για ένα σύστημα όπου η ελευθερία και η φυλακή συμπίπτουν και μόνο η παραφροσύνη μοιάζει με διέξοδο.

Η ομιχλώδης Πράγα, η μουσική του Cliff Martinez, οι σκιές και το γαμάτο ασπρόμαυρο(... στην καίρια στιγμή γίνεται έγχρωμο...) , οι καρτουνίστικοι χαρακτήρες και το σασπένς με ολίγη από sci fi και σουρρεαλισμό αποδίδουν ορθά την κλειστοφοβική και απαισιόδοξη ατμόσφαιρα των βιβλίων του. Με αναφορές στα έργα, στα πρόσωπα, και τις υπαρξιακες ανησυχίες προσεγγίζει το πνέυμα και το ύφος του Kάφκα αποφεύγοντας το δέος και τους μελοδραματισμούς

Με άνεση ο Jeremy Irons ως Κάφκα, πλαισιωμένους από τους επίσης πολλοί καλούς Theressa Russell,Ian Holm και Alec Guinness.Η 2η δουλειά του Soderbergh μετά το φοίνικα στο φεστιβαλ καννών για το Sex, Lies, and Videotape (1989). Καλό επίσης και το The Limey (1999) και μετά χέστων

1.ο φάκελος σου υπαρχει,και ας μην υπάρχεις

2. πάει πακέτο με το Brazil (1985) του Gilliam

3. Η δίκη (The Trial,1962) επίσης έχει μεταφερθεί από τον Orson Welles με τον Anthony Perkins χωρίς όμως να καταφέρει να αποδώσει την εφιαλτική ατμόσφαιρα του βιβλίου...

1 σχόλιο: