Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Who Can Kill a Child? (1976)

Ένα ζευγάρι πηγαίνει για διακοπές σε ένα απομονωμένο ισπανικό νησί όπου όλοι οι ενήλικες του νησιού έχουν εξαφανιστεί, και μόνοι κάτοικοί του φαίνονται να είναι ανήλικα παιδιά.
Ξεκινά με εικόνες από ντοκιμαντερ για τις φρικαλαιότητες που εισέπραξαν τα παιδιά στην διάρκεια των πολέμων του 20ου αιώνα. Μετά από αυτές τις σκληρές εικόνες αληθινής βίας και γαμόσταυρης ηλιθιότητας γνωρίζουμε το ευτυχισμένο ζευγάρι που ετοιμάζεται για τις ήσυχες διακοπές του στο ειδυλιακό νησάκι. Όταν φτάνουν, αμέσως αντιμετωπίζουν την αινιγματική και αφιλόξενη στάση των παιδιών. Η πρώτη παράξοξη βιαιότητα που θα συναντήσουν έρχεται όταν ένα κορίτσι σκοτώνει ένα γέρο στο ξύλο με την ίδια του την μαγκούρα. Απεγνωσμένοι περιφέρονται στο νησί ψάχνοντας για ενήλικες και απαντήσεις, μα το μονο που συναντούν είναι πτώματα... Ο κόσμος γύρισε τούμπα. Tο παραδεισένιο νησί μετατρέπεται σε κόλαση. Τα παιδιά με την κάλυψη της αθωώτητας παρασύρουν τους γονείς, συγγενείς, και κάθε είδους ενήλικα στο καινούργιο τους παιχνίδι- τον φόνο και τον θάνατο, σε μια σφαγή δίχως τέλος. Το ζεύγος χωρίς διέξοδο, προσπαθεί να βρει καταφύγιο και να αντιμετωπίσει τους χαμογελαστούς διώκτες του.
Το αγνό απόλυτο κακό παίρνει τη μορφή, το πρόσωπο, το κλάμα, και το χαμόγελο παιδιού. Εδώ το θέμα δεν είναι το γκορ και το αίμα που σοκάρει, αλλά η αμηχανία του θύματος, το γιατί, η φύση και η ηθική του φόνου… Κορυφαία (ανθολογική) στιγμή ο θάνατος της γυναίκας από το έμβρυο που εγκυμονεί. Ο Narciso Ibanez Serrador (επέστρεψε στην ανυπαρξία μετά), καταφέρε με λίγα φράγκα, χώρις φτηνιάρικο και προβλέψιμο τρόμο να δώσει ένα ρεαλιστικό και κλειστοφοβικό (αν και ηλιόλουστο) θριλερ τρόμου με κοινωνικό και οικουμενικό υπόβαθρο που λογοκρίθηκε, θάφτηκε και πάτωσε στην εποχή του. Με έξοχη φωτογραφία και ατμοσφαιρική μουσική τονίζει έξοχα την αντίθεση μεταξύ "παράδεισου και κόλασης". Με σωστές ερμηνείες και ρυθμό διατηρεί την πρωτοτυπία και έντασή σε όλη του την διάρκεια ((αν και αργεί (λίγο) να μπει στο ψητό)) για να φτάσει στο κατακόρυφο, απόλυτο, και αισιόδοξο(!?) φινάλε - "κανείς δεν είναι αθώος".
1.κυκλοφόρησε με διάφορα ονόματα όπως>Death Is Child's Play, Island of Death, Island of the Damned, The Killer's Playground, Trapped, Would You Kill a Child?

1 σχόλιο:

  1. Ωραίο θρίλερ. Πολύ καλή σκηνή έντασης μου φάνηκε και εκείνη με το πιτσιρίκι στο παράθυρο και το πιστόλι, ή την πινιάτα. Όσο το θυμάμαι τόσο μου έρχονται σκηνές που μου άρεσαν πολύ. Ικανοποίησε απολυτα τα άγρια ένστικτά μου όταν το είδα. Ωραία ατμόσφαιρα, μυστηριακή αλλά και ρεαλιστική, και αγωνία που προκύπτει μέσα από μια περίεργη ηρεμία. Πολύ καλή επιλογή tentas

    ΑπάντησηΔιαγραφή